Een Nieuwe Manier om Klachten te behandelen, of is het?
 
	
	
Wat heel wat geld wij bij het behandelen van 
klantenklachten heeft verspild.
In plaats van het behandelen van hen en het proberen om de
klant tevreden te stellen zouden wij een proces moeten tot stand 
brengen dat klagen zo toen moeilijk maakt wanneer de klanten klagen 
zij een dergelijke reusachtige negatieve ervaring krijgen en nooit om 
het even welke tevredenheid ontvangen.
Zij zullen zeer hard denken alvorens zij opnieuw klagen.
Deze benadering werkt reeds.
Vijftien Jaar geleden bewoog ik me tot de Kust van het 
Westen van Schotland. Na drie jaar Hooglanden die ik heb beslist
om tot het mijn permanent huis te maken en geregeld neer om in de 
mooiste denkbare vlek op de Lange kusten van Loch te leven.
In de ochtenden zou ik in bed liggen en zou aan de radio 
luisteren, zacht glimlachend bij alle wegen in Engeland die bijna 
dagelijks als omroeper vermeld werden die opnieuw en opnieuw door 
litany van namen wordt geworpen die vertragingen en frustratie voor 
miljoenen opgesloten automobilisten spelde.
Ik had in Surrey en dan Bedfordshire geleefd en één van 
de belangrijkste redenen om weg te gaan moest de frustraties vermijden
die door de beweging van grote aantallen mensen worden veroorzaakt die
een permanente eigenschap van het leven in deze overladen hoek van 
Engeland waren.
Ik voelde vrij smug om weg te hebben maar dwong de wrede 
omstandigheid me vorig jaar terug naar binnen het omzetten van afstand
van Londen.
Het eerste ding dat ik was heb beslist dat om het even 
welke reizen aan Londen zijn=zouden= op de trein. Ik had te lang
het lachen bij het reisnieuws besteed om te geloven dat het ooit 
mogelijk om binnen M25 in een auto zou zijn te doordringen.
Op mijn eerste reis aan Londen kreeg ik een lift aan de 
post. Het was slechts vijftien minuten, dan bevond ik me op het 
platform wachtend op de trein. Er was een gepaste trein om de 
vijftien minuten en na ongeveer tien minuten aan kwam één.
Tijd van de reis moest een uur zijn zodat ging zitten ik 
om sommige bewijzen te lezen. Aangezien de trein dichter aan 
Londen werd op vulde het tot de omroeper verklaarde dat de trein 
volledig was en niet nu zou ophouden tot het in Londen aankwam. 
Ik heb sindsdien ontdekt dat dit de normale routine is maar was 
tegelijkertijd heartened om te horen welke gedachte van I een zinnig 
besluit dat was wordt genomen. De trein was volledig maar niet 
ongemakkelijk op de zelfde manier dat een volledige buistrein is.
Na nog eens tien minuten vorderde de omroeper opnieuw om 
ons te vertellen dat de trein gebroken was en dat in plaats van het 
leveren van ons aan onze post van keus in Londen, het ons nu op de 
rand zou laten vallen van whence wij onze eigen manier aan stad op de 
buis zouden moeten maken.
Het nam me een tijdje, en een gesprek met de man naast me,
om te ontcijferen wat de verandering aan me in termen van verbindingen
enz. maar optimistische 45 verlaten hebben minieme buffer voor mijn 
het spreken overeenkomst betekende die ik dat ik aan de extra 
vertraging kon het hoofd bieden heb uitgewerkt.
Hebben geregeldd mijn eigen mening die ik ben begonnen om 
mijn medepassagiers te bekijken en gerealiseerd dat toen de 
aankondiging gemaakt=was= er geweest=was= absoluut geen reactie van de
rest passagiers. Er was geen wenk van verontwaardiging, geen 
hijg van berusting en geen het gieten heavenwards van de ogen van 
wanhoop.
Geen reactie bij allen!
Ik begon te vragen waarom dat was.
Splitste de trein elke dag op?
Dat kon het gebrek aan reactie verklaren maar het 
nauwelijks scheen geloofwaardig. Er moest een verwachting van 
één of andere soort zijn die dit volledige uitblijven van respons 
veroorzaakte, en ik dacht dat ik kon zien wat het was.
Wanneer wij een stimulus worden gegeven antwoorden wij aan
het.
Wij worden getrokken naar warmte aangezien wij ook hitte 
en koude vermijden.
Pavlov leidde tot een verwachting van honger bij zijn 
honden met de klok dusdanig dat zij salivated zelfs wanneer geen 
voedsel aanwezig was.
Het uitblijven van respons dat ik op de trein zag vertelde
me dat de verwachting van de passagier was dat zij absoluut machteloos
waren om om het even wat over hun situatie te doen en daarom er geen 
punt dat om het even welke energie op verontwaardigd of betrokken het 
zijn verspilt was.
Toen de trein weg geworden iedereen tegenhield en ik 
volgde aangezien wij in de buispost daalden om onze reis in Londen 
voort te zetten.
Het was op de buistrein dat het plotseling aan me voorkwam
wat heel wat geld wij bij het behandelen van klantenklachten heeft 
verspild. Als in plaats van het behandelen van hen en het 
proberen om de klant tevreden te stellen wij in plaats daarvan een 
proces creëren dat klagen zo toen moeilijk maakt wanneer de klanten 
klagen krijgen zij een reusachtige negatieve ervaring en ontvangen 
nooit om het even welke tevredenheid, zullen zij zeer hard denken 
alvorens zij opnieuw klagen.
Vóór lang is de verwachting van de klanten dat er niets 
dat moet worden bereikt door te klagen zijn en het geheel van het 
middel dat aan het behandelen van klachten werd gewijd aan andere 
behoeftigere gebieden van de organisatie kan worden opnieuw 
toegewezen. De voorziening van kinderdagverblijfzorg voor de 
kinderen van werknemers en bijgestane studieprogramma's om het 
personeel om te scholen dat om in de klachtenafdeling gebruikte te 
werken.
Er zou een klein personeel zijn wordt gehouden die de 
klachten te behandelen ongeveer waarom er geen klachtenafdeling was 
maar gebruikend de zelfde strategie, dat ook op tijd zou kunnen worden
geleidelijk geëlimineerd.
De één eis ten aanzien van de organisatie die deze 
strategie overweegt zou een gevangen markt zijn.
Mits de klant geen keus had was ik van mening dat ik op 
een winnaar was.
De gedachte van I over het realiseerde ik meer meer dat de
elk van organisaties waarvoor de eerste vereiste voor een gevangen 
markt reeds bestond het zelfde systeem jarenlang in werking hadden 
gesteld.
Dat is waarom de passagiers op de trein er niet in 
slaagden te reageren.
Deze zelfde mensen zullen nog reageren wanneer hun 
goedkoop geen franjesvlucht er niet in slaagt omhoog te draaien maar 
dat is eenvoudig omdat deze luchtvaartlijnen vrij nieuw zijn en de 
verwachting dat klagen stomp is nog niet is gemaakt.
Deze luchtvaartlijnen werken hard bij hun 
klachtenprocedure, als de klachten nog zij duidelijk nog zijn geworden
één of andere manier worden ontvangen te gaan.
Geef hen tijd.
Peter Hunter's carrière begon op een zeevaartthema. 
Na het verlaten van school bracht hij zes jaar als navigerende 
ambtenaar die in de Koopvaardij door binnen een strikte hiërarchie 
werkt. Het was not until werd lid hij van de Koninklijke Marine 
in 1988 die hij begon te realiseren hoe de waardevolle mensen 
werkelijk waren toen zij om werden toegestaan te zijn.
Peter bestudeerde voor zijn doctoraal examen bij Instituut
Cranfield van Technologie alvorens naar Britannia Koninklijke 
Zeeuniversiteit, Dartmouth als Ambtenaar van de Instructeur in de 
Koninklijke Marine te gaan. Hij nam om Hoofd van Afdeling op de 
School van de Systemen van RN Strategische, Faslane te worden toe waar
hij verder het concept dat het "ontwikkelde beheer een bidirectioneel 
ding" is.
Na 8 jaar met andere advies vormde Peter zijn eigen 
bedrijf op de Kust van het Westen van Schotland. Vennoten devan 
de bedrijfs jager van het Advies zijn nu gebaseerd helemaal over het 
Verenigd Koninkrijk en breiden zich in Europa uit.
Peter is de Auteur van het boek "Doorbrekend het Patroon" 
- 
http://www.breakingthemould.co.uken bij
http://www.hunter-consultants.co.uk.
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
 
Related:
» Run Your Car On Water
» Recession Relief
» Advanced Automated Forex Trading
» Profit Lance
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!