English version
German version
Spanish version
French version
Italian version
Portuguese / Brazilian version
Dutch version
Greek version
Russian version
Japanese version
Korean version
Simplified Chinese version
Traditional Chinese version
Hindi version
Czech version
Slovak version
Bulgarian version
 

Absurditeit van Absurd: Het Wachten van Samuel Beckett's voor Godot

Essay RSS Feed







Wat doet Absurd gemiddelde?When die ik verklarende woordenlijst,I vond woord om te zijn uit van harmony(1). heb gezocht maar nog definitie proberend hard om te verklaren termijn, enkel om te beëindigen in totaal Absurditeit (aanmatigend voor tijdje dat wij de betekenis van word) kennen, aangezien zij in totale betekenis, de onzin over het spreken en van cursus die betekent zij fail(in hun poging).But die de termijn bespreekt om met literatuur (en andere vormen van kunst too!) worden verbonden, toen ik naar meer zocht kwam ik over de lijnen die dat verklaar geen literaire kritiek [ waarin ik de pogingen omvat om de literaire termijnen ] te verklaren kan het literaire werk zelf nemen rt too!), when I searched for more I came across the lines that states that no literary criticism [ in which I include the attempts to explain the literary terms ] can take the literary work itself,or to be more specific it [ literaire criticism]is om voor het lezen van het werk itself(2) te substitueren niet, aangezien het [ het stuk work]is het preciest en precies, de vervoerde gedachte of explained.So, bereikte ik het idee dat om absurde I te begrijpen het absurd werk door een kunstenaar moet bekijken, eerder dan het poring over de besprekingen over het. Vandaar als een literaire student is wat eerst naar mijn mening bij dit moment kwam niets, maar WACHTEND OP GODOT door Samuel Beckett, het zogenaamde absurde spel dat rond Godot, de as wordt gestructureerd alle absurdity[as tot de datum niets met vertrouwen kon verklaren dat of welke Godot! is ]

Wat ik in de vuilnisbak van mijn geheugen over dit godot vond is:

"Op 19 Nov. 1957, trof een groep ongerust gemaakte actoren voorbereidingen om hun publiek onder ogen te zien. De actoren waren lid van het bedrijf van de Workshop van de Actoren van San Francisco. Het publiek bestond uit veertien honderd veroordeelt bij penitentiary van San Quentin. Geen levend spel was voorgevormd bij San Quentin aangezien Sarah Bernhardt verscheen daar in 1913. Nu, fourty vier later jaar, het spel dat was gekozen, grotendeels omdat geen vrouw daarin verscheen, was Samuel Becketts die OP GODOT (3) WACHT. "Beckett werd de echte triomf, came toen het WACHTEN OP GODOT die in boekvorm in 1952 verscheen, eerst veroorzaakt op 5 Januari 1953, in kleine Theatre DE overledene Babylone (nu). (4)

En ik vond ook sommige lijnen van dit spel:

".

ESTRGON:Didi.

VLADIMIR:Yes.

ESTRGON:I kan als dit gaan.

VLADIMIR: Thats wat u denkt.

ESTRAGON:If zouden wij parted?That van ons beter kunnen zijn.

VLADIMIR:Well hangen zich tomorrow.(Pause)Unless Godot komt.

Komt ESTRAGON:And als?

VLADIMIR:Well wordt gespaard

"(5)

Men zegt over Beckett dat toen hij werd gevraagd dat wat hij door Godot bedoelde die hij "heeft geantwoord als ik wist,I zou gezegd hebben dat in play"(6). die WACHT OP GODOT vertelt geen verhaal;it onderzoekt een statische situatie (7) Zo is het duidelijk vanaf het begin dat Beckett probeerde om tot een karakter met uit een karakter te leiden aangezien hij zelf doesn kent hem [ Godot ], en opnieuw de beweging van perceel neigt aan nul, d.w.z. er is absoluut geen perceel. Eerder werd het genomen voor verleend dat als er een literair stuk toen weggaat er of een story(moeten zijn of perceel) aan tellor om het even welk te vertegenwoordigen karakter. maar deed tegengesteld aan hervormt precies zijn concept. hij voorstelt een karakter dat hij zelf kent en geen perceel vertelt dat niets dan variaties in regelingen en opeenvolgingen van weinig gebeurtenissen met te verwaarlozen beweging of actie is: het othing gebeurt, komt niemand niemand gaat. (8).

Maar kan de Absurde termijn slechts toegewezen aan deze kwaliteiten van het spel zijn? Nr, er zijn nog meer zoals vermeld door critici. In een poging op Kalfka, bepaalde Ionesco zijn begrip van de termijn Absurd is dat die van purpose.(9).And verstoken is doelloos wanneer de meer dingen veranderen duidelijk wordt, meer zijn zij zelfde (10). en dit wordt gedaan door ongewone situaties in het spel door Breckett te creëren. Bijvoorbeeld er niet in de jongen die bericht van Godot aan Dragon en Vladimir draagt slaagt om hen op elke dag van zijn herverschijning te erkennen "The de Franse versie verklaart uitdrukkelijk dat de jongen die in de tweede handeling verschijnt de zelfde jongen is die in de eerste handeling, nog de jongen dat hij zelfs de twee landlopers vóór heeft gezien, ontzegt en aandringt dat dit de eerste keer is hij als Godots messenger(11). heeft gehandeld en dit terwijl het wachten wordt gedaan die door Martin Esslin wordt geïnterpreteerd aangezien het Wachten de actie van tijd moet ervaren, die constante verandering is. En toch aangezien echt niets ooit gebeurt, de verandering is zelf een illusie. De onafgebroken activiteit van tijd is zelf verslaande doelloze (12).

En probeert is zo door dit purposelessness Beckett om de absurditeit van zijn spel. maar werkelijk absurd dit te bewijzen? Als wij het van wat verschillend standpunt bekijken kunnen wij iets plotseling vinden het tegenspreken. Het is omdat wij het feit kennen dat de waarheid nooit echt is, en wat wij voor een situatie worden een waarheid voor ons, voor dat ogenblik bepalen. Zo is het geval van abnormaliteit of normaliteit van een situatie. Wanneer om het even welke actie het gemeenschappelijkst is die voor ons normaal wordt en dit is de eigenlijke basis van ons begrip. Wij begrijpen wat het gemeenschappelijkst en algemeen is. Wij begrijpen iets ongewoon door het naar sommige gemeenschappelijke dingen of acties door te verwijzen die wij begrepen=hebben=. Zo is onze eigenlijke basis van begrip gebaseerd op sommige algemene waarheid of gemeenschappelijke gebeurtenissen, de staat die wij normaal roepen. Nu wanneer wij iets uit orde in een spel (b.v. WAITIG VOOR GODOT),we het in termen van die Lagerhuis van ons geheugen. maar op deze mening interpreteren die wij, gekund ongewoon of absurditeit om door ons direct zonder enige hulp of verwijzing naar onze definitie worden waargenomen hebben geanalyseerd Het is gelijkaardig aan welke Rene Wellek om in zijn pogingsaanval probeerde te verklaren OP LITERATUUR door een voorbeeld van het Touwring van Samuel aan te halen Becketts ENDGAME. heeft afgebeeld een karakter in het SPEL van het EIND dat de stem van zijn stilte (13). zocht de kunstenaarsontevredenheid met taal slechts door taal. Pauze kan worden uitgedrukt kan een apparaat zijn om inexpressible uit te drukken, maar de pauze kan voor onbepaalde tijd worden verlengd, kan eenvoudig geen stilte als dusdanig zijn. Het vergt contrast, vergt het een begin en een eind (14).

Deze verklaring stelt het belang van contrast voor en dit is zo waar in het geval van absurditeit en niet-absurditeit aangezien het in het geval van stilte en muziek waar is.

In dit licht kunnen wij besluit dat nemen er geen betekenis van absurditeit met uit de normaliteit is. Maar hoe dit in het geval van Godot kan als volgt worden geanalyseerd waar is:

Beckett probeert hard om absurditeit door te doen door zijn karakters, de abnormale dingen (of minstens normale dingen in abnormale opeenvolging) te bereiken, nog er blijven de elementen van niet-absurditeit in elke hoek van het spel. De jongen die doesn erken de twee landlopers brengt bericht van zelfde Godot (het gebeurt nooit ooit dat Godot een bericht van de jongen;or brengt de landlopers bericht van de jongen aan godot;or landlopers spreken uit het bericht brengen die de jongen van Godot voor hen;or Godot ontvangt nooit bericht van landlopers brengt en zodat velen kunnen het absurde geval).It zijn waren slechts één hoek van interpretatie van de situatie. Andere interpretaties kunnen zijn velen in aantallen:Godot wacht want de landlopers;or landlopers wachttijd voor Godot aantrekken terwijl zij zeggen zij enz. enz. wachtten.

Wanneer ik wil zeggen is dat welk actie ook in het spel wordt gedaan hebben daar vooraan de elementen van niet-absurditeit. Wij konden hen erkend hebben als wat wij noemen de absurditeit het meest normaal zou zijn en wat wij nu vinden normaal absurd geweest zijn=zou=. In feite kunnen wij absurditeit zelf uitdrukken en dit is de bedriegende aard van Absurditeit, omdat het ogenblik wij uit iets spreken het een weinig verschillend wordt van wat wij oorspronkelijk wilden uitdrukken. De woorden, het middel van fictie, zijn een vervaardiging van bemant intellect. Zij zijn een deel van mens liggen (14). en om deze reden om het even welke literatuurbehoeften dat het uit te drukken middel, dat. zodat bedrieglijk wordt Roland Barthes van Frankrijk daarom dat de Literatuur een systeem van het bedrieglijke betekenen signification.emphatically is, maar nooit definitief betekende (16) zegt.

Er vooraan welke ooit acties Beckett aan binnen vervaardigd aan het spel probeerden, tribunes tot vandaag tussen in de grenzen van absurd en niet absurd en hoe deze actie meer dichtbijgelegen is om het even welk van deze twee grenzen hangen van welke woorden af worden gebruikt en hoe zij worden gebruikt om de grenzen te bepalen.

Thats waarom het spel..of de vermoedelijk esoterische avant-rang zo imidiate en zo diep een effect op een publiek van convicts.(17) maakt, waar als critici niet in het begin gemakkelijk toegelaten het spel als kunst kon.

Martin Esslin schrijft: omdat het hen [ de gevangenen ] met een situatie op sommige manieren analoog aan hun confronteerde? Misschien. Of misschien omdat zij de V.N. verfijnd genoeg waren om aan het theater zonder enige vooraf opgevatte begrippen en kant-en-klare verwachtingen,so te komen dat zij de fout vermeden die zo vele gevestigde critici opsloot die het spel voor zijn gebrek aan perceel veroordeelden, zijn de ontwikkeling, de karakteriseringen, de suspense of het duidelijke gezond verstand (18). en natuurlijk dit wat wij zien aangezien de poging om absurd met niet absurd. zo ook veel andere pogingen te bepalen in het verleden en huidig is gemaakt om ongewoon uit gemeenschappelijk. bijvoorbeeld tot de Beweging te leiden Dadaist. De pogingen zijn gemaakt niet alleen om het koninkrijk van kunst te verwijden, maar boundery tussen de kunst en de niet-kunst af te schaffen. In muziek, worden het lawaai van machines of de straten gebruikt; bij het schilderen, zo gebruikt collage plakken-op nieuwsdocumenten, knopen, medailles enz., of gevonden voorwerpen?soupblikken, fietswielen, elektrische bollen, om het even welk tentoongesteld stuk van junks?are. nieuwste fad is het aardewerk, gaten of geulen in de grond, sporen door een graangebied, vierkante bladen van lood in sneeuw. Sculptor, Christo verpakte miljoen vierkante voet Australische kustlijn in plastiek. Bij 1972 Bicnnale in Venetië, een schilder, Gino de Dominicis, tentoonstelde mongoloid opgenomen van de straten als kunstwerk. In poëzie zijn de gedichten verzonnen door Dadaists door nieuwsdocument knipsels van een zak bij willekeurig te trekken; meer onlangs zijn de gedichten veroorzaakt door computer en een schuifelgangroman (door Marc Saporta) is verschenen, waarin elke pagina door een andere in om het even welke orde. (18) kan worden vervangen.

Zo ook kunnen wij het voorbeeld van pop-Cultuur nu zo aanhalen populair door de jonge generaties, dat eens beschouwd=werd= als absurd. Zo kunnen welke conclusie wij namen in het licht van die contrasttheorie van stilte en muziek worden gezien die in deze poging in het begin wordt verteld, dat wat ooit wij willen uitdrukken (kan het Stilte of Absurditeit zijn) wij uit te drukken woorden nodig hebben. Maar een woord kan nooit een ding (20). zijn Zo kunnen wij of een situatie bereiken of het uitdrukken, maar wij kunnen niet allebei doen omdat, als wij proberen te doen, de gewonnen situatie is het zelfde. Dit is wat wij kunnen impliceren wanneer wij van absurditeit spreken; d.w.z. kunnen wij totaal zijn absured in uitdrukking aangezien er geen juist middel bestaat is.

Door dit te besluiten denk ik ik op de juiste plaats in de juiste tijd heb bereikt, omdat als ik toen juist ben ik het juiste ding zal bereiken, maar als ik verkeerd bereik (aangezien ik niet -niet-sense)that zal zijn eerder een juist ding toe te schrijven aan onze context zal worden. Mijn poging van kritiek, is een poging om ons redelijker te maken

Ongeveer de Auteur

Samir K. Dash

Weldra is Samir Directeur van een animatie vaste www.anigraphs.com

Artikel Bron: Messaggiamo.Com

Translation by Google Translator





Related:

» Credit Secrets Bible
» Cash Making Power Sites
» Home Cash Course
» Automated Cash Formula


Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!

Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!

Add to Google RSS Feed See our mobile site See our desktop site Follow us on Twitter!

Dien uw artikelen te Messaggiamo.Com Directory

Categorieën


Copyright 2006-2011 Messaggiamo.Com - Sitemap - Privacy - Webmaster verzenden van artikelen naar Messaggiamo.Com Directory [0.01]
Hosting by webhosting24.com
Dedicated servers sponsored by server24.eu