Naar het intercultureel begrip
Iemands vermogen om doeltreffende relaties tussen culturen wordt beïnvloed door een zeer persoonlijke en zeer complex mengsel van emotionele en cognitieve processen. Iedereen die overweegt een overzees terbeschikkingstelling voelt ongerust over de intensivering in het onbekende. De loutere kennis die we laten onze eigen culturele comfort zone kan leiden tot allerlei onbewuste verdedigende tactieken dat maakt het moeilijk te bedienen daadwerkelijk de nieuwe omgeving alom bekende werk van Milton Bennett helpt bij het verduidelijken van het proces van aanpassing aan een nieuwe cultuur. In zijn werk, ontwikkelingsmodel van de interculturele Gevoeligheid, 1993, beschrijft hij zes belangrijke stadia in de ontwikkeling van interculturele gevoeligheid: 1. ontkenning 2. defensiveness 3. minimalisering 4. aanvaarding 5. aanpassing 6. integrationI willen herzien deze zes etappes en bespreken ze als ze betrekking hebben naar de potentiële problemen van de mensen die werkzaam zijn in de interculturele environments.The ontkenning fase verwijst naar een individu niet in staat om zelfs mededeling culturele verschillen. Ik vond dit keer als een van middelbare leeftijd Saoedi-man studeren in het VK klaagde bij mij dat zijn docent Engels was behandelen hem als een 'ezel'. Ik was erg verbaasd door dit omdat ik wist dat de leerkracht in kwestie was zeer beleefd met de studenten en toonden veel respect aan degenen die waren ouder. Na enkele ferreting rond ontdekte ik dat de leraar was in de gewoonte van het gezegde 'sh' als de leerlingen aan het praten waren te veel. Blijkbaar een dergelijk lawaai wordt gebruikt voor ezels in Saoedi-Arabië. Waarom, vroeg ik me af, had de Saoedische man niet gemerkt dat de straten van Londen werden volledig vrij van ezels? Kijkend naar het incident nu, ik kan zien dat hij vasthouden aan zijn eigen culturele normen als een reddingsboot in de onzeker zeeën hij momenteel: een wereld waarin jonge vrouwen mochten onderwijzen oudere mannen, waar zijn familie niet over een apart gedeelte van het huis voor de vrouwen en kinderen, waar hij niet kon eten vrij omdat zelfs gebak voor een dessert kan bevatten varkensvlees vet. Hij was helemaal gedesoriënteerd en kon niet vertellen wanneer hij werd beledigd of niet. Hij was gegaan in een soort van culturele standaard mode.I daalde in de ontkenning val mezelf ook. In mijn eerste ervaring met het werken in Frankrijk, ik vrolijk gepland de periode onmiddellijk na de middag te maken lokale telefoongesprekken, net als ik vroeger te doen in Londen, waar de lunch werd vaak alleen een snelle sandwich pauze rond 1PM. In een Homer Simpson-achtig moment van de erkenning, het drong me dat dit het heilige Franse lunchpauze en, uiteraard, niemand is ooit in hun kantoor. Ik had geprobeerd te redden wat van mijn oude, vertrouwde routine om je beter voelt met de werkdag en was in ontkenning over deze grote Franse traditie. Ik echt niet willen zien dat de Franse kon opgeven tussen twee of drie uur in het midden van de dag aan niet-werkgerelateerde activity.The punt hier is dat het niet voldoende om te weten over de verschillen op een abstract niveau, moeten we ervaren ze te herkennen en deze overgangsperiode kost tijd. Maar het vereist ook een bereidheid 'om te zien'. Als we voelen zich meer veilig te houden door op de oogkleppen wij nooit in staat zal zijn te aanvaarden of te worden aanvaard in de nieuwe omgeving defensieve fase optreedt na deze erkenning en is een weerspiegeling van hoe storend is het wanneer we zien hoe vreemd de cultuur van het gastland is. We moeten vasthouden aan een concept van wat normaal is en dat wij de nieuwe cultuur als scheef. Onze eigen manier van doen dingen is automatisch beter en rechts. En het is vaak teller intuïtief. Ik moet bekennen opnieuw. Ik was de gewoonte van de behandeling van mijn Franse secretaresse als een gelijke. Ik wil haar zo beleefd om dingen te doen 'als ze de tijd gehad ", als ze niet zouden vergeten ". Ze deden niets. In Frankrijk geeft u een ondergeschikte een opdracht anders is het niet geïnterpreteerd als een verplichting tot actie. Ik verzet tegen dit voor leeftijden. Hoe abrupte, hoe onbeleefd zijn, dacht ik. Hoeveel meer beschaafde te egalitair en indirecte als de British.Clearly deze positie zal leiden tot problemen als het resulteert in confrontaties tussen ons en onze medewerkers. Zoals de buitenstaander, zullen we worden gezien als arrogant op zijn best misschien stom en naÃÆ'à † â € ™ Ã⠀ SA, een ¯ n in het slechtste geval, en mensen zullen gevoel dat we geen respect of vertrouwen hun manier van doen. Maar ook ja, deze fase is een stap vooruit. We hebben ten minste weten dat de verschillen bestaan, en we nu nodig om bruggen te slaan, zodat we kijken naar wat werkt het beste in de gegeven situation.The fase van minimalisering kan worden gezien als een middel om het overwinnen van onze defensiveness. Met het oog op de omgaan met de verschillen, proberen we het belang ervan te minimaliseren en zich te concentreren in plaats van de gemeenschappelijke waarden en behoeften die de mensheid aandelen. Hoewel deze fase is waarschijnlijk om ons te zien de ontwikkeling van tolerantie van diversiteit, het kan ook betekenen dat wij niet erkennen het belang van het culturele verschil. Culturele identiteit is diep verankerd in onze psyches en, hoezeer wij hebben soortgelijke fundamentele behoeften, we hebben ook cruciale verschillen die ieder van ons uniek. In de verschuiving van evenwicht van cultureel bewustzijn, moeten we in dit stadium dieper na te denken over onze eigen culturele normen, teneinde te kunnen vergelijken met de cultuur in en we zijn bevestigen het belang van each.A heel eenvoudig voorbeeld hiervan is hoe ik moest overwinnen van mijn pogingen om mijn Franse buren en vrienden deelnemen aan stand-up, buffet-stijl lunches. Oh ja, in Frankrijk veel van De verschillen hebben betrekking op houdingen ten aanzien van voedsel. Het was net niet voldoende om op een goede spreiding en het aanbod wat mooie wijnen in de hoop dat mensen zouden rondlopen met een bord en glas in hun handen de Franse nemen voedsel serieus en ze willen iedereen te zitten en te betalen voor een goede maaltijd. Moeilijk, ja, als je een beetje kort van stoelen en je echt wilt dat de mensen ontmoeten, maar uiteindelijk kun je niet verslaan them.When wij kan echt accepteren culturele verschillen we niet langer oordelen verschillende gedragspatronen als beter of slechter is dan onze eigen, maar beseffen dat er verschillen zijn een inherent kenmerk van onze complexe wereld. We begrijpen dat andere mensen hebben goede redenen voor hun gedrag, zelfs als we niet net als de manier waarop ze dingen doen. Op dit moment zijn we ook klaar om te zien dat onze eigen gedrag zal vreemd voor sommige groepen ook. Acceptatie is de fase toen we ook beginnen te zien van de voordelen van verschil. We kunnen onze vooruitzichten verbreden, verdiepen ons inzicht om te verhuizen naar het stadium van adaptation.By aanpassing aan de nieuwe cultuur kunnen we beginnen te zien dingen uit een ander oogpunt. Niet langer staan we buiten en kijk inch We beseffen dat er vele manieren van werken, en dat er geen eenduidige oplossing bestaat om een probleem. We hebben een stadium bereikt waarop we kunnen bouwen nuttige bruggen tussen groepen te helpen oplossen van conflicten en problemen. We kunnen denken meer creatief en werkelijk smeden nieuwe gedrag dat beide partijen over een culturele kloof kan accept.At alle stadia van ontwikkeling van het intercultureel begrip kunnen we voldoen aan obstakels. Op het punt van de aanpassing kunnen we vallen in een gevoel van echte culturele verwarring. Als we werken net zo goed in meer dan een cultuur, we kunnen hebben gevoel van culturele verwarring en identiteit crisis. Dit wordt gezien vaak in de tweede generatie immigranten die zijn opgegroeid in twee culturen, maar voel me niet volledig geïntegreerd in either.If we met succes kunnen nemen van het proces van aanpassing nog verder, we kunnen integreren volledig in een andere cultuur, nog steeds in beweging gemakkelijk tussen culturen zonder verlies van ons eigen gevoel van identiteit. Maar ook culturele integratie, een podium, dat is waarschijnlijk niet nodig voor de meeste mensen die werken internationaal en niet permanent vestigen, is niet zonder problemen, anderen kunnen worden verdacht van ons vrezen dat we niet echt een loyaliteit aan een bepaalde cultuur. Een Brits politicus ooit beroemd de vraag van de Britse immigranten: ja, ze zijn Britse, maar die cricketteam zodat ze ondersteuning? inschepen op een overzeese detachering is zowel spannend als ontmoedigend, maar bedrijven moeten worden bewust leren van deze fasen en hun complexiteit. Zij moeten de mensen voldoende tijd om te werken door middel van elke fase en, uiteraard, uit te rusten met voldoende kennis om meer bewust te maken van de valkuilen voordat ze vertrekken. De inzet is hoog. Niet om de interculturele vraagstukken juist kan leiden tot ernstige storingen in de communicatie met als gevolg een verslechtering in performance.Brenda Townsend Hall is een schrijver en opleider op het gebied van communicatie en cross-cultureel bewustzijn. Ze is een geassocieerd lid van de ITAP Internationale Alliantie (http://www.itapintl.com) en wordt binnenkort een website:
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Legit Online Jobs» Wholesale Suppliers
» The Evolution in Anti-Spyware
» Automated Money Machine On eBay
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
