English version
German version
Spanish version
French version
Italian version
Portuguese / Brazilian version
Dutch version
Greek version
Russian version
Japanese version
Korean version
Simplified Chinese version
Traditional Chinese version
Hindi version
Czech version
Slovak version
Bulgarian version
 

Metaforen van de mening (deel ii)

Artikelen RSS Feed





Storytelling is met ons sinds de dagen van campfire en besieging wilde dieren geweest. Het diende een aantal belangrijke functies: verbetering van vrees, mededeling van essentiële informatie (betreffende overlevingstactiek en de kenmerken van dieren, bijvoorbeeld), de tevredenheid van een betekenis van orde (rechtvaardigheid), de ontwikkeling van de capaciteit om theorieën zo een hypothese op te stellen te voorspellen en te introduceren enz.

Wij allen worden begiftigd met een betekenis van wonder. De wereld rond ons in inexplicable, in de war brengend in zijn diversiteit en hordevormen. Wij ervaren een drang om het te organiseren, "wonder weg verklaren", om tot het opdracht te geven om te weten wat om (voorspel) daarna te verwachten. Dit zijn de hoofdzaak van overleving. Maar terwijl wij bij het opleggen van de structuren van onze mening aan de buitenwereld succesvol zijn geweest? wij zijn veel minder succesvol geweest toen wij probeerden om aan ons intern heelal het hoofd te bieden.

Het verband tussen de structuur en het functioneren van onze (kortstondige) mening, de structuur en wijzen van verrichting van onze (fysieke) is hersenen en de structuur en gedrag van de buitenwereld de kwestie van verwarmd debat voor millennia geweest. In het algemeen, waren er (en zijn nog) twee manieren om het te behandelen:

Er waren zij die, voor alle praktische doeleinden, de oorsprong (hersenen) met zijn product (mening) identificeerden. Sommigen van hen stipuleerden het bestaan van een rooster van vooraf opgevatte, geboren categorische kennis over het heelal? de schepen waarin wij onze ervaring gieten en die het vormen. Anderen hebben de mening als zwarte doos beschouwd. Terwijl het mogelijk in principe was om zijn input en output te kennen, was het onmogelijk, opnieuw in principe, om zijn het intern functioneren en informatiebeheer te begrijpen. Pavlov muntte het woord "conditionerend", keurde Watson het goed en uitgevonden "behaviourism", Vilder kwam met "versterking op de proppen". De school van epiphenomenologists (optredende fenomenen) beschouwde de mening als bijproduct van bedradings "ingewikkeldheid de van de hersenen" hardware "en de". Maar allen negeerden de psychofysische vraag: wat IS de mening en HOE wordt het verbonden met de hersenen?

Het andere kamp was meer "wetenschappelijk" en "positivist". Het speculeerde dat de mening (hetzij een fysieke entiteit, een epiphenomenon, een niet-fysisch principe van organisatie, of het resultaat van introspection)? had een structuur en een beperkte reeks functies. Zij debatteerden dat een "handboek van de gebruiker" zou kunnen worden samengesteld, vol met techniek en onderhoudsinstructies. Het prominentst van deze "psychodynamists" was, natuurlijk, Freud. Niettemin divergeerden zijn discipelen (Adler, Horney, de voorwerp-relaties partij) wild van zijn aanvankelijke theorieën? zij allen deelden zijn geloof in de behoefte "scientify" en objectify psychologie. Freud? een medische arts door beroep (Neuroloog) en Bleuler vóór hem? kwam met een theorie betreffende de structuur van de mening en zijn werktuigkundigen: (onderdrukte) energieën en (reactieve) krachten. Grafieken van de stroom werden verstrekt samen met een methode van analyse, een wiskundige fysica van de mening.

Maar dit was mirage. Een essentieel onderdeel miste: de capaciteit om de hypothesen te testen, die uit deze "theorieën" voortkwamen. Zij waren al zeer het overtuigen, niettemin, en, verrassend, hadden grote verklarende macht. Maar - niet meetbaar en niet falsifiable zoals zij waren? zij konden niet worden geacht om de terugkopende eigenschappen van een wetenschappelijke theorie te bezitten.

Het beslissen tussen de twee kampen was en is een essentiële kwestie. Overweeg het conflict - nochtans onderdrukt - tussen psychiatrie en psychologie. De eerstgenoemde beschouwt "geestelijke wanorde" aangezien eufemismen - het erkent slechts de werkelijkheid van hersenendysfuncties (zoals biochemische of elektrische onevenwichtigheid) en van erfelijke factoren. De laatstgenoemde (psychologie) veronderstelt impliciet dat iets bestaat (de "mening", "psyche") wat tot hardware of tot bedradingsdiagrammen niet kan worden verminderd. De therapie van de bespreking wordt gericht op dat iets en staat vermoedelijk met het in wisselwerking.

Maar misschien is het onderscheid kunstmatig. Misschien is de mening eenvoudig de manier wij onze hersenen ervaren. Begiftigd met de gift (of vloek) van introspection, ervaren wij een dualiteit, een spleet, constant zijnd zowel waarnemer als waargenomen. Voorts impliceert de besprekingstherapie het SPREKEN - die de overdracht van energie van één hersenen aan een andere door de lucht is. Dit wordt geleid, specifiek gevormde energie, om bepaalde kringen in de ontvankelijke hersenen teweeg te brengen. Het zou als geen verrassing moeten komen als men moest ontdekken dat de besprekingstherapie duidelijke fysiologische gevolgen op de hersenen van de patiënt heeft (bloedvolume, elektroactiviteit, lossing en absorptie van hormonen, enz.).

Al dit zou extra waar zijn als de mening, inderdaad, slechts een optredend fenomeen van de complexe hersenen - twee kanten van het zelfde muntstuk was.

De psychologische theorieën van de mening zijn metaforen van de mening. Zij zijn mythen en mythen, verhalen, verhalen, hypothesen, conjuncturen. Zij spelen (bijzonder) belangrijke rollen in het psychotherapeutische plaatsen? maar niet in het laboratorium. Hun vorm is artistiek, niet streng, niet toetsbaar, minder gestructureerd dan theorieën in de natuurwetenschappen. De gebruikte taal is polyvalent, rijk, overdreven, en verward? in het kort, metaforisch. Zij worden bedekt met waardeoordelen, voorkeur, vrees, postfacto en ad hoc bouw. Niets van dit heeft methodologische, systematische, analitische en vooruitlopende verdiensten.

Nog, zijn de theorieën in psychologie krachtige instrumenten, bewonderenswaardige concepten van de mening. Als dusdanig, zijn zij verbindend om sommige behoeften tevreden te stellen. Hun eigenlijk bestaan bewijst het.

Het bereiken van vrede van mening is een behoefte, die door Maslow in zijn beroemde vertolking werd veronachtzaamd. Mensen zal materiële rijkdom en welzijn offeren, zal van zich verleidingen onthouden, zal kansen, negeren en zal hun leven in gevaar zetten? om dit bliss van volledigheid en volledigheid enkel te bereiken. Er is, met andere woorden, een voorkeur van binnenevenwicht over homeostase. Het is de vervulling van deze met voeten tredende behoefte de psychologische theorieën zich waartrachten te richten op. In dit, zijn zij geen verschillend dan andere collectieve verhalen (mythen, bijvoorbeeld).

In sommige opzichten, niettemin, zijn er opvallende verschillen:

De psychologie probeert desperately om met werkelijkheid en met wetenschappelijke discipline aan te sluiten door observatie en meting aan te wenden en door de resultaten te organiseren en hen voor te stellen gebruikend de taal van wiskunde. Dit herstelt niet voor zijn fundamentele zonde: dat zijn inhoud etherisch en ontoegankelijk is. Nog, leent het een lucht van geloofwaardigheid en rigorousness aan het.

Het tweede verschil is dat terwijl historische verhalen is "algemene" verhalen? de psychologie wordt "gemaakt", "aangepast". Een uniek verhaal wordt uitgevonden voor elke luisteraar (patiënt, cliënt) en hij wordt opgenomen daarin als belangrijkste held (of anti-held). Deze flexibele "lopende band" schijnt het resultaat van een leeftijd van stijgende individualisme te zijn. Waar, zijn de "taaleenheden" (grote brokken van denotates en connotates) één en het zelfde voor elke "gebruiker". In psychoanalysis, zal de therapeut waarschijnlijk de driezijdige structuur (Identiteitskaart, Ego, Superego) altijd aanwenden. Maar dit zijn taalelementen en met de percelen te hoeven niet worden verward. Elke irreplicable cliënt, elke persoon, en zijn eigen, uniek, perceel.

Om als "psychologisch" perceel te kwalificeren, moet het zijn:



Alle-inclusief (anamnetic)? Het moet alle feiten omvatten integreren en opnemen die over de voorvechter worden gekend.

Coherent? Het moet chronologisch zijn, gestructureerd en oorzakelijk.

Verenigbaar? Principieel (zijn subplots kunnen elkaar tegenspreken niet of tegen de korrel van het belangrijkste perceel gaan) en verenigbaar met de waargenomen fenomenen (zowel die met betrekking tot de voorvechter als die betreffende de rest van het heelal).

Logisch gezien compatibel systeem? Het moet niet de wetten van logica uiterlijk overtreden zowel intern (het perceel moet door wat intern opgelegde logica verblijven) en (de logica Van Aristoteles die op de waarneembare wereld van toepassing is).

Pienter (kenmerkend)? Het moet in de cliënt een betekenis van awe en verbazing inspireren die het resultaat van het zien van iets vertrouwd in een nieuw licht of het resultaat van het zien van een patroon te voorschijn komend uit een groot lichaam van gegevens is. Het inzicht moet de logische conclusie van de logica, de taal en van de ontwikkeling van het perceel zijn.

Esthetisch? Het perceel moet zowel aannemelijk als juist "zijn", mooi, niet hinderlijk, niet onhandig, niet onderbroken, enz. zo gladmaken.

Spaarzaam? Het perceel moet de minimumaantallen veronderstellingen en entiteiten aanwenden om aan alle bovengenoemde voorwaarden te voldoen.

Verklarend? Het perceel moet het gedrag van andere karakters in het perceel, de besluiten van de held en het gedrag verklaren, waarom de gebeurtenissen de manier ontwikkelden die zij deden.

Vooruitlopend (voorspellend)? Het perceel moet de capaciteit bezitten om toekomstige gebeurtenissen, het toekomstige gedrag van de held en van andere zinvolle cijfers en binnen emotionele en cognitieve dynamica te voorspellen.

Therapeutisch? Met de bevoegdheid om verandering (of het voor beter is, een kwestie van eigentijdse waardeoordelen en manieren is) te veroorzaken.

Het opleggen? Het perceel moet door de cliënt als verkieslijk het organiseren zich principe van zijn gebeurtenissen van het leven en toorts worden beschouwd om hem in de duisternis te begeleiden om te komen.

Elastisch? Het perceel moet de intrinsieke capaciteiten aan zelf bezitten organiseert zich, reorganiseert, geeft ruimte aan nieuwe orde, aanpast nieuwe gegevens comfortabel, vermijdt starheid op zijn wijzen van reactie op aanvallen van binnen en van zonder.



In al deze opzichten, is een psychologisch perceel een theorie in vermomming. De wetenschappelijke theorieën zouden aan de meeste zelfde voorwaarden moeten voldoen. Maar de vergelijking is ontsierd. De belangrijke elementen van testbaarheid, verifieerbaarheid, refutability, falsifiability, en herhaalbaarheid? zijn al het missen. Geen experiment zou kunnen worden ontworpen om de verklaringen te testen binnen het perceel, hun waarheid-waarde te vestigen en, dus, hen om te zetten in stellingen.

Er zijn vier redenen om van deze tekortkoming rekenschap te geven:



Ethisch? De experimenten zouden moeten worden geleid, implicerend de held en andere mensen. Om het noodzakelijke resultaat te bereiken, zullen de onderwerpen van de redenen voor de experimenten en hun doelstellingen moeten onwetend zijn. Soms zelfs zullen de eigenlijke prestaties van een experiment een geheim moeten blijven (dubbele blinde experimenten). Sommige experimenten kunnen onplezierige ervaringen impliceren. Dit is ethisch onaanvaardbaar.

Het Psychologische Principe van de Onzekerheid? De huidige positie van een menselijk onderwerp kan volledig worden gekend. Maar zowel beïnvloeden de behandeling als de proefneming het onderwerp en vernietigen deze kennis. De eigenlijke processen van meting en observatie beïnvloeden het onderwerp en veranderen hem.

Uniciteit? De psychologische experimenten zijn, daarom, verbindend uniek om te zijn, unrepeatable, kunnen elders en bij andere tijden worden herhaald niet zelfs als zij de ZELFDE onderwerpen behandelen. De onderwerpen zijn nooit het zelfde toe te schrijven aan het psychologische onzekerheidsprincipe. Het herhalen van de experimenten met andere onderwerpen beïnvloedt ongunstig de wetenschappelijke waarde van de resultaten.

Undergeneration van toetsbare hypothesen? De psychologie produceert geen voldoende aantal hypothesen, dat aan het wetenschappelijke testen kan worden onderworpen. Dit moet met de fabelachtige (= storytelling) aard van psychologie doen. Op een manier, heeft de psychologie affiniteit met sommige privé talen. Het is een vorm van kunst en, als dusdanig, is self-sufficient. Als worden de structurele, interne beperkingen en de vereisten voldaan aan? een verklaring wordt geacht waar zelfs als het aan geen externe wetenschappelijke vereisten voldoet.



Zo, wat zijn percelengoed voor? Zij zijn de instrumenten die in de procedures worden gebruikt, die vrede van mening (zelfs geluk) in de cliënt veroorzaken. Dit wordt gedaan met behulp van een paar ingebedde mechanismen:



Het het Organiseren zich Principe? De psychologische percelen bieden de cliënt een het organiseren zich principe, een betekenis van orde en volgende rechtvaardigheid, van een onverbiddelijke aandrijving naar goed bepaalde (, misschien, niettemin verborgen) doelstellingen aan, de ubiquiteit van betekenis, die deel van een geheel uitmaakt. Het streeft ernaar om "te beantwoorden waarom" en "hoe". Het is dialogic. De cliënt vraagt: "waarom I (volgt hier een syndroom)" ben. Dan, wordt het perceel gesponnen: "u bent als dit niet omdat de wereld whimsically wreed is maar omdat uw ouders u mishandelden toen u zeer jong was, of omdat een persoon belangrijk voor u stierf, of van u werd weggehaald toen u nog impressionable was, of omdat u seksueel enz. zo op" werd misbruikt. De cliënt wordt gekalmeerd door het eigenlijke feit dat er een verklaring aan dat is die taunted en hem tot nu toe monstrously achtervolgde, dat hij niet het plaything van wrede Goden is, dat er te beschuldigen wie zijn (het concentreren van verspreide woede is een zeer belangrijk resultaat) en, dat, daarom, zijn geloof in orde, rechtvaardigheid en hun beleid door één of ander opperst, transcendental principe wordt hersteld. Deze betekenis van "wet en orde wordt" verder verbeterd wanneer het perceel voorspellingen opbrengt die waar komen (of omdat zij zelf-vervullend zijn of omdat één of andere echte "wet" is ontdekt).

Het Integratieprincipe? De cliënt wordt aangeboden, door het perceel, toegang tot de diepste, tot nu toe ontoegankelijke, recessen van zijn mening. Hij is van mening dat hij wordt gereïntegreerd, dat de "dingen in plaats" vallen. In psychodynamic termen, wordt de energie vrijgegeven om het productieve en positieve werk, eerder dan te doen vervormde en vernietigende krachten veroorzaken.

Het Purgatory Principe? In de meeste gevallen, voelt de cliënt sinful, verlaagd, onmenselijk, vervallen, zo enz. bespot bederven, schuldig, strafbaar, hateful, vervreemd, vreemd. Het perceel biedt hem kwijtschelding aan. Als het hoogst symbolische cijfer van de Redder vóór hem? het lijden van de cliënt expurgate, reinigen, ontheffen, en herstellen voor zijn zonden en handicaps. Een gevoel van harde gewonnen voltooiing begeleidt een succesvol perceel. De cliënt werpt lagen van functionele, aanpassingskleding af. Dit is buitensporig pijnlijk. De cliënt voelt gevaarlijk naakt, zwak blootgesteld. Hij assimileert dan het perceel dat aan hem wordt aangeboden, waarbij van de voordelen worden genoten die van de vorige twee principes afkomstig zijn en slechts ontwikkelt hij dan nieuwe mechanismen om het hoofd te bieden. De therapie is een geestelijke kruisiging en een verrijzenis en atonement voor de zonden. Het is hoogst godsdienstig met het perceel in de rol van scriptures waarvan solace en consolation altijd kunnen worden verzameld.



Ongeveer de Auteur

SAM Vaknin is de auteur van "Kwaadaardige Zelfliefde - Opnieuw bezocht Narcissism" en de redacteur van geestelijke gezondheidscategorieën in de Open Folder, Suite101, en searcheurope.com.

Zijn website: http://samvak.tripod.com

Vaak gestelde vragen betreffende narcissism: http://samvak.tripod.com/faq1.html

De narcistische Wanorde van de Persoonlijkheid op Suite101: http://www.suite101.com/welcome.cfm/npd

Artikel Bron: Messaggiamo.Com

Translation by Google Translator





Related:

» Home Made Power Plant
» Singorama
» Criminal Check
» Home Made Energy


Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!

Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!

Add to Google RSS Feed See our mobile site See our desktop site Follow us on Twitter!

Dien uw artikelen te Messaggiamo.Com Directory

Categorieën


Copyright 2006-2011 Messaggiamo.Com - Sitemap - Privacy - Webmaster verzenden van artikelen naar Messaggiamo.Com Directory [0.01]
Hosting by webhosting24.com
Dedicated servers sponsored by server24.eu