Ethische Richtlijnen voor Hypnotherapy
De studie van ethiek betreft morele keuzen, over het algemeen op het gebied van verhoudingen, overeenkomsten tussen partijen, bedoelingen, en mogelijke resultaten. In de praktijk begint dit aangezien de observatie van de morele keuzenmensen en de redenen maakt die voor deze keuzen worden gegeven. Het ethische denken is toen de oorzaak van het veroorzaken van theorieën over wat is, of zou moeten zijn, de basis voor morele keus. In het geval van een praktizerende hypno-psychotherapist betreft de belangrijkste plaats voor ethische overweging vragen van welke verwachtingen de cliënten kunnen hebben? fundamenteel de wetten die de therapeut, en de rechten van de cliënt regeren.
Tijdens de volgende bespreking van de ethische richtlijnen die voor een ethische hypno-psychotherapeutische praktijk zeer belangrijk zijn moeten wij veronderstellen dat de wetten van de provincie belangrijkheid nemen. Nochtans, is het belangrijk dat de professionele organismen de verantwoordelijkheid voor hun leden nemen en hen van grenzen voorzien waarbinnen zij juridisch en veilig praktijk kunnen en die de veiligheid verzekeren, fysisch en psychologisch, van hun cliënten.
In het algemeen kunnen de belangrijkste ethische richtlijnen betrokken bij de praktijk van hypno-psychotherapy in twee gebieden, één, hoe de therapeut hun praktijk zou moeten leiden, en twee worden verdeeld, hoe de therapeut zich naar de cliënt zou moeten gedragen. Deze classificatie houdt wanneer het overwegen van een verscheidenheid van professionele organismen met inbegrip van NCHP (de "Universiteit"), de Internationale Maatschappij van Professionele Hypnose (ISPH), het Nationale Gilde van de Code van Hypnotists van Ethiek en Normen (NGH), en de Nationale Raad van Professionele en Ethische Normen? Het Onderwijs en de Certificatie van de hypnose (NBPES). Wij zullen ons op de richtlijnen concentreren die door NCHP hoofdzakelijk worden geschetst, maar waar andere organismen extra richtlijnen hebben zullen deze, in het bijzonder in het tweede deel van het document worden vermeld.
De code van NCHP van ethiek bestaat uit 17 punten en twee clausules die de gevolgen van het breken van de ethische code schetsen. De gevolgen zich van het houden niet aan de ethische richtlijnen zijn niet belangrijk voor het bespreken van de ethische kwestie en niet verder zo overwogen.
De geest van elk van dit materiaal is als volgt bevat binnen de verklaring van de Universiteit;
"Alle therapeuten zouden moeten hun werk met de specifieke doel naderen om het lijden te verminderen en het welzijn van hun cliënten te bevorderen. De therapeuten zouden, daarom, moeten pogen om die capaciteiten en vaardigheden te gebruiken evenredig met hun opgeleide bekwaamheid, aan het beste voordeel van de cliënten, onder voorbehoud en met gepaste erkenning van de waarde en de waardigheid van elk menselijk wezen." (NCHP, 2001).
Duidelijk dan de bedoeling van de richtlijnen hoofdzakelijk is de cliënt bij te staan, echter, het is ook duidelijk dat de therapeuten door de aandrang worden beschermd die zij binnen hun gebied (s) van bekwaamheid werken.
Eerder dan om woord voor woord de richtlijnen van de Universiteit te reproduceren, die de voornoemde categorieën (praktijk/cliënt) gebruiken een overzicht van deze richtlijnen zal worden voorgesteld. Men zou moeten in gedachten houden dat de grens tussen de twee categorieën niet altijd duidelijk is en dat dit een onderscheid van gemak is.
De rechten van de cliënt zijn beschermd in punten 2..5..6..7..9..10, en 11. Zij vereisen dat de therapeuten slechts behandelingen dat zij vertrouwd zijn met gebruiken, handhaven zij vertrouwelijkheid, contact derden als noodzakelijk en met de toestemming van de cliënt, handhaven aangewezen persoonlijke grenzen (in alle gebieden), en ervoor zorgen dat de cliënten worden geraadpleegd als zij in onderzoek moeten worden geïmpliceerd en als zo, hun anonimiteit worden gehandhaafd. In geen hiervan is er een specifiek vereiste om geen kwaad aan de cliënt te veroorzaken tijdens het verminderen van het lijden.
NGH verklaart specifiek dat, "het Bang maken, het schokken, de obscene, seksueel suggestieve, degraderende of vernederende suggesties nooit met a hypnotized cliënt" zullen gebruikt worden, en de staat ISPH, "Suggesties zal worden vermeden, hetzij post-hypnotically of anders gegeven, die van degraderende of verwarrende aard." zijn Dit is een potentieel interessant gebied van verschil omdat het een therapeut die binnen de richtlijnen van de Universiteit aan gebruiks "schadelijke" acties werkt zou toestaan in wezen als zij binnen het gebied van de therapeut van bekwaamheid vielen en als zij uiteindelijk tot het het welzijn en gebrek van de cliënt aan het lijden leidden. Buiten dit definitieve punt, schijnen de richtlijnen van de Universiteit om de cliënt te waarborgen, voor zover redelijk mogelijk is, bescherming tegen ongewenste, openlijke resultaten die konden gebeuren zodra het hypno-psychotherapy aan is toegestemd.
Twee gebieden van potentieel belang, waar het daar zou kunnen worden gedebatteerd zijn uitvluchten, zijn in punten 5 en 10. Punt 5 is betrokken met vertrouwelijkheid en onthulling en specifiek zouden de staten, "het moeten worden in gedachten gehouden dat de therapeuten een verantwoordelijkheid aan de gemeenschap bij groot, evenals aan individuele cliënten." hebben Waar ligt de grens wat verantwoordelijkheid voor de cliënt en verantwoordelijkheid voor de gemeenschap scheidt? Als in regressie een cliënt openbaart zijn zij een slachtoffer van een ernstige misdaad geweest en dat zij de dader kunnen identificeren de therapeut om de cliënt om de politie te contacteren te overtuigen moeten proberen? Als de cliënt openbaart dat s/he was de dader van een ernstige misdaad zou de therapeut de politie moeten contacteren? Zou de therapeut de cliënt in één van beiden van deze moeten informeren gevallen als het blijkt dat de cliënt volledig de informatie heeft onderdrukt?
Deze zorgen kunnen de besluiten beïnvloeden van een therapeut betreffende wat hun eigen grenzen van vertrouwelijkheid zijn en beurtelings kan dit hun capaciteit aan praktijk veranderen.
Punt 10 betreft het behoud van de anonimiteit en het welzijn van cliënten wanneer het materiaal dat op gevallen wordt gebaseerd gaat worden gepubliceerd. In principe kan de anonimiteit worden gehandhaafd door de naam van het individu te substitueren. Nochtans zouden enkele details van een geval kunnen zijn genoeg voor de identiteit van de persoon dat worden moet verondersteld bij (de recente media gevallen beschuldigingen van verkrachting impliceren tegen John Leslie, en bepaalde premiershipvoetballers, en geval die van Dr. David Kelly zijn bewijsmateriaal van dit). Dit betekent dat enkele interessante gebieden van het geval zouden kunnen ongepubliceerd moeten blijven aangezien zij te dicht de individuele cliënt zouden identificeren. Het dilemma dan is hoe wij kunnen waarborgen dat de kwaliteit van het gepubliceerde werk zonder de cliënten in kwestie toevallig te identificeren wordt gehandhaafd.
De ethische praktijk van het hypno-psychotherapy wordt geschetst door de Universiteit in punten 1..3..4..8..12..13..14..15..16, en 17. Zij behandelen het professionalisme van de therapeut, onthulling van hun kwalificaties, en termijnen, voorwaarden, en methodes van praktijk, de noodzaak voor voortdurende professionele ontwikkeling, beperkingen op de reclame van en het gebruiken van hypnose als vermaak, en richtlijnen op vereisten betreffende klachten tegen de therapeut of een collega.
Fundamenteel zijn zij betrokken met het ervoor zorgen dat de therapeuten geschikt gekwalificeerd om in het werk zijn in dienst te nemen, dat zij hun vaardigheden zullen handhaven en dat hun zaken op een manier worden uitgevoerd die geen diskrediet op de therapeut, de Universiteit of de praktijk van hypno-psychotherapy zal brengen. Één interessant verschil tussen de Universiteit en ISPH is dat ISPH zou verwijzen naar de meeste therapeuten die door de Universiteit aangezien "worden opgeleid Hypnotechnicians", die is zij is opgeleide medische artsen, psychiaters of geen klinische psychologen. Waarom dit is belangrijk is dat volgens richtlijnen ISPH hypnotechnicians niet worden toegelaten om alle therapeutische acties uit te voeren;
De "regressie van de leeftijd moet niet door ' hypnotechnician ' worden ondernomen. De maatschappij beschouwt leeftijdsregressie als hulpmiddel van psychotherapist en niet hypnotechnician wegens de mogelijkheid om traumatische afgelopen ervaringen te wekken die de technicus niet bekwaam is om te behandelen. De regressie van de leeftijd door een hypnotechnician kan slechts bij de richting van en in de daadwerkelijke, fysieke aanwezigheid van MD, klinische psychiater of psycholoog worden ondernomen." (ISPH, 2003).
Behalve dit verschil zijn de vroeger vermelde Universiteit en de andere organismen in overeenkomst over de ethische kwesties betreffende de praktijk van hypno-psychotherapy. Het vorige overzicht van de ethische vereisten heeft sommige gebieden benadrukt waar er de mogelijkheid van wat belang betreffende deze kwesties is en de volgende bespreking zich op twee zal concentreren. Eerst, betreffende het ongemak van een cliënt terwijl tijdens verandering en tweede betreffend de ethiek van de praktijk van regressie.
Zoals verklaard in de richtlijnen van de Universiteit, zouden de therapeuten uitdrukkelijk moeten "het lijden" verminderen en het "welzijn van hun cliënten" bevorderen. Bij de eerste blik zou dit kunnen schijnen om voor te stellen dat het proces van hypno-psychotherapy zonder het lijden of verlies van welzijn zou moeten zijn, hoewel door de eigenlijke aard van abreaction dit niet in alle gevallen mogelijk gaat zijn.
Op sommige manieren kunnen wij aan abreaction als ongelukkig gevolg denken van het verminderen lijdend, in die zin dat de therapeut niet altijd het wil veroorzaken, hoewel het voor succesvolle behandeling noodzakelijk zou kunnen zijn. Van meer is de zorg waar het noodzakelijk zou kunnen zijn het lijden en verlies van welzijn in een cliënt doelbewust om te veroorzaken om een voordelig resultaat, één te bereiken dieom de cliënt verzoekt.
Bijvoorbeeld, is een bekende techniek die met geslachtsovertreders wordt gebruikt, die op behaviouristprincipes worden gebaseerd, afkeertherapie (stel, Anderson, & Fernandez, 1999 op). Dit vereist dat de overtreder een scène veronderstelt waarin zij op het punt staan te beledigen, en dan worden zij of gevraagd om een aversief resultaat (bijvoorbeeld, terwijl ongeveer om een kind buiten een school te benaderen, een pedofiel worden gevraagd veronderstellen voelend een hand op hun schouder en draaiend om een politieagent) te veronderstellen te zien of met een aversieve stimulus voorgesteld (een elektrische schok, een aversieve geur enz.). Het idee dat die deze aversieve resultaten met het beledigende gedrag is in paren gerangschikt worden en zodat het gedrag wordt verminderd. Op dezelfde manier is de vernedering gebruikt om het gedrag van exhibitionists te veranderen.
In principe zouden deze zelfde benaderingen in hypnose, met posthypnotische suggesties enz. kunnen worden gebruikt. Het uiteindelijke doel is het lijden te verminderen die de ongepaste gedachten en de fantasieën de cliënt zouden kunnen veroorzaken en zo het risico voor de gemeenschap verminderen. De Universiteit behandelt specifiek deze kwestie niet hoewel wij kunnen veronderstellen dat zij geen cliënten bedoelen te moeten lijden, maar andere organismen richten het. NGH verklaart specifiek dat, "het Bang maken, het schokken, de obscene, seksueel suggestieve, degraderende of vernederende suggesties nooit met a hypnotized cliënt." zullen gebruikt worden
Omgekeerd verklaren zij ook, de "Leden zullen hypnose met cliënten gebruiken om hen te motiveren om negatieve of ongewenste gewoonten te elimineren, het leerproces enz. te vergemakkelijken." (NGH, 2002). Aldus, op bepaalde gebieden waar de hypnose nuttig zou kunnen blijken blijkt het dat er een tegenspraak is? het is de rol van de therapeut om de cliënt te motiveren om ongewenste gewoonten (of meer over het algemeen, gedrag) te veranderen, nog de hulpmiddelen die zijn gebleken nuttig om dit te doen niet beschikbaar wegens het ongemak zijn zij de cliënt zouden kunnen veroorzaken. De ethische kwestie draait rond twee punten, ten eerste, de verhouding met de cliënt en ten tweede de verhouding met de maatschappij. Zouden de rechten van het individu belangrijker dan de potentiële voordelen van velen moeten zijn? Namelijk zou onze zorg voor de cliënt groter dan onze zorg voor potentiële slachtoffers moeten zijn? Het dilemma komt omdat wij een keus tussen twee tegenstrijdige eisen moeten maken voor en vloeit voort.
Dit werd erkend door het ethische principe van Intuitionism (Moore, 1903) waar een actie als ' juist kan worden gedefinieerd ' als het tot een ' goed ' resultaat leidt; het probleem dat dan is dat het resultaat meer ' goed ' is. Het is namelijk complexer omdat dergelijk werk niet zonder de toestemming van de cliënt kon worden uitgevoerd, zodat wat de positie is van de therapeut als de cliënt eist dat s/he behandeling ontvangt die bang makend zou kunnen zijn ", obsceen, seksueel suggestief schokken, het degraderen of het vernederen"? Zouden zij met dit, en als zo, wat als een andere cliënt merk andere eisen moeten akkoord gaan was, zulke zoals eisend dat hun gebrek aan zelfrespect worden verminderd als de therapeut in seksuele activiteit met hen moest in dienst nemen? (Zie nota 1).
Deze kwestie zou oplossen een veel langere overweging vereisen dan hier mogelijk is, nochtans zou één benadering kunnen zijn interpretability van ethische richtlijnen (b.v., een "therapeut kan niet in enige omstandigheden in seksuele activiteit met een cliënt in dienst nemen, huidig of afgelopen") te beperken, en, waar noodzakelijk, tot hen specifiek geval maak. Bijvoorbeeld, zou de bovengenoemde kwestie betreffende behandeling van seksuele overtreders kunnen worden behandeld als het gebruik van negatief materiaal in specifieke gevallen werd toegelaten. Dit stemt met de ideeën van Aristoteles van "efficiënte oorzaak" en "definitieve oorzaak overeen".
Het begrip van de definitieve oorzaak, of resultaat, zal ons in het het weten hoe te om het begeleiden (via de efficiënte oorzaak) te bereiken en het is de betekenis en het doel van de definitieve oorzaak die bepaalt als het ethisch ' goed ' is. Waar het is bewezen om positieve resultaten uiteindelijk te hebben, en waar de cliënttoestemmingen, dergelijke acties zouden kunnen worden gedebatteerd zoals aangewezen zijnd en er zullen waarschijnlijk weinig andere gebieden van interventie zijn waar dergelijke beeldspraak nuttig en aangewezen zou kunnen zijn. Een verklaring zoals, "Negatieve beeldspraak kan door een therapeut worden gebruikt die in het behandelen van seksuele overtreders wordt opgeleid, waar kan duidelijk worden getoond om de beste vorm van behandeling en met de geschreven toestemming van de cliënt is, de cliënt die of lijdt aan, of te zijn op ongepaste seksuele fantasieën heeft gehandeld" zou kunnen een nuttig eerste ontwerp zijn. Natuurlijk, alvorens dit werd goedgekeurd zou men moeten tonen dat dergelijke acties inderdaad de gewenste resultaten veroorzaken.
Het tweede gebied waar zij één of andere zorg kunnen zijn is in het gebruik van regressie. De zorgen over de gevolgen die van regressie een bekwame therapeut vereisen zijn vermeld, maar er zijn twee andere aandachtsgebieden.
Ten eerste, de ethiek van regressie zelf en ten tweede de veronderstelling dat de gevolgen kortstondig zullen zijn, dat zij tijdens therapie zullen voorkomen. Zoals hierboven beschreven, moeten de therapeuten ethisch in praktijken in dienst nemen die geen kwaad aan de cliënt veroorzaken, hoewel men heeft gedebatteerd dat in bepaalde situaties, als het resultaat het rechtvaardigt, deze beperking kan worden opgeheven. Het ethische probleem met regressie (zie nota 2) is dat noch de therapeut noch de cliënt weten wat op de cliënt zou kunnen wachten wanneer s/he achteruitgaat. De laatstgenoemde kwestie is belangrijk omdat het tot een probleem met geïnformeerde toestemming leidt.
Hoe kan de cliënt redelijk verwachte toestemming aan zijn iets wanneer zij weten wat niet het resultaat zou kunnen zijn? Van belang voor het kwaad is de kwestie dat de therapeut niet of weet zal het verleden van de cliënt (en potentieel het bang maken, het vernederen, seksueel suggestieve enz.) traumatisch zijn, weet niet hoe wordt blootgesteld aan dit de latere besluiten en de acties van de cliënt zou kunnen beïnvloeden en tenslotte, of de teruggewonnen informatie iets zal zijn wat is te behandelen de therapeut gekwalificeerd om.
Hoewel het altijd mogelijk is om een cliënt naar een meer gekwalificeerde therapeut door te verwijzen verwijdert dit niet de ethische verantwoordelijkheden van de originele therapeut. Het dilemma is gelijkaardig in dit geval aangezien het in vorige was, het belangrijke verschil dat dat in de eerstgenoemden het besluit om negatieve beeldspraak te gebruiken wordt geïnformeerd bij empirisch bewijsmateriaal, kennis van de cliënt, en wordt gebruikt met toestemming, terwijl hier het voorkomen van negatief geheugen (en hun aard en kwaliteit) is niet kan worden voorspeld, en de ware geïnformeerde toestemming kan worden gegeven niet.
Van secundair belang is wat de therapeut zou moeten doen als het teruggewonnen geheugen van onwettige aard is, of de cliënt het slachtoffer of de dader is, maar dit zou in wat mate in de therapeutenbeschrijving van hun gedragscode voor vertrouwelijkheid kunnen worden gericht. Het probleem met deze bepaalde reeks ethische kwesties is dat het niet mogelijk is om aangewezen richtlijnen te veroorzaken. Het is zonder betekenis om te eisen dat de therapeuten geen negatief en potentieel schadelijk geheugen in cliënten aan het licht brengen omdat er geen manier is waarop dit kan worden bereikt. Alles wat kan worden gedaan is dat de therapeuten geschikt kunnen worden opgeleid om ervoor te zorgen dat zij dit voorkomen kunnen beheren.
Nochtans, zijn er omstandigheden waar dit niet zou kunnen mogelijk zijn. Bijvoorbeeld, gevoel van vernedering, woede, droefheid enz. kan redelijk in de therapeutische zitting worden behandeld, maar de emotionele gevolgen op langere termijn kunnen noodzakelijk zo gemakkelijk worden behandeld niet. Als een cliënt een pijnlijk geheugen van iemand heeft teruggewonnen mishandeld te hebben kan dit de manier veranderen zij zich naar deze persoon, of hun gevoel over zich als individu gedragen.
In strenge gevallen zou dit tot zelfmoordideatie en pogingen tot zelfmoord kunnen leiden. Waar een cliënt een geheugen van heeft mishandeld door een individu terugkrijgt kunnen zij beslissen wraak, iets te eisen wat uit de therapeutenhanden zal zijn. Als de cliënt deze bepaalde aspecten niet van hun het denken met de therapeut deelt, of omdat zij niet aan dit wensen, of omdat zij voorkomen wanneer de zitting heeft geëindigd, of als s/he hen deelt maar de therapeut heeft geen geschikte ervaring, is het duidelijk dat de therapeut niet meer controle van deze onbedoelde gevolgen van regressie heeft.
Secundair deze, of de onbedoelde gevolgen, zijn besproken door sommige filosofen. Bijvoorbeeld, debatteerde St. Thomas Aquinas (trans. 1964) dat alles door een "natuurlijke wet" wordt geregeerd, waar alles zijn juist eind heeft. Door dit argument is men slechts de oorzaak van de directe gevolgen van zijn acties, niet onbedoelde gevolgen, en dit is genoemd geworden Wet van Dubbel Effect. Jammer genoeg helpt dit argument niet werkelijk met de ethische verantwoordelijkheden van een therapeut die door regressie werkt en zeker is geen geschikte resolutie aan het dilemma. Eenvoudig is het wassen van onze handen van recentere gevolgen waarschijnlijk niet de bedoeling van om het even welk van de bestuursorganen van hypno-psychotherapy.
Zo hoe kunnen wij dit dilemma oplossen? Logische positivism stelt voor dat de morele verklaringen zonder betekenis zijn omdat zij noch tautologie zijn noch zij empirische verklaringen van feit zijn. Zij zijn zo uitdrukkingen van voorkeur en emotie (Thompson, 2003). In deze situatie kan het het beste zijn dat wij voor, verstrekkend verklaringen van voorkeur, gebaseerd op emotie kunnen hopen.
Het is niet mogelijk om elke eventualiteit te behandelen, maar het is mogelijk om aangewezen richtlijnen te verstrekken die ook cursussen van actie schetsen indien het resultaat van regressie voor de cliënt negatief blijkt. De zorgvuldige opleiding die van therapeuten ervoor zorgt, dat elke therapeut een steunnetwerk heeft, met inbegrip van contact met de lichaamsdeskundigen bij de opleidende universiteit van de therapeut kan gaan één of andere manier in het voorbereiden van therapeuten voor slechtste gevalscenario's. Wij moeten wat begrip van ook hebben waar de ethische verantwoordelijkheid van de therapeut beëindigt. Verantwoordelijk zouden de therapeuten (hetzij ethisch, emotioneel of juridisch moeten zijn) voor het gedrag van hun cliënt een week, een maand, of een jaar na therapie heeft beëindigd? Het hypno-psychotherapists kunnen andere professionele organismen (de Britse Medische Vereniging, de Britse Psychologische Maatschappij, de Maatschappij enz. van de Wet.) moeten raadplegen om besluiten met betrekking tot deze kwestie te informeren.
Dit korte overzicht van ethische richtlijnen en ethische kwesties in hypno-psychotherapy toont de moeilijkheid in het proberen aan om de wetgeving voor acties te veroorzaken die andere individuen beïnvloeden. Het is niet beperkt tot de praktijk van hypno-psychotherapy, maar komt in geneeskunde en geestelijke gezondheid onder andere voor. In één of ander geval zou het mogelijk kunnen zijn om richtlijnen te veroorzaken die voor de ethische behandeling van cliënten toestaan, en die veiligheid voor de therapeuten, in wat verstrekken, aangezien in het tweede besproken geval, het niet kan mogelijk zijn. Één van beide manier moeten wij ethische richtlijnen beschouwen als malplaatje voor de praktijk van hypno-psychotherapy en nooit vergeten dat de tegenvoorbeelden en de uitzonderingen zich zullen voordoen, op welk punt het de therapeutenverantwoordelijkheid is om de kwestie met hun supervisor en andere gekwalificeerde therapeuten te bespreken.
Nota 1
(De staten NGH als één van zijn algemene principes, zullen de "Rechten en de wensen van de cliënt altijd geëerbiedigd worden" maar de therapeuten worden gewaarschuwd voor "morele impropriety of seksueel wangedrag met een cliënt" en de Universiteit waarschuwt de "therapeuten aangewezen grenzen met hun cliënten moeten handhaven en zorg nemen om hun cliënten niet te exploiteren, huidig of afgelopen?", aldus moet de therapeut kwesties van kwetsbaarheid en ethiek eerder dan de ethische richtlijnen onderzoeken die absoluut in dit geval. zijn)
Nota 2
Door dit document wordt de veronderstelling gemaakt dat het teruggekregen geheugen ware vertegenwoordiging van afgelopen gebeurtenissen is. Het debat betreffende teruggekregen geheugen bespreekt een andere reeks belangrijke ethische kwesties die een afzonderlijke bespreking vereisen.
Verwijzingen
St Thomas Aquinas algemene redacteur: Thomas Gilby Summa Latijns en Engels Theologiae - (1964). Londen: Blackfriars samen met Eyre & Spottiswoode.
Aristoteles vertaalde en uitgegeven door Roger Crisp. De ethiek van Nicomachean. (2000). Cambridge: De Universitaire Pers van Cambridge.
Stel, W.L., Anderson, D. & Fernandez, Y op (1999). Cognitieve Gedragsbehandeling van Seksuele Overtreders. Chichester: John Wiley & Zonen, Ltd.
Moore, G.E. (1903). Principia Ethica. Cambridge: De Universitaire Pers van Cambridge.
Nationale Universiteit van Hypnose en Psychotherapy (NCHP) (2001). Code van Ethiek en Praktijk http://www.hypnotherapyuk.net/ethics.htm
De Internationale Maatschappij van Code de Professionele van de Hypnose (ISPH) (1978) van ethiek en normen http://www.iit.edu/departments/csep/PublicWWW/codes/coe/International_Society_for_Professional_Hypnosis.html
Het Nationale Gilde van (NGH) (2004) Code Hypnotists van Ethiek en Normen http://www.hypnosisunlimited.com/Hypnosis-How.html de Nationale Raad van Professionele en Ethische Normen?
Het Onderwijs en de Certificatie van de hypnose (NBPES) (2004). De Nationale Raad van Professionele en Ethische Normen - Code van Ethische Normen http://hypnosiseducation.com/code%20of%20ethics.htm
Thompson, M. (2003). Ethiek. Londen: Hodder Headline Inc.
Simon Diff - Hypnotherapist
http://www.hypnotherapies.co.uk
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Tattoo Me Now!» Turbulence Training.. is Amazing
» Acne Free In 3 Days
» Master Cleanse Secrets 10 Day Di
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
