Autobiografie: voorschot no.3
POGING 3
Het schrijven van een autobiografie impliceert een aanpassing omhoog van een specifieke perceel-structuur met een reeks historische gebeurtenissen. De autobiograaf wenst om deze gebeurtenissen met een bepaalde betekenis te begiftigen. Sommige schrijvers zien hoofdzakelijk dit proces als „literair, d.w.z., fictie-makende verrichting.“ Het document, de autobiografie, is nog een historisch verhaal. Het is één van de manieren een cultuur van het steek houden van van zowel persoonlijke als openbare gebeurtenissen heeft. Want het niet de gebeurtenissen van het leven is die door de beschrijving van de schrijver worden gereproduceerd; eerder, is het een richting om over deze gebeurtenissen, het belasten te denken van de gebeurtenissen met „verschillende emotionele valenties,“ die de schrijver veroorzaakt. Natuurlijk, houdt van een schrijver niet zijn werk als vertaling te zien van „feiten“ in „fictie.“ Maar de crisis in zowel historische gedachte als in het schrijven van autobiografie kan zijn illumined door het inzicht dat vanuit dit perspectief wordt bereikt.
Het opdracht geven tot van gebeurtenissen in een tijdelijke opeenvolging verstrekt geen noodzakelijke verklaring van waarom de gebeurtenissen voorkwamen; voor een geschiedenis, is een autobiografie, niet alleen over gebeurtenissen, is het ook over mogelijke reeksen verhoudingen, slechts wat waar in die gebeurtenissen immanent zijn. Grotendeels bestaan zij in de mening van de schrijver en de taal hij of zij gebruikt. Het Wit van Hayden debatteert dat „als er een element van historisch in al poëzie is, er een element van poëzie in elke historische rekening.“ is De geschiedenis wordt gemaakt tot betekenis van op de zelfde manier dat de dichter of de romanschrijver proberen om van het steek te houden. Onbekend en geheimzinnig wordt gemaakt vertrouwd. Zowel wordt echt als ingebeeld aan een proces onderworpen dat op het steek houden van van werkelijkheid wordt gericht. Om deze reden verschijnt de geschiedenis vaak fictionalized en de poëzie vaak als werkelijkheid, zoals geschiedenis verschijnt. De schrijvers van poëzie en fictie, zegt Hayden, opleggen formele coherentie aan de wereld in de zelfde manierschrijvers van geschiedenis.
Zulk een mening, indien ernstig genomen, zou een lange manier naar het bevrijden van historici van gevangen het zijn van ideologische vooroordelen gaan. De historiografie van de tekening dichter aan zijn oorsprong in literaire gevoeligheid, in de literaire verbeelding, kan helpen om begrip te verhogen. Voor een verhoging van feiten brengt noodzakelijk geen begrip. Stelt van gebeurtenissen, de betekenis te boek van „wat werkelijk gebeurde,“ soorten configuraties van gebeurtenissen, emplottment van opeenvolgingen van gebeurtenissen, zoals veel bepaald door welke feiten worden aangebracht als wat uit en door de mate waarin de schrijver in constante currection en revisie kan in dienst nemen, in het onophoudelijke uitzoeken van nieuwe informatie worden weggegaan.
Aristoteles zag poëzie zoals verenigd, begrijpelijk en baseerde op de ondergeschiktheid van het deel aan de einden van het geheel. De geschiedenis werd enerzijds georganiseerd rond continuïteit en successie, congeries van gebeurtenissen en is niet begrijpelijk op dezelfde manier als is de poëzie. Hij associ
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Credit Secrets Bible» Cash Making Power Sites
» Home Cash Course
» Automated Cash Formula
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
