Onderzoekend Drugs voor ADHD, in het bijzonder Strattera
In geheugen van 14 yaer-oude Matthew Smith; Zaal 11 yaer-oude Stephanie; en 10 yaer-oude Shaina Dunkle en andere kinderen die zijn gestorven aan het gebruik van psychotrope drugs voor "ADHD".
Het bedrijf van Eli heeft Lilly een nieuwe drug voor hen op de markt gebracht die als ADHD geëtiketteerd worden die als Strattera wordt bekend. Deze drug wordt beweerd om een niet-stimulerend medicijn te zijn, nochtans zijn de bijwerkingen gelijkaardig. Eerder dan het uitvoeren van het dopamine systeem zoals de stimulansen zoals methylphenidate en dextroamphetamine, werkt het op de norepinephrine neurotransmitter. Strattera wordt beschouwd een als Norepinephrine reuptake inhibitor. Norepinephrine is de adrenaline van de hersenen. Norephinephrine is betrokken bij het verhoogde tarief en de kracht van de hartspier, beklemming van hartspieren, longfunctie (Hedaya, 1999).
Als deze functies worden verhoogd, zou het duidelijk zijn dat Strattera mogelijke ongelegen gevolgen voor het cardiovasculaire systeem kon veroorzaken. Het is interessant om op te merken dat in de veiligheidsinformatie die Eli Lilly op zijn website verstrekt, het naar mogelijke gevaren voor zij verwijst die hartkwaal of hoge bloeddruk hebben. Informatie die door Eli Lilly begeleidende voorschriften van deze drugnota de mogelijkheid van hartkloppingen wordt verstrekt, en verhoogde bloeddruk. De wanorde van Tourette, hoewel de etiologie niet volledig gekend is wordt als moeilijkheden onderzocht die zich in het metabolisme van dopamine, serotonine, en norepinephrine voordoen. het is geweten dat de stimulansdrugs Tourette zoals gedrag in sommige kinderen (Breggin, 1998) kunnen produceren.
Als Strattera het norepinephrine systeem beïnvloedt, dan zou het duidelijk schijnen dat de mogelijkheid van dergelijke Tourette zoals gedrag ook in sommige kinderen kon duidelijk worden gebruikend Strattera. Daarom hoewel Strattera op de manier van het zijn een niet-stimulerende drug op de markt wordt gebracht, zijn zijn zieke gevolgen vrij gelijkaardig aan dat vertoond door de stimulansmedicijnen. De website van Lilly van Eli merkt op dat de de groeiafschaffing een gemeenschappelijke bijwerking is en in kinderen moet worden gecontroleerd die van deze drug gebruik maken. Het verlies van appetitite en gewichtsverlies wordt ook gezien. De gemeenschappelijkste bijwerkingen zoals die door Lilly worden vermeld zijn verstoorde maag, verminderde eetlust, misselijkheid en het braken, dizziness, tiredness, en stemmingsschommeling. Deze zijn niet in tegenstelling tot dat verbonden aan de stimulansmedicijnen.
De staten van Lilly in zijn persmededeling met betrekking tot de inleiding van Strattera: "Het is niet precies geweten hoe Strattera symptomen ADHD vermindert. De wetenschappers geloven het door werkt reabsorptie van norepinephrine, een hersenenchemisch product te blokkeren of te vertragen van belang geacht in het regelen van aandacht, impulsivity en activiteitenniveaus. Dit houdt meer norepinephrine bij het werk in de uiterst kleine ruimten tussen neuronen in de hersenen." Als wij deze verklaring zorgvuldig onderzoeken, zien wij het verklaart ' het niet precies gekend ' is, daarom nogmaals wordt een drug voorgeschreven de waarvan gevolgen niet volledig gekend voor a'disorder de ' zijn waarvan psychopatologie nog niet wordt omlijnd. De klinische proeven voor Strattera zijn beperkt en om het even welke informatie over gevolgen op lange termijn is slechts bestudeerd door Lilly zelf. Het is interessant om op te merken dat vóór Strattera eigenlijk in de handel werd gebracht en net FDA goedkeuring had ontvangen dat de voorraden voor Eli Lilly 6% bij de aankondiging toenamen (CBS Marketwatch, November 27..2002). Lilly is zich ervan bewust dat het hoogst door een drug als niet-stimulerend (hoewel zijn zieke gevolgen) gelijkaardig zijn te kunnen op de markt brengen zal profiteren, die geen Programma II drug zo minder onderwerp aan nauwkeurig onderzoek en regelgeving is. Hemant K. Shah, een onafhankelijke analist qouted in een AP Rapport van het Nieuws van de Gezondheid (15 Augustus..2002) verklaart dat het de marktpotentieel van Strattera op een tijdstip waarop Eli Lilly tot doel heeft om recente tegenslagen te compenseren, "Ouders groot is die stimulansgevaren wegens hun kennis van de gevaren in kwestie nu zullen gedwongen worden om Strattera geweigerd hebben die te gebruiken ertoe om wordt gebracht om te geloven het zijn op de een of andere manier veiliger omdat het niet in de categorie van een stimulans/een Programma II drug valt.
Er is geen test voor ADHD en het neurologische testen toont volkomen normaal deze kinderen om te zijn. Dr. William Carey van het Ziekenhuis van Kinderen in de staten van Philadelphia, "gemeenschappelijke veronderstellingen over ADHD omvat dat het van normaal gedrag, vormt een neurodevelopmental (hersenen) onbekwaamheid, is vrij uninfluenced door het milieu duidelijk te onderscheiden is (het huis, school)... elk van deze veronderstellingen... moet wegens het gebrek aan empirische steun en de sterkte van tegengesteld bewijsmateriaal worden uitgedaagd... wat nu in de V.S. wordt beschreven aangezien ADHD een reeks normale gedragsvariaties is. Deze discrepantie verlaat de geldigheid (van ADHD) in twijfel." De V.S. de Nationale Instituten van de gemelde Conferentie van de Ontwikkeling van de Consensus van de Gezondheid over ADHD in 1998, "wij hebben hebben geen onafhankelijke, geldige test voor ADHD, en er zijn geen gegevens om dat ADHD aan een hersenendefect... en tenslotte toe te schrijven is, na jaren van klinisch onderzoek erop te wijzen en de ervaring met ADHD, onze kennis over de oorzaak of oorzaken van ADHD blijft speculatief." Verder, is Dr. Edward C. Hamlyn, een mede-oprichter van de Koninklijke Universiteit van Verklaarde Huisartsen in 1998, "ADHD fraude om beginnende kinderen op het leven van drugverslaving te rechtvaardigen." Het Algemene Rapport van de V.S.- Chirurg verklaart, de "nauwkeurige etiologie van ADHD is onbekend." Ten slotte, is Dr. Joe Kosterich, Federale Stoel van de Australische Medische staten van de Vereniging, "" de diagnose van ADD volledig subjectief.... Er is geen test. Het is enkel neer aan interpretatie.
Misschien nog zit een kind blurts uit in klasse of niet. De lijnen tussen een ADD lijder en een gezond exuberant jong geitje kunnen zeer vaag zijn." Wat wij ervaren zijn kinderen in conflict. Wij kunnen het kind beschuldigen en denigreren niet en zijn waardigheid niet eerbiedigen. Wij kunnen gedrag etiketteren en onderdrukken niet. Als een kind conflict is, moeten wij de verantwoordelijkheid nemen om te zien en waarom dit kind in conflict is verantwoordelijke en zorgvuldig geplande te gebruiken acties om dit kind te helpen in succesvol het zijn. Sommigen geloven dat zij enorme voordelen aan kinderen op medicijn merken. Ik zal hen dit voordeel geven, slechts als wij afschaffing van gedrag, fundamenteel chemische terughoudendheid, en de verwezenlijking van zombies als ons idee van ' vooruitgang ' of ' succes ' zien. Maar nogmaals, nemen wij normale kinderen en drogeren hen om hun gedrag te onderdrukken. Om een dergelijk ' resultaat ', enkel wat gebeurt in het lichaam van dit kind te bereiken? Stanley I. Greenspan, een klinische professor van psychiatrie bij George Washington Universiteit verklaart dat, het "Groeiende gebruik van medicijn op hun een onrustbarende tendens is terwijl meer en meer mensen op Prozac of Ritalin bolder worden en minder distractible, tezelfdertijd meer en meer mensen hun stemmingen zonder te begrijpen veranderen wat aan hen gebeurt of hoe het op hun kernpersoonlijkheden." betrekking heeft
Hij verklaart ook, "het bepaalde aangewezen voeden, vele beïnvloede kinderen kan geen medicijn vereisen." De universiteit van Professor de Zuid- van Florida van Psychologie, van Diane McGuinness- commentaren, de "Eerste factor van wordt gezet op drugs moet uw slecht gedrag aan factoren voorbij uw controle toeschrijven. De drugs worden een substituut voor het leren van zelf-discipline. Dit probleem wordt samengesteld wanneer de kinderen verwijderd medicijn zijn en het probleemgedrag aanvankelijk aan fantastische aandelen terugkaatst. Ten tweede, hebben de longitudinale studies bevestigd dat de kinderen op drugs eigenlijk in academische prestaties in tijd verslechteren. En wij moeten de betekenis van worthlessness overwegen het grootste deel van deze jonge mensen ervaren. (McGuinness, 1985). Paul Wender, M.D. maakt een lijst van criteria wanneer het beginnen van met medicijn, hij verklaart dat een kind moet eerst begrijpen waarom hij medicijn, nog als staten Greenspan hierboven ontvangt, niet altijd gebeurt dit. De staten van Wender, de "meesten erkennen problemen in zijn eigen gedrag geen datvan hij zelf houdt, zodat - hij zal van mening zijn niet dat de geneeskunde eenvoudig wordt gegeven aan hem zodat andere mensen hem kunnen meer tolereren." Nu, is Wender één wie met de eerste tests aangaande het gebruik van methylphenidate begon en is tot steun van zijn gebruik in behandeling.
Ik heb instanties van wordt geschopt gehad, en zelfs wordt gebeten door kinderen die door gedragsmoeilijkheden gaan, maar tezelfdertijd vond ik methodes om een kind te helpen kunnen gedrag behandelen en vooruitgang hebben terwijl tezelfdertijd het aanmoedigen van de eigen verantwoordelijkheid en de soevereiniteit van het kind, en het werken aan de creatieve sterke punten van het kind. De commentaren van Greenspan, "werkend met de sterke punten van een kind kunnen tot motivatie leiden." Een kind moet kunnen erkennen en worden gemotiveerd om gedrag te veranderen en aan sterke punten te werken. Zelfs verklaart Wender dat ertoe brengen van een kind gedrag ' etiketteren ' efficiënt is, dat een kind moet erkennen wat aangewezen is en wat niet is, en dat de ouders niet het idee dat zouden moeten aanmoedigen omdat het medicijn of zo vooruit dat dergelijke verontschuldigingen een niveau van kennis en verantwoordelijkheid voor bepaald gedrag verminderde. In mijn ervaringen, zou ik debatteren dat een kind vaak volledige kennis van sommige van zijn of haar gedrag heeft en een manipulatiemanier kan ontwikkelen en de ouder ' testen ' en diverse trekkers en zwakheden vinden waar hij de ouder zal toegeven aan zijn directe wens. Mijn zorg ligt ook in dat terwijl sommigen medicijn kunnen voelen wat enzovoort creëren ontvankelijk in niveau van nadruk, komt het met kosten in bijwerkingen. Sommigen kunnen oordelen dat het potentieel voor vooruitgang belangrijker dan de potentiële bijwerkingen is.
Dit is waar ik, niet akkoord ga en het me beter voel om dat te vermijden die om het even welke bijwerkingen zou veroorzaken, dat kan psychotherapy alleen de moeilijkheden beheren. Dit zijn enkele dingen die alarm aan me brengen. De staten van Wender, de "Meeste gemeenschappelijke bijwerkingen van de stimulansmedicijnen zijn de moeilijkheid van het eetlustverlies... in in slaap het vallen." Hij stelt het gebruik van een kleine dosis kalmerend ' belangrijk kalmeermiddel ' een uur vóór bedtime voor om dit in sommige gevallen op te lossen. Zo, zie hier een cyclus die van drugs moet worden gebruikt en onrustbarend dat. De staten van Wender, wordt "Onderzoek geleid om te bepalen - eis - gevolgen van stimulansmedicijn voor de groei." Dit vertelt me zij voorschrijft iets, wat zij werkelijk nog weten wat niet de gevolgen op de groei zijn. Hij verklaart eveneens dat het stimulansmedicijn in volwassenen verslavend IS, maar zegt, de "Resultaten stellen voor dat er geen verhoogd risico voor druggebruik verbonden aan behandeling is, hoewel - meer onderzoek is nodig om dit uit afdoend te beslissen. -" Ook hier, als het aan volwassenen verslavend is, ik vraag, waarom niet kinderen ook, en hij zegt dat het onderzoek nog afdoend is. Met gevolgen voor het cardiovasculaire systeem, staten Barkley, de "studies hebben - niet - behandelden specifiek deze belangrijke kwestie." Zo, schrijven zij iets voor voor wat zij van de gevolgen voor de groei evenals het cardiovasculaire systeem onzeker zijn.
De staten van Barkley eveneens, de "Bijwerking die ernstige aandacht van werkers uit de gezondheidszorg zou moeten krijgen is de mogelijke verhoging van motor of vocale tics die door stimulansmedicijn wordt veroorzaakt." Hij gaat verder - "het nog schijnt voorzichtig voldoende aan het schermkinderen met ADHD voor persoonlijk of familiegeschiedenis van tics of het Syndroom van Tourette." Ik herinner aan het hebben van een zitting eerst met een kind met de moeder en wordt geïnformeerd dat hij met Ritalin werd behandeld, had I later verdere tijd met de vader, en hij had zichtbare tics, alarmeerde dit me werkelijk in lezing over de kwestie van tics en Tourette en ik moest niet aan de familie maar binnen mij vragen als dit werkelijk de beste optie voor het kind geconfronteerd met dit risico was. Barkley verklaart ook, de "Geïsoleerde gevallen kunnen zich voordoen in welke ouders opmerk dat een kind is niet meer ' spontaan ' of kinderlijk in zijn of haar gedrag en verschijnt - gecontroleerd - of - sociaal op een afstand -. Dit betreft, en het blijkt dat de stimulansen affect in het bereiken van controle en overeenstemming hebben. Veel van de verklaarde resultaten van het stimulansmedicijn zijn te subjectief, en Barkley verklaart duidelijk dat, een "betere capaciteit om meer en meer moeilijk of higher-level academisch materiaal, zoals dat te beheersen beoordeeld in voltooiingstests, - niet - is aangetoond.
Hier hebben wij een voorbeeld dat het niet als resultaat van stimulansmedicijn zou geweest zijn als wij academische vooruitgang zien. Barkley zegt ook dat de ' lage en gematigde dosissen methylphenidate de frequentie van agressie verminderen en gebrek aan conformiteit in groepen kinderen maar geen hebben effect bij of de richting op prosocial of nonsocial gedrag waarderen." Zo, zal ik erkennen dat de stimulansen met gedragsremming op korte termijn kunnen helpen, maar wat over lange termijn? Dit is mijn hoofdzorg, met de bijwerkingen en zonder bewijsmateriaal van een resultaat op lange termijn en zonder kennis van resultaten op lange termijn voor de groei en is de cardiovasculaire ontwikkeling, dit werkelijk de beste optie? De staten van Barkley, hebben "Weinig studies die strenge methodologie aanwenden de doeltreffendheid op lange termijn van stimulansmedicijn geëvalueerd. Die die de kwestie hebben onderzocht hebben over het algemeen weinig voordeel van medicijn over geen medicijn gevonden wanneer de geëvalueerde te sterk verspreide periodes (Pelham, 1985, Weiss & Hechtman, 1993) Kinderen die waren geweest op drugs maar weg op het tijdstip van follow-up geweest niet om in om het even welk belangrijk opzicht van hen werden gevonden te verschillen die nooit pharmacotherapy."hadden ontvangen
Een andere zorg is de gevolgen in stemming, werkte ik met één kind dat reeds sociale terugtrekking ervoer en door het trauma van het verliezen van gehouden van ging. Na het ontvangen van stimulansmedicijn, intensifiëerde dit. De staten van Wender, "in plaats van hoog of opgewekt het worden, deze drugs kalmeren in het algemeen kinderen ADHD en soms kunnen zij zelfs enigszins droevig worden." De staten van Barkley, "sommige kinderen kunnen van diverse milde negatieve stemmingen of emoties in reactie op stimulansen blijk geven... Sommige kinderen beschrijven voelen ' grappig ', ' verschillend ' of duizelig als functie van medicijn." Wat over zelfrespect en vertrouwen, Greenspan erkent dat de creativiteit kan worden beïnvloed, en staten Barkley, "één of andere zorg is opgeheven die zelfrespect zou kunnen een voortvloeiend effect van methylphenidate verminderde zijn aangezien de kinderen de bron van hun succes terwijl op medicijn aan externe eerder dan interne factoren kunnen toeschrijven."
Artikel door: Dan L. Edmunds, MA, kandidaat EdD
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Rocket Spanish!» The Woman Men Adore...
» 500 Lovemaking Tips & Secrets
» All Types Of Wedding Speeches
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
