Samen samenvoegend het allen
Daar van een weinig bekend geheim houden wij schrijvers aan ons te houden, omdat wij vrezen dat als het woord wegging, de lezers onmiddellijk ontgoocheld zouden worden en ons zouden verlaten. Het is niet zo slecht zoals een recensent die een draai in het perceel van een boek bederft, ik veronderstel. Die mensen zouden met uionderdompeling, die met chips wordt bevederd en geteerd moeten zijn die aan een menigte van hongerige voetbalventilators wordt vrijgegeven op de dag van de Super Kom. Maar het is een weinig als de tovenaar die u toont hoe hij u fooled.
Hier het geheim: de verhalen worden zelden geschreven van het beginnen zonder ruwe vlekken langs de manier te beëindigen.
Dit zou duidelijk kunnen klinken, maar als u een goede schrijver bent zou het nooit aan de lezer moeten duidelijk zijn. Uw verhalen zouden foutloos moeten lezen. Ik weet het proces allesbehalve naadloos is. Samenvoegen van het monster van Frankenstein samen was minder ontmoedigend. U hebt steken helemaal over de pagina. Plakband. Verschillende gekleurde inkt. Gekrabbel in de marges. Het einde en gaat. En dit is uw derde ontwerp. Maar na dat definitieve ontwerp, elk van moet dit aan de lezer onzichtbaar zijn.
Wat u vanaf dit zou moeten nemen is het begrip dat u ongelooflijke vrijheid als schrijver hebt. Niemand moet uw vroege ontwerpen, uw hoogtepunt van de wastepapermand van verfrommeld document ooit zien, die climax die zo ingenieus was toen u eerst dacht aan het maar een clichà op© de pagina bleek. Die zijn te houden van u. No one behoefte las hen ooit.
Het proces moet niet pijnlijk zijn, ook niet. In feite, als u enkele beperkingen verwijdert plaatst u op zich aangezien een schrijver, het onderaan juiste plezierig kan zijn. Bijvoorbeeld, moet u niet altijd een verhaal schrijven van het beginnen te beëindigen. Connie Willis houdt van haar einde eerste te schrijven, dan de verhaalrug te schrijven naar het begin. Jeffrey Deaver verkiest maanden door te brengen uitwerkend elk detail van zijn verhaal in een overzicht, met specifieke plaatsen voor draaien. Dean Koontz, die gebruikte om zijn verhalen te schetsen, laat nu zijn karakters de impuls voor zijn boeken verstrekken. Hij volgt erachter en laat zich verrassing veel ervaren zoals zijn lezers zullen.
Elke schrijver moet vinden welke werken best voor hem. En elke schrijver moet begrijpen dat welk de werkenbeste voor dit verhaal niet het best voor volgende zou kunnen werken. Niet ben bang te experimenteren. Niet ben bang laten gaan en zien waar het u neemt. (Dit, zal natuurlijk gemakkelijker zijn als u een vuile sok in de mond van dat weinig redacteurszitting op uw schouder vult. U weet wie ik over spreek. Hij is wie nooit om het even wat aardig heeft te zeggen. Doe dat nu dat. Graaf een vuile sok uit en gebruik het.)
Welke I'd als u vanaf dit te nemen het comfort is dat een woord op een stuk van document (of op het computerscherm, voor die kwestie) niet het zelfde als een woord dat in steen wordt geëtst is. Het is o.k. om aan de beschrijving van een karakter te werken tot u rusteloos, dan stuk speelgoed met de openingszin wordt of probeert herwerkend de dialoog in die vroege scène. Het is o.k. om pagina's uit te werpen, verschillende woorden proberen, scènes toevoegen. Het oplappen gaat met creativiteit samen.
En opnieuw? niemand zal ooit het weten.
Het kan op het monster van Frankenstein aan u lijken, maar al lezer zal is het leven zien, ademend verhaal.
Enkel vergeet niet om de steken te trekken alvorens u wordt beëindigd.
David B. Silva
De Succesvolle Schrijver
http://thesuccessfulwriter.com/creativewriting/
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Credit Secrets Bible» Cash Making Power Sites
» Home Cash Course
» Automated Cash Formula
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
