De toestand van de nieuwe rijken
Zij zijn het voorwerp van nauwelijks verhulde jaloezie. Zij zijn de grondstoffen van vulgaire grappen en de doelstellingen van populaire agressie. Zij zijn de nieuwe rijken. Misschien moeten worden behandeld beter binnen de academische discipline van de psychologie, maar dan economie in een tak van de psychologie. Voor velen, vertegenwoordigen ze een psychopathologie of een sociopathology.The nieuwe rijken zijn geen nieuw fenomeen. Elke generatie heeft ze. Zij de Upstarts, degenen die proberen te ondermijnen van de bestaande elite, te vervangen en om uiteindelijk mee te doen. Inderdaad, de nieuwe rijken kunnen worden ingedeeld in overeenstemming met hun betrekkingen met de goed verschanst Old Rich. Elke maatschappij heeft haar veteraan, eerbiedwaardige en aristocratische sociale klassen. In de meeste gevallen was er een sterke correlatie tussen rijkdom en sociale status. Tot het begin van deze eeuw, alleen eigenaren kon stemmen en daarmee deel te nemen aan het politieke proces. Het land Gentry beveiligde militaire en politieke standpunten voor haar uit het voorjaar, ongeacht hoe slecht toegerust waren om te gaan met de verantwoordelijkheden opgedrongen hen. De bevoorrechte toegang en de insiders mentaliteit ( "old boys netwerk" het gebruik van een beroemde Britse expressie) zorgde ervoor dat de economische voordelen niet gelijk verdeeld. Deze scheve verdeling op zijn beurt diende om bestendigen van de voordelen van de heersende classes.Only toen welvaart werd losgemaakt van het land, werd deze gebroken solidariteit. Land? is een schaars, niet-reproduceerbare bron? bevorderd een schaars, niet-reproduceerbare sociale elite. Geld, aan de andere kant, kunnen worden vermenigvuldigd, gekopieerd, verspreid, geschud, gemaakt en verloren. Het was democratisch in de ware zin van een woord, anders gedragen dun. Met meritocratie in de ascendance, aristocratie was in de afdaling. Mensen die geld omdat ze slim waren, durf, gelukkig, visionair? maar niet omdat ze geboren zijn om de juiste familie of in een huwelijk. Geld, de grootste van de sociale equalizers, verknocht de oude elite. Bloed gemengd en sociale klassen waren dus vervaagd. De aristocratie van het kapitaal (en, later, van ondernemerschap)? waaraan iedereen met de juiste kwalificaties kunnen behoren? afgeranseld de aristocratie van bloed en erfgoed. Voor sommigen was dit een triest moment. Voor anderen, een triomfantelijke one.The nieuwe rijken koos een van de drie paden: subversie, revolutie en emulatie. Alle drie de modi van de reactie waren de resultaten van afgunst, een gevoel van minderwaardigheid en woede op gediscrimineerd en humiliated.Some nieuwe rijken ervoor gekozen om de bestaande orde te ondermijnen. Dit werd waargenomen door hen als een onvermijdelijke, geleidelijk, langzaam en "historisch gesanctioneerd" proces. De overdracht van rijkdom (en de macht met haar verbonden) van de ene naar de andere elite vormde het subversieve element. De ideologische verschuiving (tot meritocratie en democratie of de massa - democratie als y Gasset zou hebben gezet) diende om het historische proces te rechtvaardigen en het in een context. De successen van de nieuwe elite, als een klasse, en van haar leden, individueel, diende aan te tonen van de "rechtvaardigheid" achter de tektonische verschuiving. Sociale instellingen en zeden werden aangepast aan de voorkeuren, neigingen, waarden, doelen en wereldbeeld van de nieuwe elite. Deze aanpak? oneindig, afgestudeerd, voorzichtig, alle opvang, maar ook onverbiddelijk en alles doordringende? kenmerkt kapitalisme. De kapitalistische Religie, met zijn tempels (winkelcentra en banken), geestelijken (bankiers, financiers, ambtenaren) en rituelen? ontstond door de nieuwe rijken. Zij had meerdere doelstellingen: het aantal goddelijk of historische belang en de betekenis schenken processen die anders zou kunnen zijn opgevat als chaotisch of bedreigend. Om te dienen als een ideologie in de Althusserian zin (het verbergen van het discordant, de prettige en de lelijke terwijl accentueren de overeenstemmende, conformistische en aantrekkelijk). Het bieden van een historisch proces kader, om te voorkomen dat gevoelens van doelloosheid en leegte, om haar aanhangers te motiveren en om zichzelf te bestendigen en zo on.The tweede soort van nieuwe rijken (ook bekend als "Nomenclatuur" in bepaalde gebieden van de wereld) koos voor gewelddadig en onomkeerbaar te ontwortelen en daarna uitroeiing van de oude elite. Dit werd meestal gedaan door het gebruik van brute kracht bedekt met een dun laagje incongruent ideologie. Het doel was om onmiddellijk erven de rijkdom en macht opgebouwd door generaties van elitaire regel. Er was een uitdrukkelijke wil van een egalitaire herverdeling van rijkdom en activa. Maar de werkelijkheid was anders: een kleine groep? de nieuwe elite? schepte het grootste deel van de buit. Het bedroeg een chirurgische vervanging van een hermetische elite door een ander. Niets veranderd, alleen de persoonlijke identiteit. Een merkwaardige tweedeling is ontstaan tussen het deel van de ideologie, dat betrekking had op het historisch proces? en het andere deel, dat opgehelderd de methoden die worden gebruikt om de overdracht van rijkdom en de herverdeling. Terwijl de eerste deterministisch was, langdurige en onomkeerbare (en dus niet erg pragmatisch)? de tweede was een bijna onverholen recept voor plundering en plundering van andermans eigendom '. Communisme en de Oost-Europese (en, in mindere mate, de Centraal-Europese) versies van het socialisme te lijden van deze inherente giftige zaad van bedrog. Dus deed fascisme. Het is geen wonder dat deze twee zuster ideologieën vochten het uit in de eerste helft van de twintigste eeuw. Zowel de voorgeschreven onbeschaamd, volslagen, ongeremde, gedwongen overdracht van rijkdom van de ene naar de andere elite. Het proletariaat al bijna geen van de loot.The derde manier was die van emulatie. De nieuwe rijken, die ervoor koos om het te nemen, probeerde te assimileren het wereldbeeld, de waarden en de gedragspatronen van hun voorgangers. Ze liepen hetzelfde, sprak dezelfde, gekleed zich op dezelfde manier, kocht dezelfde status symbolen, aten hetzelfde voedsel. In het algemeen, keken ze zo bleek imitaties van de werkelijkheid. In het proces, werden ze roomser dan de paus, meer dan de oude rijke Oude Rich. Ze overdreven gebaren en maniertjes, omgezet ze geraffineerd en delicaat kunst tot kitsch, hun spraak werd hyperbool, hun sociale verenigingen ingegeven door belachelijk stijve codes van fatsoen en gedrag. Zoals in vergelijkbare psychologische situaties, vadermoord en moedermoord gevolgd. De nieuwe rijken in opstand tegen wat zij gezien als de tirannie van een stervende klasse. Ze afgeslacht hun objecten van emulatie? soms fysiek. Het realiseren van hun onvermogen om te worden wat ze altijd gestreefd te worden, de nieuwe rijken ingeschakeld uit frustratie en permanente vernedering om agressie, geweld en misbruik. Deze nieuwe bekeerlingen zich tegen de oprichters van hun nieuw gevonden religie met de woede en overtuiging voorbehouden aan waar, maar teleurgesteld believers.Regardless van de wijze van overerving door de nieuwe rijken, allen delen een aantal gemeenschappelijke kenmerken. Psychologen weten dat geld is een liefde vervangen. Mensen accumuleren het als een manier om te compenseren zich voor het verleden pijn en tekortkomingen. Zij hechten grote emotionele betekenis voor de omvang en beschikbaarheid van hun geld. Ze regressie: ze spelen met speelgoed (mooie auto's, horloges, laptops). Ze vechten eigendom, grondgebied en privileges in een Jungiaanse archetypische wijze. Misschien is dit de belangrijkste les van allemaal: de nieuwe rijken zijn kinderen, aspirant aan volwassenen worden. Na zijn beroofd van liefde en bezittingen in hun jeugd? ze draaien om geld en wat het kan kopen als een (zij het slecht omdat nooit aan) vervangen. En als kinderen zijn? kunnen worden wrede, ongevoelig, niet in staat om de tevredenheid van hun dringt er bij vertraging en verlangens. In veel landen (de opkomende markten) zij zijn de enige kapitalisten te vinden. Daar draaide ze af een kwaadaardige, pathologische, vriendjeskapitalisme vorm van kapitalisme. Naarmate de tijd verstrijkt, deze onvolwassen nieuwe rijken zullen geworden morgen Oude Rijk en een nieuwe klasse zal ontstaan, de nieuwe rijken van de toekomst. Dit is de enige hoop? echter ontoereikend en schraal? dat ontwikkelingslanden have.About De AuthorSam Vaknin is de auteur van "Malignant Self Love - Narcisme Revisited 'en' After the Rain - Hoe het Westen Lost het Oosten". Hij is columnist in "Midden-Europa Review", United Press International (UPI) en ebookweb.org en de editor van de geestelijke gezondheid en Centraal-Oost-Europa categorieën in de Open Directory, Suite101 en searcheurope.com. Tot voor kort was hij als economisch adviseur van de regering van Macedonia.His website: http://samvak.tripod.com
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Run Your Car On Water» Recession Relief
» Advanced Automated Forex Trading
» Profit Lance
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
