Stukken van tijd en scharniermomenten
Het leven bestaat uit stukken van de tijd bestrooid met cruciale momenten. Soms zijn deze momenten hebben onmiddellijk effect. Andere tijden, zijn ze langzaam te manifesteren en onthullen hun belang. Maar als je luistert nauw samen om de zachte gefluister van het leven, zullen zij u begeleiden op een reis vol onverwachte schoonheid, begrip en vervulling. Een zo'n moment kwam voor mij over acht jaar ago.On deze bijzondere dag, was ik mijn moeder helpen redo haar slaapkamer. We herschikt de meubels, schoongemaakt, gepolijst en veranderde de gordijnen en beddengoed. Toen kwam uit de nieuwe bloemstukken, potpourri en bijpassende kaarsen. Trots stapte we terug naar onze bewonderen werk. Dat is toen mam besloten we hadden een beetje sfeer en ze stak de candles.Evidently, was er een residu van de reiniging oplossing op haar handen, omdat het moment dat ze zette de aansteker, vlammen barsten in de lucht. Grote blaren direct gevormd op haar handen en begon ze te trillen. Zoals de tranen rolden over haar gezicht, keek ze op naar me toe en fluisterde: 'De kinderen. "Dat waren haar eerste woorden, niet huilen, niet schreeuwen, niet een vloek ? "de kinderen". Ik raakte in paniek. Ik dacht dat ze was in shock. Ik haastte haar naar de badkamer om de neiging om haar wonden, maar de blaren waren zo groot dat ze niet kon bewegen haar vingers. Ik besefte dat ik haar zou moeten nemen om de dokter, ik was ook bezorgd over haar gemoedstoestand. Haar antwoord leek zo vreemd. 'Mam, wat bedoel je, de kinderen? " Ik asked.She keek me aan met de liefste, meest sympathieke betraande ogen die ik ooit had gezien. "De arme kinderen die krijgen verbrand." Daarna ging ze verder uit te leggen, "Ik zag het op Oprah. Als dit pijnlijk is voor mij, hoe veel pijn zou een kind in? Ik voel me zo erg voor hen? Wat zij moeten doormaken." Dat was haar antwoord. Mijn moeder had de tweede en derdegraads brandwonden, haar handen gezwollen waren, blaren en schudden, maar haar tranen waren voor de kinderen. Kinderen zag ze op Oprah. Mijn gedachten waren minder zuiver. Op dat moment, ik heb niet de zorg over iemand maar her.Four jaar geleden oktober, verloor ik mijn moeder aan kanker. Trouw aan haar aard, ze klaagde nooit tijdens haar ziekte. Niet een keer. Zelfs in haar lijden, leerde ze me waardevolle lessen. Een van deze lessen kwam toen we in het ziekenhuis haar kamer te wachten op de testresultaten. De dokter eindelijk aangekomen, vloog in de kamer, geleverd zijn verwoestende nieuws en vervolgens abrupt left.I was geschokt, gekwetst en boos op alles tegelijkertijd. Ik draaide me om mijn moeder en zei: "Ik haat hem." Ze keek me aan met haar mooie blauwe ogen en zei: 'Dat is niet aardig. Hij was gewoon zijn werk doen. Kun je je voorstellen hoe moeilijk het moet zijn voor hem om te vertellen hebben zijn patiënten slecht nieuws dat leuk? "Oh, mam, je zeker waren something.In de jaren sinds ik verloor mijn moeder, zijn de dingen veranderd op vele manieren. Er zijn verdriet en bitterzoete verlangens, maar haar zachte lessen blijven touch mijn leven en gids me.Mom zou trots zijn om te weten dat mijn man John en ik onlangs verschenen boek onze eerste kinderen. Hoewel we oorspronkelijk uit het schrijven van een onderhoudend verhaal over een jongen met school troubles, ik ontdekte al snel dat John het slachtoffer was van een school bully. Hij had begraven de pijn en vernedering diep van binnen, maar zoals we stapte verder in het schrijfproces, de impact van zijn ervaring was lessen evident.My moeder heeft me geleerd om nauw samen te luisteren naar het zachte gefluister van het leven. Dit perspectief heeft me geholpen om te beseffen dat een bericht voortgekomen uit onze samenwerking, naast de pagina's van ons boek. Deze kennis veranderde de richting van het boek van onze lives.Our kinderen werd de basis voor een anti-pest programma. Het programma, gevuld met verhalen, liederen en praktisch advies, leert kinderen over de gevolgen van pesten en draagt bij tot een veilig en gezond leren environment.Today te leveren, zoals John en ik spreken op scholen en evenementen, Ik bid dat onze stukken van de tijd besprenkeld met cruciale momenten dienen om de kinderen te helpen. Omdat nu, ik understand.AWARENESSNecks kraan als onschuldige ogen van mijn iedere moveSilent, geboeid kinderen volgen, Een gevangene audienceIn het kielzog van hun gedempte antwoord, hoor ik de echo van mijn eigen words.Anticipation loomsAwaiting answerA een oplossing, een verklaring, kan ik niet provide.I hebben laten ze downFor Ik kan alleen mijn verhaal delen, Niet herstel van de sociale onrechtvaardigheid die them.They is overkomen het slachtoffer zijn, als eenmaal is IWith alleen mijn ervaring bieden, bid ik in stilte aan hun angst, terwijl gemak voelen dat ik cannot.About De AuthorPatricia Gatto en John De Angelis zijn de auteurs van Milton's Dilemma, het verhaal van magische reis een eenzame jongen naar vriendschap en zelfacceptatie. Wat pleit voor alfabetisering en rechten van kinderen, de auteurs spreken op scholen en evenementen om de bewustwording te bevorderen en kinderen te voorzien van een veilige en gezonde leeromgeving. Voor meer informatie, bezoek de Blijde Productions op http://www.joyfulproductions.compgatto @ ptd.net
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Rocket Spanish!» The Woman Men Adore...
» 500 Lovemaking Tips & Secrets
» All Types Of Wedding Speeches
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
