Kinderen, het recht op en de god
"Instellen van de wekker op zondagmorgen is onmenselijk? .. God zou moeten weten dat!" Dat waren mijn gedachten adolescent elk weekend bij mijn ouders dwongen me naar de kerk. "Ik kan meer uit mijn hoofdtelefoon en de Beatles. "Het was deze manier zo veel terug als ik me kan herinneren. Vroege zondag school, later bijbel studies, liturgieën in een andere taal, alle afgesloten met een wekelijkse tiener opstand tegen God en mijn ouders. I echt haatte mijn ouders (vooral mijn moeder) voor dwingen religie op mij. "Trouwens, ik denk niet dat de Smothers Brothers gedwongen hun kinderen, en ze zijn politieke reuzen!" Ik zou de hele broedsel uur rijden naar de kerk alleen maar om mijn ouders zo ellendig als ik voelde. Het is nooit veranderd in al die years.I terugblikken vijfendertig jaar tot die tijd nu en zegen mijn ouders in elk gebed Ik bid voor het cadeau gaven ze ik. Ik niet meer de praktijk van hun godsdienst, maar ik leef met elke porie in mijn lichaam te geloven in iets meer dan mezelf. Mijn geloof is zo eenvoudig als een adem in, en in tijden van grote uitdaging, ik hoef niet te zoeken voor God of sterkte. Alles wat ik nodig heb is er al en zullen altijd be.I gezien hebben mijn collega's zetten zich nooit tot het verhogen van een kind op die manier. "Ik zal nooit mijn kind in werking religie de manier mijn ouders heeft, "is een mantra." Ik zal wachten tot ze oud genoeg zijn en laat hen kiezen voor zichzelf. "Deze keuze, samen met de" feel good "-experimenten van de jaren zeventig, zijn somber mislukking. Het resultaat is een steeds toenemende groei van wat ik noem "rechtenkaart gefixeerd" mensen. Het is zo alomtegenwoordig dat, had ik de kracht, ik zou het een nieuwe persoonlijkheidsstoornis designation.When kinderen verhoogd tot weet nooit falen, kunnen ze niet verlosser de fijnheid van succes, noch kunnen zij waarderen de honger die de tweede plaats instills. Als ze niet weten dat we moeten soms dingen doen wij verafschuwen voor een grotere goed, ze niet leren zelf-discipline. Als we niet inboezemen empathie vroeg op, dat zij niet altijd weten de volledige vreugde in het geven. En als we verwaarlozing van hun spirituele aard, kunnen ze nooit echt vertrouwen God.I zie achter mij een generatie grotendeels verloren zielen op zoek naar God onder elke steen en kristal en denken dat ze zijn zo bijzonder dat alle leven uitdagingen zijn van iemand anders de schuld van iemand anders en heeft de plicht op te lossen. Ze zijn verwend, arrogant en hebben geen besef van gezonde grenzen of eerbiedigheid. Hoe kunnen zij, wanneer zij zelf hebben vervangen God als het middelpunt van alle werelden? Dit is de erfenis wij hun hebben geschonken. We hebben ze ontheven van alle mislukkingen, en begiftigd met onbeperkte speciale Ness en dus, tragisch, ze kan niet komen op de eenvoudige waarheid dat er iets meer dan themselves.My begin spirituele opleiding was een beetje "ruwe rond de randen. Toch, althans er was er iets - iets te bieden me een stichting op te bouwen mijn geestelijk leven. Ik kreeg s gevoel van goddelijkheid en oog voor alle heilige dingen. Ik ben niet het centrum, maar meer een noodzakelijk onderdeel van een groot geheel. Mijn deelname aan de goedheid en liefde en op wat recht is een voortzetting van mijn gevoel van eigenwaarde en God meer dan alle onderscheidingen, accolades en prestaties kon ik ooit ophopen in een lifetime.Those die recht gefixeerd zijn gevangen in eenzaamheid, angst, winnen-is-alles wereld. Hun gevoel van eigenwaarde is zo overdreven dat echte intimiteit en liefde zijn vervangen door controle en manipulatie. Ik kan niet eens denken aan de aloneness van een "zelfstandige slechts" bestaan. Arrogantie vervangt het vertrouwen en de verwachtingen van de plaats van de zorg. Alle gevoel van gemeenschap is begraven in een extreme behoefte aan bevrediging dat kan nooit worden voldaan voor meer dan een paar vluchtige momenten. En, deze persoonlijkheid kan flagrante openlijke of verleidelijk, manipulatively, covert. Maar het doel is altijd de hetzelfde: om te voldoen aan de behoeften van de zelfstandigen, eerste en altijd. Dit verschilt van narcisme in dat alle empathische reacties en pogingen tot spirituele verbinding zijn gebaseerd op een resultaat, in plaats van een open hart. Een echte narcissus staat is empathie en verbinding zolang ze niet even bedreigd. Een persoon met recht fixatie niet ooit de ervaring van de gevoelens, hoewel zij vaak heftig ontkennen this.I voelen enorme compassie voor de recht-gefixeerd zielen van onze wereld. Zij moeten onder de Loneliest en de meest onzeker. Ik heb veel nagedacht over het tegengif voor deze aandoening en ik denk dat het antwoord ligt deels in een eenvoudig concept: humility.Humility is een vergeten les. We hebben verward met nederigheid vernedering en hebben hard gevochten voor de bescherming van onze jonge uit haar pijn. Nederigheid is het begrip 'Moeder Theresa geprobeerd om toen ze zei: "Ik ben net Gods weinig potlood." Het is een heerlijk gevoel van overgave en openheid in een glorieuze, spiritueel moment. Ik ben vernederd wanneer envelop in een magenta zonsondergang, of toen gevangen in de inbeslagnames van buik lacht. Ik voel me vernederd door de onwankelbaar loyaliteit en vrolijke capriolen van mijn honden. Ik ben vernederd met het bedrag van de overweldigende talent in mijn kleine stad en in de geweldige inzet van alle vrijwilligers voor diensten die ik ontmoet. Ik leef mijn leven in een bescheiden, ingetogen manier. Ik ben geïnspireerd door de uitgestrektheid en intieme kennis van alle dingen groter dan ik, maar ik ben ervan overtuigd en de bevoegde bij het voldoen aan de uitdagingen van mijn life.Children moet weten dat de kennis opgedaan in het niet kunnen opwegen tegen de gevoelens van het eerste. Er kunnen echte vreugde in een ander het succes. Een deel van iets groter is beter dan wordt. Giving is het de eigen vrede. God is niet een concept, maar een gevoel dat moet worden gekoesterd en ontwikkeld voordat deze kan worden ervaren. Het is onze nederigheid dat ons in staat om gelukkig te zijn voor anderen en het bevorderen hun hoogste goed. Mijn ouders waren onhandig, soms in hun lessen en ze niet verzot zijn op mij. Integendeel, ze gaf me iets wat ik kan cherish.Don 't verwaarlozing uw kind spirituele ontwikkeling. Elke stichting is beter dan geen. De lessen van zelf-discipline, nederigheid, de gemeenschap en God zijn allemaal de moeite waard u enige weerstand kunnen stuiten. Dit is onze taak als ouders en rolmodellen. Deze erfenis is onze best.About De AuthorErika J. Chopich, Ph.D.is de co-creator van de krachtige Binnenverpakkingen Bonding genezingsproces en de best-selling co-auteur van "Healing Uw Aloneness" en "The Healing Aloneness Uw werkmap." Bezoek haar website
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Rocket Spanish!» The Woman Men Adore...
» 500 Lovemaking Tips & Secrets
» All Types Of Wedding Speeches
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
