Gevaren van Dehydratie het - en Belang van het Reinigen van de Nier
Het menselijke lichaam is samengesteld uit 75 percenten water en 25 percenten stevige kwestie. Om voeding te verstrekken, elimineer afval en regel alle functies in het lichaam, hebben wij water nodig. De meeste moderne maatschappijen, echter, beklemtonen niet meer het belang van drinkwater als belangrijkste "voedingsmiddel" onder alle voedingsmiddelen. De volledige bevolkingsgroepen substitueren water met thee, koffie, alcohol en andere vervaardigde dranken. Vele mensen realiseren niet dat het natuurlijke dorstsignaal van het lichaam een teken is dat het zuiver, duidelijk drinkwater vereist. In plaats daarvan, opteren zij voor andere dranken in de overtuiging dat dit aan de het watervereisten van het lichaam zou voldoen. Dit is een vals geloof.
Het is waar dat de dranken zoals thee, koffie, wijn, bier, frisdranken en sappen water bevatten maar zij bevatten cafeïne, alcohol, suiker, ook kunstmatige zoetmiddelen of andere chemische producten die als sterke dehydratatietoestellen dienst doen. Drinkt u meer deze dranken, wordt meer ontwaterd u omdat de gevolgen die zij in het lichaam hebben geleid tot precies tegengesteld aan degenen zijn die door water worden veroorzaakt. De cafeïne die dranken bevat, bijvoorbeeld, brengt spanningsreacties teweeg die sterke diuretische gevolgen die hebben (verhoogde urination veroorzaken, aanvankelijk). De dranken met toegevoegde suiker verhogen drastisch de niveaus van de bloedsuiker, wat grote hoeveelheden cellulair water, ook uitput. De regelmatige consumptie van dergelijke dranken resulteert in chronische dehydratie, die een gemeenschappelijke factor in elke giftigheidscrisis is.
Er is geen praktische of rationele reden om een ziekte (giftigheidscrisis) met synthetische drugs of zelfs met natuurlijke medicijnen en methodes te behandelen tenzij de behoefte van het lichaam aan hydratie eerst aan is voldaan. De drugs en andere vormen van medische interventie kunnen voor de menselijke fysiologie grotendeels wegens hun het ontwateren gevolgen gevaarlijk zijn. De meeste patiënten lijden vandaag aan "dorstziekte," een progressieve staat van dehydratie op bepaald gebied van het lichaam. Onbekwaam om toxine uit deze delen te verwijderen toe te schrijven aan ontoereikende watervoorziening, wordt het lichaam geconfronteerd met de gevolgen van hun vernietigende gevolgen. Het gebrek aan erkenning van de meest basisaspecten van watermetabolisme in ons lichaam kan verantwoordelijk worden gehouden voor het zien van een ziekte wanneer het werkelijk de dringende schreeuw van het lichaam voor water is.
Het erkennen van Dehydratie
Zij die vele jaren zonder juiste wateropname hebben geleefd zullen waarschijnlijk aan de opbouw van toxine in het lichaam bezwijken. De chronische ziekte gaat altijd van dehydratie en, in vele gevallen vergezeld, die door dehydratie worden veroorzaakt. Langer leeft een persoon op een laag waterrantsoen en/of op een hoog rantsoen van bevorderend dranken of voedsel, is strenger en langdurig de giftigheidscrisis. De hartkwaal, de zwaarlijvigheid, de diabetes, de reumatoïde artritis, de maagzweren, de hypertensie, kanker, lidstaten, Alzheimer, en veel andere chronische vormen van ziekte worden gestort tegen jaren van "lichaamsdroogte." De besmettelijke agenten zoals bacteriën en virussen kunnen in een goed-gehydrateerd lichaam bloeien niet. Het drinken van genoeg water is daarom één van de belangrijkste preventieve maatregelen voor om het even welke ziekte.
Mensen die genoeg water niet drinken of overmatig lager het water geen reserves van hun lichaam door overstimulation voor een tijdspanne geleidelijk aan de verhouding van het volume van water uitputten dat binnen de cellen aan de verhouding van volume van water bestaat dat buiten de cellen wordt gevonden. In de ontwaterde omstandigheden, kunnen de cellen tot 28% of meer van hun watervolume verliezen. Dit ondermijnt zeker alle cellulaire activiteiten, of zij in huidcellen, maagcellen, levercellen, niercellen of hartcellen voorkomen. Wanneer er cellulaire dehydratie is, worden de metabolische afvalproducten behouden, veroorzakend symptomen die op ziekte lijken maar in waarheid zijn niets dan tekens van gestoord watermetabolisme. Aangezien meer en meer water buiten de cellen begint te accumuleren, kan de dehydratie niet aan de getroffen persoon duidelijk zijn; hij kan in feite opmerken dat hij water behoudt, dat tot het zwellen van zijn benen, voeten, wapens en gezicht leidt. Ook kunnen zijn nieren beginnen op water te houden dat, duidelijk urineafscheiding vermindert en behoud van schadelijk afvalmateriaal veroorzaakt. Zelfs worden de enzymen en de proteïnen die in de ontwaterde cellen leven zo inefficiënt dat zij niet meer de ontwaterde staat van het lichaam kunnen erkennen; zij slagen er niet in om het "dorstalarm aan te zetten."
Demetria, een 53-jaar-oude Griekse vrouw raadpleegde me om hulp voor een pijnlijke voorwaarde van gallbladder ziekte te vinden. Haar huid was donkergrijs, wijzend op een hoge concentratie van toxine in haar lever en door haar lichaam. Ziend hoe ontwaterd (en gezweld) haar lichaam was, bood ik haar een glas water aan. Zij zei: "I drinkt nooit water, maakt het me ziek!" Ik vertelde haar dat haar natuurlijke dorstsignalen niet meer wegens cellulaire dehydratie werkten en dat zonder drinkwater haar lichaam niet op saldo kon terugkomen. Om het even welk water dat zij zou onmiddellijk gebruikt worden om enkele toxine te verwijderen sluimerend in haar maag, die tot misselijkheid leidt zou drinken. In haar geval, zou een andere therapie dan drinkwater een afval van tijd en geld geweest zijn.
Een ontwaterde persoon kan ook aan gebrek aan energie lijden. Wegens het tekort aan water binnen de cel wordt de normale osmotische stroom van water door het celmembraan onderbroken of streng gestoord. Als in een stroom, produceert de beweging van water in de cellen "hydro-elektrische" energie, die later in vorm van ATP molecules wordt opgeslagen (de belangrijkste bron van cellulaire energie). Normaal, het water drinken wij levensonderhoud het evenwichtige celvolume en het zout dat wij handhaven het evenwichtige volume van water hebben gegeten dat buiten de cellen en in omloop wordt gehouden; dit produceert de juiste osmotische druk noodzakelijk voor cellulaire voeding en energieproductie. Tijdens dehydratie, wordt dit basisproces ondermijnd.
De Verbinding van de Pijn
Een andere belangrijke indicator van dehydratie in het lichaam is pijn. In antwoord op stijgend watertekort, activeren de hersenen en slaan het belangrijke neurotransmitterhistamine op, dat aan bepaalde ondergeschikte waterregelgevers opdracht geeft om de hoeveelheid water opnieuw te verdelen die in omloop is. De dit systeemhulp leidt water tot gebieden waar het voor fundamentele metabolische activiteit en overleving (van droogte) nodig is. Wanneer het histamine en zijn ondergeschikte regelgevers voor wateropname en distributie over pijn-ontdekkende zenuwen in het lichaam komen, veroorzaken zij sterke en voortdurende pijn. Deze pijnsignalen, aangezien zij vertonen, bijvoorbeeld, in reumatoïde artritis, angina, dyspepsie, lage achterproblemen, neuralgia, migraine, en katerhoofdpijnen, enz., zijn noodzakelijk om de persoon te alarmeren om bij het probleem van algemene of lokale dehydratie aanwezig te zijn.
Het nemen van pijnstillende middelen of andere pijn verlichtende medicijnen zoals antihistamines of antacids kan onomkeerbare schade in het lichaam veroorzaken. Zij niet alleen slagen er niet in om het echte probleem (dat dehydratie) aan te pakken kan zijn maar zij snijden ook de verbinding tussen het neurotransmitterhistamine en zijn ondergeschikte regelgevers zoals vasopressin, Renin-Angiotensin (RA), prostaglandine (PG), en kinine. Hoewel de actie van de pijn dodende drugs lokale pijn voor een tijdje kan verlichten, houden zij niettemin het lichaam van het kennen van de prioriteitskwesties voor waterdistributie tegen, toevoegend verwarring aan al zijn functies. Antihistamines -- die ook als allergiedrugs wordt bekend? verhinder effectief het histamine van het lichaam evenwichtige waterdistributie te verzekeren.
Naast het in gevaar brengen van de water regelende mechanismen, na het bereiken van een bepaalde pijndrempel, worden de pijnstillers ondoeltreffend omdat de hersenen als direct centrum voor de controle van pijnbestendiging overnemen (tenzij natuurlijk het lichaam opnieuw gehydrateerd is). Als het lichaam pijn uit zijn eigen overeenstemming (niet die door een verwonding wordt veroorzaakt) veroorzaakt, zou dit eerst als schreeuw voor water moeten worden geïnterpreteerd. Het gebruik van pijnstillers, die dit hoofdsignaal van chronische en lokale dehydratie in het lichaam onderdrukken en dat zijn noodsituatieroutes "kortsluit", saboteert afvalverwijdering en zaait de zaden van chronische ziekte.
Er is genoeg documentatie om aan te tonen dat deze drugs fatale bijwerkingen kunnen hebben. Zij kunnen het gastro-intestinale aftappen veroorzaken, dodend duizenden elk jaar. Maar toch zijn de natuurlijke de pijnsignalen van het lichaam volkomen normale reacties op een abnormale situatie, die eenvoudige dehydratie kan zijn. In het geval dat een pijn eenvoudig unbearable is, kan het gebruik van pijnstillers, echter, onvermijdelijk zijn. Tezelfdertijd zou de pijn-getroffen persoon overvloed van zoet water moeten drinken en allen beëindigen energie-uitput factoren, zoals deze neigen om een sterk het ontwateren effect te hebben.
De "Droogte van het lichaam" - de Sterkste Vorm van Spanning
Onze hersenen, die vereisen meer water dan een ander deel van het lichaam 24 uur op 24 uur werkt. In de normale omstandigheden, bevat het ongeveer twintig percent van al bloed dat door het lichaam doorgeeft. Men schat dat de hersenencellen uit 85 percenten water bestaan. Hun energiebehoeften worden niet alleen voldaan aan door glucose (eenvoudige suiker) te metaboliseren, maar ook door "hydro-elektrische" energie van de wateraandrijving door celosmose te produceren. De hersenen hangen zeer van deze zelf-geproduceerde energiebron af om zijn complexe processen en efficiency te handhaven.
De deficiëntie van het water in de besnoeiing van het hersenenweefsel verslaat zijn energievoorziening en drukt daardoor veel van zijn essentiële functies in? vandaar de woorddepressie. Met een laag niveau van hersenenenergie, kunnen wij onze persoonlijke en sociale uitdagingen ontmoeten niet en later aan vrees, bezorgdheid, woede en andere emotionele problemen bezwijken. Wij kunnen afgevoerd, beklemtoond en gedeprimeerd voelen lethargic. Het chronische moeheidssyndroom, dat M.E. algemeen genoemd geworden is, is hoofdzakelijk een symptoom van progressieve hersenendehydratie en verder behoud van metabolische toxine in de hersenen. Het syndroom kan op zijn verdwijnen wanneer de getroffen persoon ophoudt bevorderend de hersenen met cafeïne, tabak, drugs, dierlijke producten, enz., en met een voortvloeiend programma begint om het lichaam opnieuw te hydrateren.
De Reactie van de Spanning
Wanneer ontwaterd, moet het lichaam de strijd van een leven -- beginnen gelijkend op ervoer in een "strijd of vlucht" situatie. Het lichaam ontmoet een crisissituatie door verscheidene krachtige hormonen, met inbegrip van adrenaline, endorphins, cortisone, prolactin, vasopressin, en Renin-Angiotensin (RA) te mobiliseren.
Endorphins, bijvoorbeeld, helpt ons om pijn en spanning te weerstaan en het lichaam toe te staan om het grootste deel van zijn functies voort te zetten. Het cortisone geeft opdracht tot de mobilisering van opgeslagen energieën en essentiële grondstoffen om het lichaam van energie en basisvoedingsmiddelen te voorzien tijdens de crisis. Met andere woorden, staat dit hormoon het lichaam toe om letterlijk van zich te voeden. Dit op zichzelf is een zeer zware en schadelijke situatie voor het lichaam en door dergelijke emoties als uitgedrukt, "ik kan meer" het hoofd bieden niet of, "ik vind dit bij me." eet Vele patiënten met Reumatoïde Artritis, lidstaten of andere degeneratieve ziekten nemen cortisonedrugs, die hen vaak een verhoging van energie en moreel voor een vrij korte tijdspanne geven.
Het "succes" van de drug, echter, duurt slechts zolang er nog reserves verlaten in het lichaam zijn dat voor energie en voedende distributie kan worden gemobiliseerd. Zodra het lichaam zijn noodsituatiereserves heeft uitgeput kan het organisme nauwelijks meer functioneren en de symptomen van ziekte worden slechter dan ooit.
Beklemming van bloedvat
Wanneer de cellen in het lichaam met water worden onderbevoorraad, produceert de slijmachtige klier van de hersenen neurotransmittervasopressin, een hormoon dat het bezit van het constricting van bloedvat op gebieden heeft waar er cellulaire dehydratie is. Tijdens dehydratie, wordt de hoeveelheid water in de bloedsomloop verminderd. Vasopressin, zoals de naam het laat veronderstellen, drukt het vasculaire systeem, d.w.z., de haarvaten en de slagaders, om hun vloeibaar volume te verminderen. Dit manoeuvre is noodzakelijk blijven hebbend genoeg druk om voor een regelmatige filtratie van water in de cellen toe te staan. Dit geeft vasopressin een bezit met te hoge bloeddruk. De hoge bloeddruk is een gemeenschappelijke ervaring onder mensen die ontwaterd zijn (voor meer informatie over hypertensie en hartkwaal, zie hoofdstuk 8). Een gelijkaardige situatie komt in de de galbuizen van de lever voor, die aan constrict in antwoord op beperkte beschikbaarheid van water beginnen. Gallstone de vorming is een direct resultaat van dehydratie.
Een persoon die drinkt alcohol onderdrukt de afscheiding van vasopressin en verhoogt daardoor cellulaire dehydratie (als de alcoholconsumptie bovenmatig is, kan de cellulaire dehydratie hoge niveaus) gevaarlijk bereiken. Om het lichaam "droogte te overleven," het lichaam moet meer spanningshormonen, onder hen steeds afscheiden verslavende endorphins. Met regelmatige consumptie die van alcohol, elke dag verscheidene jaren betekent, nog verder stijgt de dehydratie en endorphin wordt de productie een verslavende gewoonte. Dit kan tot alcoholisme, een ziekte leiden die verwoestende gevolgen op het persoonlijke en sociale leven van een persoon heeft.
Het Behoud van het water en de Schade van de Nier
Het Renin-Angiotensin (RA) systeem wordt geactiveerd wanneer er een watertekort in het lichaam is. Dit systeem wordt gebruikt om aan het lichaam opdracht te geven om op water waar mogelijk te houden. Het draagt de nieren op om urination te remmen en haalt de haarvaten en het vasculaire systeem, in het bijzonder op gebieden aan die niet zo essentieel zoals de hersenen en de hartspieren zijn. Tezelfdertijd bevordert het een verhoging van de absorptie van natrium (zout), die het lichaam helpt om water te behouden. Tenzij het lichaam op zijn normaal niveau van hydratie terugkomt, blijft het systeem van Ra geactiveerd. Maar dit betekent ook dat de druk van het bloed tegen de muren van het bloedvat abnormaal hoog blijft, veroorzakend de schade die cardiovasculaire ziekte genoemd geworden is.
De hypertensie en het behoud van urine in de nieren leiden tot nierschade. De conventionele behandelingen voor deze voorwaarde bestaan meestal uit diuretische (urine die vormt zich) drugs en beperkte zoute consumptie. Allebei kunnen strenge nadelen hebben. De diuretische drugs, die worden gebruikt om de bloeddruk te normaliseren, evenals de verminderde zoute opname ondermijnen sterk de de noodsituatieinspanningen van het lichaam om het weinig water te besparen het voor celfuncties heeft weggegaan. De resulterende spanningsreactie veroorzaakt een verdere verhoging van dehydratie en de wrede cyclus is volledig. Er zijn zodat maakten vele niervervangingen vandaag dat resultaat van chronische dehydratie, die door zo eenvoudig iets wordt veroorzaakt zoals drinkend genoeg water of overstimulation van het zenuwstelsel niet.
Het Drama van de Cafeïne en van de Alcohol
De cafeïne in dergelijke dranken zoals thee, koffie, cacao of colas niet alleen bevordert het centrale zenuwstelsel en immuun systeem maar ook doet dienst als sterke diuretisch. Voor elke kop van koffie of thee u u drinkt geef ongeveer drie koppen van water op, die het lichaam zich niet kan veroorloven om op te geven zonder aan schade te lijden. De cafeïne die koladranken bevat werkt op een gelijkaardige manier. De cafeïne, die een zenuwtoxine, bevordert de de spanningshormonen van het lichaam en brengt een sterke immune reactie is teweeg die een persoon de (valse) indruk dat kan geven zijn niveau van energie en vitaliteit plotseling is gestegen. Om de cafeïne van de zenuwtoxine te verwijderen, moet het lichaam met extra water op de proppen komen, dat het uit zijn cellen neemt. Vandaar is er een voorkomen van cellulaire dehydratie.
De cafeïne, die een belangrijke component in de meeste frisdranken is, verwijdert water sneller uit het lichaam dan het lichaam het kan absorberen opnieuw, daardoor producerend constante dorst. De mensen, die vaak frisdranken nemen, kunnen hun dorst werkelijk nooit doven omdat hun organismen en die meer en meer uit voortdurend cellulair water worden geleid. Er zijn studenten die wel 10-14 blikken kola een dag drinken. Uiteindelijk, verwarren zij eeuwigdurend de dorstsignaal van hun organismen met honger en zij beginnen te veel te eten, veroorzakend het zwellen en bovenmatige gewichtsaanwinst. Behalve zijn diuretische actie en zijn verslavende gevolgen voor de hersenen, regelmatige cafeïneopname overstimulates de hartspieren, die uitputting en hartkwaal veroorzaken.
De alcohol heeft een gelijkaardig diuretisch effect als cafeïne die dranken bevat. Voor elk glas bier, bijvoorbeeld, wordt het lichaam gedwongen om ongeveer drie glazen water te offeren. Een kater vloeit wanneer toe te schrijven aan alcoholmisbruik voort de hersenen aan strenge dehydratie lijden. Als dit herhaaldelijk voorkomt, wordt een groot aantal hersenencellen beschadigd en matrijs. Vele belangrijke hersenenfuncties vertragen of worden gedeprimeerd. De terugwinning is mogelijk tot op zekere hoogte als de alcoholconsumptie wordt beëindigd.
De Stenen van de nier
De belangrijkste functies van de nieren moeten het bloed zuiver en gezond houden en juist vloeibaar evenwicht in het lichaam handhaven. Om deze moeilijke prestatie te verwezenlijken, controleren de nieren constant normaal bloedvolume en filter van het bloed de juiste hoeveelheid urine om het evenwichtig te houden. Er zijn vele invloeden die dit mechanisme kunnen onderbreken en congestie in de nieren veroorzaken. Zij omvatten overstimulation, dehydratie, moeheid, het te veel eten, gallstones, bloeddrukstoring, medische of verdovende drugs, vitaminen, spijsverteringswanorde, enz. Wanneer de nieren om onbekwaam zijn de urine van het bloed voldoende te scheiden, blijft een deel van de urine door het lichaam doorgeven, dat urineafvalproducten in het bloedvat, verbindingen, weefsels, en organen deponeert. De ziekten van de huid, de sterke lichaamsgeur, het zweten van palmen en voeten, het waterbehoud, het intestinale zwellen, de hoge bloeddruk, enz. zijn allen ondertekenen van giftig bloed dat door kristallen en stenen in de nieren wordt veroorzaakt.
De stenen in de nieren beginnen als uiterst kleine kristallen en kunnen uiteindelijk zo groot worden zoals een ei. De uiterst kleine kristallen zijn te klein om door Röntgenstralen worden ontdekt en aangezien zij geen pijn veroorzaken, worden zij zelden opgemerkt nog zij genoeg groot zijn om de stroom te blokkeren van vloeistof door de uiterst kleine nierbuisjes. De kristallen of de stenen worden gevormd in de nieren wanneer urineconstituenten, die normaal in oplossing, worden gestort. De precipitatie komt voor wanneer deze deeltjes in bovenmatige bedragen voorkomen of wanneer de urine ook geconcentreerd wordt. De de kristaldeeltjes of stenen zijn gewoonlijk volledig van scherpe hoeken, die de binnenoppervlakte van het urinekanaal (ureter) wegsnijden en kunnen dragen tijdens hun passage van de nieren aan de blaas. Dit veroorzaakt strenge pijn in de lendestukken of vermindert terug. Er kan zelfs bloed dat in de urine, pijn zijn de benen reduceert, verdoofdheid in de dijen en een moeilijkheid in het overgaan van urine.
Meeste kristallen of de stenen komen in de nieren voort, hoewel wat ook in de blaas kunnen worden gevormd. Als een grote steen ureter ingaat, wordt de urinestroom belemmerd. Dit kan tot ernstige complicaties, zoals nierbesmetting of niermislukking leiden.
Waarom de Behoefte aan een Nier reinigt?
De nieren leveren een enorme inspanning in het proberen om het lichaam van giftige substanties zoals lood, cadmium, kwik en andere onoverschrijdbaare verontreinigende stoffen duidelijk te houden. Zij handhaven vloeistof en elektrolyt ook evenwicht en regelen de druk van het hart dat het bloed door hun filtrerend systeem dwingt. De stenen van de nier schaden zeer deze capaciteit, die bijgevolg de hoeveelheden zware metalen verhoogt en het algemene niveau van het lichaam van giftigheid verhoogt. Dit kan tot besmetting, hoge bloeddruk, hartkwaal, hersenenwanorde, kanker en veel andere ziekten leiden.
De volgende tekens wijzen op de aanwezigheid van kristallen en stenen in de nieren of de blaas: Een donkere of witachtige kleur onder de ogen; puffy of gezwelde ogen, in het bijzonder 's morgens; diepe rimpels onder en rond de ogen; uiterst kleine witachtige, tan-gekleurde of donkere stukken onder de ogen, die kunnen worden gevoeld of wanneer naar buiten het uitrekken van de huid naar cheekbones zichtbaar maakten; het overlappen van de huid van het hogere ooglid; chronische pijn in de lagere rug; het zwellen van voeten en benen; constante vrees of bezorgdheid. Er zijn een aantal kruiden die nierstenen binnen een periode na 20-30 dagen (zie de bijgewerkte nier protocol in het boek reinigen de Verbazende Vloed van de Lever & Gallbladder (www.ener-chi.com) kunnen effectief oplossen; u kunt de kruiden van de Huidige Kruiden van het Ogenblik en Boeken in Minneapolis de opslag, van het tel. 800-378-3245 (vraag om de "Thee van de Nier Moritz") of ander kruid kopen. Of iemand zoals hebbend nierstenen of niet is gediagnostiseerd, doend een nier reinig eens of tweemaal veroorzaakt per jaar enorme curatieve en preventieve voordelen. De nier reinigt niet alleen verbetert fysieke gezondheid maar ook vermindert spanning, vrees en bezorgdheid.
Deze informatie is afgeleid uit mijn boek Timeless Geheimen van Gezondheid & Verjonging (de uitgave van 2005).
Andreas Moritz is medische intuïtief; een vakman van Ayurveda, Iridology, Shiatsu en Trillingsgeneeskunde; een schrijver en een kunstenaar. Hij heeft authored vier boeken op gezondheid en het helen: De "Gelijke", "Timeless Geheimen Verbazende van de Lever en Gallbladder van Gezondheid en Verjonging," "Opheffend de Sluier van Dualiteit," en "het is komende Tijd komen Levend" (alle boeken zijn beschikbaar door http://www.ener-chi.com of http://www.amazon.com).
Andreas ook is de kunstenaar die de olieschilderijen voor een nieuwe innovatieve benadering creëerde van het helen door geactiveerde kunst, genoemd ener-Chi Art. Zijn recentste het helen hulpmiddel om emotionele blokken en vrees wordt te ontruimen genoemd "Heilige SantÃ?¨mony? Goddelijke Chanting voor Elke Gelegenheid." Andreas stelt een vrij forum in werking "vraagt Andreas Moritz" op de populaire gezondheidswebsite Curezone.com (5 miljoen lezers en het stijgen). Voor meer informatiecontact Andreas Moritz, bezoek zijn Website http://www.ener-chi.com of contacteer hem bij tel. 1-864-848-6410, Greer, Zuid-Carolina, de V.S., E-mail andmor@ener-chi.com.
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Tattoo Me Now!» Turbulence Training.. is Amazing
» Acne Free In 3 Days
» Master Cleanse Secrets 10 Day Di
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
