De Ethiek van de Arbeid van het Kind
Van het comfort van hun pluchebureaus en vijf tot zes cijfersalarissen, self-appointed stellen ngo's vaak kindarbeid als hun werknemersstormloop van aan de kaak één vijf sterhotel aan een andere, $3000 subnotebooks en PDA'S in hand. Het hairsplitting onderscheid dat door IAO tussen "het kindwerk" en de doelstellingen "van de kindarbeid" wordt gemaakt verarmde gemakshalve landen terwijl het laten van zijn begrotingsmedewerkers - de ontwikkelde - van-de-haak.
Rapporten betreffende de oppervlakte van de kindarbeid periodiek. Kinderen die in mijnen, lijkwitte gezichten kruipen, misvormd lichaam. De behendige vingers van famished zuigelingen die voetbalballen voor hun meer bevoorrechte tegenhangers in de V.S. weven. De uiterst kleine cijfers huddled in slavenhokken, hard werkend in unspeakable voorwaarden. Het is heart-rending allen en het leidde tot de echte niet-zo-plattelandshuisjeindustrie van activisten, commentators, wettelijke adelaars, geleerden, en opportunistically sympathieke politici.
Vraag denizens van Thailand, sub-Saharan Afrika, Brazilië, of Marokko en zij zullen u vertellen hoe zij deze altruïstische hyperactiviteit - met verdenking en wrok beschouwen. Onderaan de dwingende argumenten sluimert een agenda van handelsprotectionisme, van ganser harte geloven zij. De stringente - en duur - arbeid en de milieubepalingen in internationale verdragen kunnen goed een list zijn om van de invoer af te weren die op goedkope arbeid en de concurrentie wordt gebaseerd die zij goed-ensconced de binnenlandse industrieën en hun politieke stooges hebben veroorzaakt.
Dit is vooral kwetsend aangezien het sanctimonious Westen zijn rijkdom op de gebroken ruggen van slaven en jonge geitjes heeft vergaard. De telling van 1900 in de V.S. vond dat 18 percent van alle kinderen - bijna twee miljoen alles bij elkaar - gainfully aangewend was. Het Opperste Hof besliste ongrondwettige wetten zo laat verbiedend kindarbeid zoals 1916. Dit besluit werd ten val gebracht slechts in 1941.
GAO publiceerde een rapport vorige week waarin het de Afdeling van de Arbeid voor het besteden van ontoereikende aandacht aan het werk voorwaarden in productie en mijnbouw in de V.S. kritiseerde, waar vele kinderen nog tewerkgesteld zijn. De Dienst van de Statistieken van de Arbeid pent het aantal werkende kinderen tussen de leeftijden van 15-17 in de V.S. bij 3,7 miljoen vast. Één in 16 hiervan werkte in fabrieken en bouw. Meer dan 600 teens stierven aan beroepsongevallen in de laatste tien jaar.
De arbeid van het kind - laat staan kindprostitutie, kindmilitairen, en de kindslavernij - is het best vermeden fenomenen. Maar zij kunnen niet en zouden niet afzonderlijk moeten worden aangepakt. Noch zou underage arbeid aan algemene castigation moeten worden onderworpen. Werken in de gouden mijnen of de visserij van de Filippijnen is nauwelijks vergelijkbaar met het wachten op lijsten in een Nigeriaan of, op die kwestie, een Amerikaans restaurant.
Er zijn gradaties en tinten van kindarbeid. Dat de kinderen niet aan gevaarlijke voorwaarden zouden moeten worden blootgesteld, wordt de lange arbeidstijd, die als gestrafte middelen van betaling wordt gebruikt, fysisch, of als geslachtsslaven dienen algemeen goedgekeurd. Dat zij niet zouden moeten hun oudersinstallatie en oogst kan helpen betwistbaarder zijn.
Zoals Miriam Wasserman in "het Elimineren van de Arbeid van het Kind" waarneemt, gepubliceerd in de Federale Bank van het "Regionale Overzicht" van Boston, tweede trimester van 2000, hangt het van "familieinkomen, onderwijsbeleid, productietechnologieën, en culturele normen af." Een ongeveer kwart kinderen onder-14 over de hele wereld is regelmatige arbeiders. Deze statistiek maskeert enorme ongelijkheden tussen gebieden zoals Afrika (42 percenten) en Latijns-Amerika (17 percenten).
In vele verarmde scènes, is de kindarbeid alles wat zich tussen de familieeenheid en alle-doordringend bevindt, het leven dat, destitution dreigt. De arbeid van het kind daalt duidelijk aangezien het inkomen per hoofd groeit. Om deze brood-verdieners van de kans te beroven om en hun families oplopend boven ondervoeding, ziekte, en hongersnood op te heffen - is een top van immorele schijnheiligheid.
Geciteerd door de "Econoom", vatte een vertegenwoordiger van de de veel gekleineerde Vereniging van de Kwekers van de Banaan van Ecuador en Minister van de Arbeid van Ecuador, keurig het dilemma samen: "Enkel omdat zij onder leeftijd niet zijn betekenen wij hen zouden moeten verwerpen, hebben zij een recht te overleven. U kunt enkel zeggen niet zij niet kunnen werken, moet u alternatieven verstrekken."
Helaas, wordt het debat zo geladen met emoties en zelf-dient argumenten dat de feiten vaak worden overzien.
Outcry tegen voetbalballen die door kinderen in Pakistan worden gestikt dat tot de verhuizing van workshops wordt geleid liep door Nike en Reebok. Duizenden verloren hun banen, met inbegrip van talloze vrouwen en 7000 van hun nageslacht. Het gemiddelde povere familieinkomen - hoe dan ook - viel door 20 percenten. De economen Bruine Drusilla, Alan Deardorif, en Robert Stern nemen wryly waar:
"Terwijl de Sporten Baden kunnen vrij geloofwaardig beweren dat hun voetbalballen niet door kinderen worden genaaid, deed de verhuizing van hun productiefaciliteit ongetwijfeld niets voor hun vroegere kindarbeiders en hun families."
Dergelijke voorbeelden zijn rijk. Fabrikanten die - wettelijke represailles en "reputatierisico's" (noemen-en-shaming door overdreven ijverige ngo's) de vrezen - nemen in het preventieve ontslaan in dienst. De Duitse kledingstukworkshops staken 50.000 kinderen in Bangladesh in 1993 in afwachting van het Amerikaanse nooit-wetgeving gemaakte Akte van de Afschrikking van de Arbeid van het Kind in brand.
Geciteerd door Wasserstein, neemt van de vroegere Secretaresse van Arbeid, Robert Reich, nota:
"Het tegenhouden van kindarbeid zonder iets anders te doen kon kinderen slechter weg verlaten. Als zij noodzakelijk uitwerken, zoals de meesten zijn, het tegenhouden van hen hen in prostitutie of andere werkgelegenheid met grotere persoonlijke gevaren kon dwingen. Het belangrijkste ding is dat zij in school zijn en het onderwijs ontvangen om hen te helpen armoede verlaten."
Het tegendeel aan hype, drie kwart alle kinderen werkt in landbouw en met hun families. Minder dan 1 percent het werk in mijnbouw en nog eens 2 percenten in bouw. Het grootste deel van het rust werk in kleinhandelsafzet en de diensten, met inbegrip van de "persoonlijke diensten" - een eufemisme voor prostitutie. Unicef en IAO zijn worstelend met het opzetten van schoolnetwerken voor kindlaborers en het voorzien van hun ouders van alternatieve werkgelegenheid.
Maar dit is een daling in het overzees van verwaarlozing. De arme landen bieden zelden onderwijs op een regelmatige basis aan meer dan tweederden van hun in aanmerking komende leerplichtige kinderen aan. Dit is vooral waar op plattelandsgebieden waar de kindarbeid een wijdverspreide vloek is. Het onderwijs - vooral voor vrouwen - wordt beschouwd als een onbetaalbare luxe door vele hard-pressed ouders. In vele culturen, wordt het werk nog als beschouwd om in het gestalte geven van de de ethiek en sterkte van het kind van karakter en onontbeerlijk in het onderwijzen van hem of haar een handel.
De "Econoom" werkt uit:
"In Afrika worden de kinderen over het algemeen behandeld als mini-volwassenen; van een vroege leeftijd zal elk kind taken hebben in het huis uit te voeren, zoals het vegen van of het halen van water. Het is ook gemeenschappelijk om kinderen te zien werkend in winkels of aan de straten. De slechte families zullen vaak een kind naar een rijkere relatie als housemaid of houseboy, in de hoop sturen dat hij een onderwijs."zal krijgen
Een oplossing die onlangs stoom bereikt is families in arme landen van toegang tot leningen te voorzien die door de toekomstige inkomens van hun opgeleide nakomelingen worden beveiligd. Het idee - dat eerst door Jean-Marie Baland van de Universiteit van Namen en James A. Robinson van de Universiteit van Californië in Berkeley wordt voorgesteld - heeft nu de heersende stroming doordrongen.
Zelfs heeft de Wereldbank een paar studies, in het bijzonder, in Juni, de "Arbeid van het Kind bijgedragen: De Rol van de Veranderlijkheid en de Toegang van het Inkomen tot Krediet over Landen "authored door Rajeev Dehejia van NBER en Roberta Gatti van het Onderzoeksteam van de Ontwikkeling van de Bank.
De verkeerde kindarbeid is weerzinwekkend en zou moeten worden verboden en worden uitgeroeid. Alle andere vormen zouden geleidelijk aan moeten worden geleidelijk geëlimineerd. De ontwikkelingslanden veroorzaken reeds miljoenen unemployable gediplomeerden een jaar - 100.000 in alleen Marokko. De werkloosheid is rife en bereikt, in bepaalde landen - zoals Macedonië - meer dan één derde van het aantal arbeidskrachten. De kinderen op het werk kunnen ruw door hun supervisors worden behandeld maar minstens worden zij op een afstand gehouden de veel meer dreigende straten. Sommige jonge geitjes beëindigen zelfs omhoog met een vaardigheid en inzetbaar gemaakt.
Ongeveer de Auteur
SAM Vaknin is de auteur van Kwaadaardige Zelfliefde - Narcissism die en na de Regen opnieuw wordt bezocht - hoe het Westen het Oosten verloor. Hij is een kroniekschrijver voor het Overzicht van Midden-Europa, PopMatters, en eBookWeb, een Verenigde van de bedrijfs pers Internationale (UPI) Hogere Correspondent, en de redacteur van geestelijke gezondheid en de Centrale Categorieën van Oost-Europa in de Open Folder Bellaonline, en Suite101.
Tot onlangs, diende hij als Economische Adviseur aan de Regering van Macedonië.
De website van SAMS van het bezoek Bij http://samvak.tripod.com; palma@unet.com.mk
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Run Your Car On Water» Recession Relief
» Advanced Automated Forex Trading
» Profit Lance
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
