English version
German version
Spanish version
French version
Italian version
Portuguese / Brazilian version
Dutch version
Greek version
Russian version
Japanese version
Korean version
Simplified Chinese version
Traditional Chinese version
Hindi version
Czech version
Slovak version
Bulgarian version
 

Succesvol op de buitenkant, eenzaam op de binnenkant: onze verborgen epidemie

Verbindingen RSS Feed





Ik zeg „Eenzaamheid. Isolatie. Onzichtbaarheid.“

U vraagt „Eleanor Rigby?“

Ik zeg „Nr. Uw medewerker. De persoon naast u in de kruidenierswinkelopslag. Nieuwe CEO die zij enkel hebben gehuurd. De persoon die enkel uw wasmachine herstelde. Het is rondom u.“

Het is één van de meest minst erkende en meeste wijdverspreide sociale epidemieën van onze tijd. Ik heb gehoord deze kwestie omhoog nu onder cliënten verscheidene jaren komt. Het is tijd die wij zijn begonnen om over dit openbaar te spreken.

Hier is wat ik hoor:

„Ik vind als mijn leven het doel is geld voor mijn familie enkel te maken… Ik ben een reusachtige portefeuille aan hen. Ik ben niet werkelijk van belang.“

„Ik ben daar voor iedereen geweest en al het andere… geef ik me aan mijn baan, mijn echtgenoot, mijn jonge geitjes, mijn uitgebreide familie, de rekeningen. Eerlijk, wanneer u me vraagt wat ik wil, heb ik zelfs genoeg van een verhouding met mij niet kunnen het weten. Ik houd denkend „als ik slechts tijd voor mij“ had, maar ik zou geen wat om met het weten te doen als ik.“

De „mensen houden vertellend me ik dankbaar zouden moeten zijn. Ik heb zo veel. Ik voel schuldig omdat ik weet zij op een bepaalde manier juist zijn maar ik kan niet helpen denkend die daar moet zijn meer dan dit. Het schijnt als alle ik doet is het werk, horlogeTV, neerstorting, en helemaal opnieuw begin. Ik ben niet hartstochtelijk over mijn leven of wat ik doe. Dit kan niet zijn allen daar is.“

„Ik ben werkelijk eenzaam. De waarheid is, heb ik WERKELIJK geen vrienden die me begrijpen en krijgen waar ik uit kom. Zeker, gaan wij uit en hebben diner, en zien mensen sociaal, maar het is niet als ik kan in hen toevertrouwen. Zij schijnen niet te denken over de zelfde dingen ik. I yearn voor die gesprekken die om in de kleine uurtjes gebruikten te gebeuren toen ik in universiteit was maar nu schijnen wij enkel omhoog beëindigen sprekend over films, en de jonge geitjes en wat wij aan het kopen daarna voor het huis.“ denken

Ik hoor commentaren als deze van elke hoek… artsen, directeuren, huiselijke ouders, bussen (ja, zei ik bussen), de beroeps van IT, de dienstberoeps, ondernemers, die uit het aantal arbeidskrachten toe te schrijven aan ziekte of pensionerings… mannen en vrouwen, volwassenen van alle leeftijden.

Zes mensen die in een groep worden verzameld die ik onlangs heb geleid wie, ondanks wordt uitgespreid over het land en het hebben van zeer diverse achtergronden, hield volgend terug aan de zelfde kwestie:

Is het me? Is dit werkelijk allen daar is? Zeker daar moet meer zijn? Ik kan niet enkel mijn leven meer hier zitten en laten voorbijgaan!

Één scherpzinnig lid erkende dat naar wat de mensen in de groep streven „zelf-realiseren“ is.

Voor die van u onbekend met de termijn, werd het geïntroduceerd door Abraham Maslow die stipuleerde dat wij een Hiërarchie van Behoeften hebben.

Fundamenteel, zijn de eerste behoeften voedsel, kleren, schuilplaats… veiligheid… later willen wij individuen zijn, onderbreking vanaf onze ouders… dan houden wij bewegend omhoog en beginnen over het zijn productief en het creëren en het produceren te denken en omhoog bij de bovenkant van de lijst hebben wij zelf-Realiseren.

Wij allen worden niet daar. Betwistbaar kunnen zeer weinigen zelfs proberen.

Dit is het materiaal van „waarom ik?“ hier ben „Wat het betekent te zijn ME in dit leven?“ Grote vragen. Harige vragen. De vragen van het sterfbed voor wat. Te eng ooit om voor anderen te overwegen. En voor anderen een dwingende zoektocht.

Goed, als om het even welk van dit met u resoneert wil ik u overwegen waarom de reis bijzonder hard is.

In de V.S. (kan niet spreken voor elders) wij hebben een cultuur die actief zelfrealiseren afraadt. Als cultuur, zijn wij geplakt in het basisvoedsel, kleding, schuilplaatsniveau (en vergeten al die advertenties voor „fysieke verhoging“ in onze e-mailvakjes niet). Na 9/11 werden wij verteld dat het meest patriottische en moedige ding wij konden doen gaat winkelend was. Voor God liet het belang, hen niet denken zij kan ons van de wandelgalerijen weghouden gemakkelijk dat! Onze economie VEREIST u!

Het bericht is: Onze economie vereist u om op het meest basisbehoeften… levensonderhoud worden geconcentreerd bevederend uw nest. Wij worden aangemoedigd om aan materieel bezit worden gewijd. Hebben ja, gewijd… u ooit gekochte iets u werkelijk niet nodig had omdat het zulk een grote prijs was? Ik zal het toelaten. Ik heb. Het is zeer verleidelijk, al dit „materiaal“.

En het is VREES die dit patroon bestendigt.

Kunt u CEO 10 éénjarigen Ford drijven zijn en?

Kunt u dat 5 éénjarigenkleding aan de het bureaupartij of gesprek dragen?

Kunnen uw jonge geitjes de tennisschoenen van het niet-naammerk aan het t-bal spel dragen?

Wij worden verleid aan bok het systeem („volgende Kerstmis ik niet ga dit alles kopen crap… de jonge geitjes waardeer het niet zelfs… Ik herinner zelfs wat niet ik vorig jaar werd! “) maar anderzijds komen de vragen:

Wat de mensen zullen denken?

Wat zij over me zullen veronderstellen?

Wat het me zal kosten als ik dit spel niet meer speel?

Kan ik me om die prijs te betalen veroorloven?

Is mijn familie bereid om die te betalen prijs zelfs als ik ben?

Waarom kan niet ik enkel is gelukkig?

Wat verkeerd is met me? Is dit een middelbare leeftijd crisis?

Zou wat aan de economie gebeuren als wij allen beslisten te vereenvoudigen???

Zo, ziet u, eenzaamheid, isolatie, vervreemding, verwarring. Het heeft net aan de mengeling ingebouwd. Als u dit zelf voelt, gelieve te weten u niet alleen bent. VERRE van het. Het is rondom u.

Zo, wat u doen?

Einde dat bang om over het te spreken is. Dat is een begin. Vind een veilige plaats om te spreken.

Vind de juiste plaats voor u.

Ik hoor elke dag de pijn (en de vreugde die met het leven authentieker overeenkomstig zijn waarden komt). Dit is een harde weg. Ik ben op het lange tijd geweest. Dagelijks word ik bemoedigd om more and more mensen te zien durvend om de status-quo van hun leven uit te dagen.

Als u het hebt gevoeld, weet enkel u niet enige die door dit gaat bent.

Laura Young is een persoonlijke ontwikkelings en bedrijfsbus. Zij is een bijdragende auteur aan een Gids aan het Krijgen van het: Doel en Hartstocht en Geworden Uw Eigen Groot en Krachtig: De Gids van een Vrouw voor het Leiden van het Echt, Groot Leven. Zij is onlangs gekenmerkt door, voor en over de Radio van Vrouwen en van Kunstenaars eerst. Om meer over haar te leren, bezoek http://www.wellspringcoaching.com

Om Laura te bezoeken blog, bezoek http://antwatching.blogspot.com

Artikel Bron: Messaggiamo.Com

Translation by Google Translator





Related:

» Home Made Power Plant
» Singorama
» Criminal Check
» Home Made Energy


Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!

Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!

Add to Google RSS Feed See our mobile site See our desktop site Follow us on Twitter!

Dien uw artikelen te Messaggiamo.Com Directory

Categorieën


Copyright 2006-2011 Messaggiamo.Com - Sitemap - Privacy - Webmaster verzenden van artikelen naar Messaggiamo.Com Directory [0.01]
Hosting by webhosting24.com
Dedicated servers sponsored by server24.eu