Perfectioneer aan de Stuiver
Op wat punt in onze carrières, kunnen wij vinden een deel van een verouderde verrichting, zoals een 'downsizing', bedrijfsinsolventie, of zelfs het één enkele kleinhandelsopslag sluiten.
Dit kan een tijd van positieve bezinning voor ons, als wij "terug" stappen en de goede dingen nadenken die zijn gebeurd, evenals alle nieuwe dingen zijn die wij hebben geleerd.
Zulke was het geval voor ons, niet zo lang geleden.
Onze opslag sloot. Ik kon de tijd vergen om van al shoulda, coulda, wouldapunten een lijst te maken die een verschil kunnen gemaakt hebben, en misschien zelfs hebben bewaard de opslag, maar op dit punt van belang, meer is het niet. Dit wordt geschreven om menselijk perspectief en het voelen toe te voegen wanneer het overwegen van dreigende verandering.
Wij hadden reeds onze laatste "opslagvergadering" gehad. Het bleek een barbecue bij het huis van iemand.
Onze opslagmanager schikte voor wij allemaal om bij de opslag samen voor een één uurvenster van tijd te zijn. Hij kocht iedereen een lange fruit smoothie drank en wij hingen enkel rond en spraken en lachten.
Dan kwam het aan ons voor dat dit de laatste tijd zou zijn wij allemaal ooit samen tezelfdertijd opnieuw zouden zijn. De opslag zou sluiten, bewogen wat zich van ons, en wij allen zouden onze eigen afzonderlijke manieren, voor altijd gaan.
Wij hadden inspanningen geleverd om anderen te laten weten wie met ons in het verleden had gewerkt dat de opslag sloot. Ik had een gedicht over de gebeurtenis geschreven en exemplaren aan iedereen gegeven wie ik dacht kunnen geven. Het ging als dit:
"Zich herinnert wanneer"
Waar begint één?
Hoe één de gedachten verzamelt
Het gevoel en de essentie van
Era die ten einde is gelopen?
Woorden aan document eenvoudig om te zetten
Vervoert niet de sterke verlangens
De hoop en de opwinding
Het gezelschap en de triomfen dat
Waren waged en won
Individueel en als groep
Aangezien wij voor het beste streefden
In elkaar en collectief
Om een succes van onze dromen te maken.
En nu, bij het over gaat
Wij overdenken de speciale tijden
De zoete tijden
De persoonlijke tijden van vreugde en scheuren
Gedeeld onder ons, voor ons en
Wegens ons voor
De essentie van het leven
Was niet binnen deze muren
Maar binnen het hart
De mening, en het bloed
Van die binnen.
Wij zullen altijd terug kijken
Op dit keer van ons leven
Met een glimlach op onze lippen
Het herinneren van vrienden
Het herinneren zich wanneer....
De reactie werd gemengd. Sommigen antwoordden, zeiden anderen niets. De originele manager die de opslag bij de eerste had geopend riep en sprak met me. Hij had voorgekomen het zou gebeuren, maar verrast was toen het zo spoedig kwam. Hij had het gedicht gewaardeerd.
Een ander meisje dat in het verleden had gewerkt was geschokt toen zij een massa postbericht ontvangen had dat naar onze afgelopen klantenbasis wordt verzonden die wij sloten. Zij kwam met haar echtgenoot binnen één avond om te vragen of was het waar.
De meeste anderen hebben geen reactie gemaakt.
Ik ben enige verlaten wie daar was geweest toen de deuren voor het eerst hadden geopend. Ik was daar bij de geboorte van hoop en kans, en nu zou ik daar zijn toen zij de stop van het levenssteun trokken en het zien sterven.
Aangezien wij zaten en spraken en gekscheerden en stil vielen, wisten wij wij nooit elkaar opnieuw zouden zien. Wij schudden gekoesterde handen, en de verspreide partij.
Zonder het te realiseren, beëindigde ik omhoog alleen om de opslag te sluiten die nacht. Ik wist niet ik alleen op mijn laatste nacht binnen vóór de gesloten opslag voor de laatste tijd werd gepland.
Ik sloot de deuren, aangezien ik dit vaak had gedaan.
Ik telde het register, bewust, voor de laatste tijd. Het contante geld was juist. Het was perfect aan de stuiver.
Ik maakte de storting op en drukte omhoog de dagelijkse rapporten.
"Grappig", mused ik. Ik drukte omhoog rapporten voor een dag toen niemand had gegeven om spoor van de verkoop per uur te houden. Het was de eerste keer wij geen spoor hadden gehouden.
Ik deed omhoog het huisvuil en de reeks het door de achterdeur in zakken. Ik deed de lichten uit en betekende enkel daar een ogenblik. Ik zou nooit dit zien of zou dit opnieuw voelen.
Ik sloeg in mijn eigen veiligheidscode en reeks zorgvuldig het alarm... voor de laatste tijd.
Ik nam de huisvuilzak in de afvalbak buiten op te werpen en opende de te verlaten deur.
Ik glimlachte.
Het was pret geweest.
Ik sloot de deur achter me, voor de laatste tijd, en ging stil weg.
Het loodje Curtis heeft artikelen, korte fictie en poëzie meer dan 30 jaar geschreven. Hij themanaging momenteel directeur van people4people.blogspot.com, en is de voorzitter van het Publiceren van de Samenhang, nexus4u.blogspot.com, in Midvale, Utah.
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Home Made Power Plant» Singorama
» Criminal Check
» Home Made Energy
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
