Sterkte binnen
Voor de eenduizend tweehonderd gijzelaars gaan, vooral Timur Kasumova.It 's een heldere ochtend. De zon lacht hartelijk op de rechtvaardige en de onrechtvaardige als ze bezig over hun dagelijkse routine. Ik persoonlijk heb niets veel te doen maar krijg aan het postkantoor, stuur dan een toestemming slip, waarbij Voicenet naar een van mijn gedichten te publiceren in hun bloemlezing. Dit gedaan, ik kom terug thuis en op mijn computer.As Ik naderde de posterijen, een tijd magazine trok mijn aandacht op een kiosk. Hoewel ik niet stoppen om het te halen, maar ik keek het en op de cover te lezen, 'Slachting van de onschuldigen "in het vet rood. Vervolgens liep ik weg van deze away.Walking bijschrift indien het een graffiti in de metro is eenvoudig. Maar als het moedig is geschreven op de foto van een jonge jongen, zeggen leeftijd negen of tien, een frigide jongen gekleed in een slipje bloed bevlekt, stromende bloed uit zijn neus en hij is hartstochtelijk te huilen, ik moet zeggen dat het niet gemakkelijk om weg te lopen als je niet heartless.Paying voor stempel, het aanbrengen van het naar mijn mail, laten vallen in de grote doos van die brieven zou worden uitgezocht, ik kon niet de jongetje uit mijn gedachten. In feite, ik bijna verknald het stempel terwijl denken van die kleine vreemdeling op een cover page.Heroes zijn bedoeld om te verschijnen op een voorblad. Dan wat deze jongen een held maakt, wilde ik weten? Wat als die jongen is mijn zoon, ik zal lopen van hem? Wat als die jongen mij nodig heeft om te weten wat er is gebeurd met hem? Ik kan het niet helpen van het denken van zo veel wat mitsen ifs.When beginnen te stromen in mijn gedachten, mijn angst grepen hart. Dat moment voelde ik mijn hart met twee keer het normale tempo. Ik wilde iets wanhopig, ik wilde om uit te gaan naar de kiosk en pak dat gezicht staren me.I kreeg om de stand, maar hij was weg. Het tijdschrift verdwenen. Het was niet zat waar ik zag het de eerste keer. "Ik zag een mag hier en het-zijn verdwenen. Het is een tijd. Van een kleine jongen." "Ik verkocht." De verkoper zei smiling.I bijna gewurgd hem dat. "Kan ik een kopie alstublieft?" "Sorry, het is gedateerd voor 13 september 2004. Niet nog een kopie." Hij probeerde mij de verkoop van een huidige editie. Maar ik kon declined.I hebben besteld dezelfde uitgave van die kleine jongen als ik een creditcard. Ik zou gewoon online gaan; een order plaatsen voor die oude uitgave. Maar ik kan niet blijven omdat ik in dat deel van deze planeet waar creditcards worden zoals sommige andere geprobeerd UFO.I Kiosken, maar tevergeefs. Deze uitgave is uitverkocht. Alles wat deze verkopers proberen te doen is het verkopen mij een huidige editie. Ik bleef achter met geen andere keus dan te verdwijnen in de menigte rush zoals elke andere persoon en probeer om terug te komen om te zijn wie ik ben-A writer.But in plaats van terug naar huis te staren in mijn wit scherm monitor, nam ik een taxi en ging naar het strand alleen te zitten op een bankje kijken naar de golven en denken dat jongetje overleefde de school Beslan beleg in Russia.After ongeveer een uur van het leven in vergetelheid, hoorde ik een stem. "Mag ik gaan zitten 'zei ze askedI schudde mijn hoofd alsof ik werd afgeleid door mijn vriendin tijdens het kijken naar een voetbalwedstrijd. Ze zat naast me zeggen, dank je. "Ik ben Helena Williams en je bent?" Alfred, Alfred AZ "Ik nam haar hand als ze zegt blij me je. Ik responded.We in zat stilte voor zeggen vijf minuten. En ze brak het opnieuw "Ik ben een redacteur van een plaatselijk tijdschrift" 'Ik ben een schrijver en een dichter' Ik antwoordde: "Ik ben hier om te lezen door enkele mags. Wilt u alleen weg te zijn van de kantoor. Ik doe het hier van jongs af met mijn moeder. Dus, wat doe je hier, het denken aan een boek of wat? Ze vroeg trekken van een aantal tijdschriften uit haar grote blauwe bag.She bevroor, wachtend voor mij om haar antwoord vraag. Maar ik staarde haar aan omdat ik een woord niet kon vinden. Uiteindelijk heb ik gewoon zei: "Just denken." We hebben allebei chuckled.She bovenaan sommige tijdschriften tussen ons, nam een en begroef haar gezicht in it.I staarde in de ruimte, dwalen in de kleine jongen wereld opnieuw. Mijn ogen ving de tijdschriften zat naast me. En daar was de editie van TIME dat bracht me hier in de eerste plaats. Ik nam het op. Ze keek me aan verbaasd. "Kan ik dit lezen? zocht hij de hele dag" "Tuurlijk. Het is een oude editie, kunt u bewaren" Ik bedankte haar, nam zij en liep away.Back thuis, bladerde ik door de advertenties, de politiek en andere pagina's dat heeft niets te maken met mijn nieuwe vriend. Ik heb naar de pagina met het onderschrift "Weerloos Target" en daaronder het onderschrift luidt het, "dicht bij 350 sterven, de helft van hen kinderen, na de Tsjetsjeense rebellen nemen een hele school gegijzeld. "En ik besefte dat ik meer dan gewoon een klein jongetje op het feit dat mijn vrienden in aantal zijn toegenomen meet.Despite, mijn hart is in de ban van een negen jaar oud jongetje was een van de andere eenduizend tweehonderd gijzelaars die gevierd op de eerste dag van de school. En gijzeling werden gehouden voor drie dagen. Hij was een van degenen die werden ontdaan van hun slipje. Hij was onder degenen die werden gedwongen om hetzij dorst ter dood gedehydreerd of hun urine te drinken als ze nodig om te leven. Hij was een van de kleine kinderen die moeten worden het afspelen van video game voor sommige tv, maar bleven met geen andere keus dan te staren op bommen, die gymzaal van de school zoals sommige slinger van bloemen ontworpen. Hij was een van degenen wiens leven de guerrilla's hebben ervoor gekozen om te offeren aan hun domme wens te verwezenlijken. Om het nog erger voor hem, zijn moeder was ook gehouden hostage.Elena Kasumova, een leraar in de school, was sterk vanaf de eerste dag waarop de school gegijzeld. Maar de derde dag, hoop haar begon op te raken en dat was toen het ondenkbare gebeurde. Ze kreeg meer dan een hoop van haar negen jaar oude zoon, Timur Kasumova.When Elena had gekozen op te geven, zichzelf geloven, waren haar zoon, Timur en vele anderen zullen dorst tot de dood. Haar zoon kroop dicht bij haar, masseerde haar voeten, kuste haar en vertelde haar verhalen over al het water en het sap zij zouden drinken als ze vrij zouden zijn uit de handen van de guerrilla. Hij troostte haar, de vernieuwing van de kracht om nu hangen vijf maanden on.And later, als ik hier zit het schrijven van dit inspirerende verhaal ware leven, dat weet ik Elena en haar zoon, Timur, ergens in het Russisch (als ze er nog steeds) het drinken van al het water en het sap dat hij haar had verteld over terwijl het proberen om vergeet dat pijnlijke experience.Though u heeft gelezen dit verhaal, maar wat ik probeer te zeggen is meer dan alleen de lijnen. U moet weten een ding. Bij moeilijke tijd (uitdagingen) komt je weg en je hebt uitgeput al je kracht, er is altijd een beetje meer kracht binnen, die je nodig hebt om door te breken. Timur Kasumova deed dat in het gezicht van een uitzichtloze situatie enkele maanden geleden. Hij hing aan de sterkte within.Coming snel, "Haiku met liefde" Een inspirerende verzameling poëzie door AZ Alfred. Worden gepubliceerd door Auteur House, USA. www.writesight.com/blackzeal101A.Z. Alfred is een schrijver en een motiverende spreker wiens grootste
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Home Made Power Plant» Singorama
» Criminal Check
» Home Made Energy
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
