De Sporen van de Weg van Zes Mijl
Ik ging enkele weken geleden door een doos van persoonlijke bezittingen, toen ik over sommige beelden van mijn de hoge schoolgraduatie van 1978 struikelde. Mijn dochter Vonnie lachte bij die beelden en vroeg me of kleedde iedereen die manier in de oude dagen. De oude dagen? 1978 is nu de oude dagen? Ik veronderstel het aangezien ik om van het de hoge schooljaar van mijn papa gebruikte te bekijken het boek en de lach slechts eerlijk is, denkend leefde hij terug in de Donkere Leeftijden. U oogst wat u ik veronderstelt zaait. In die zelfde doos gebeurde ik over een partij foto's van mijn beste vriend Brian. Wij waren de onafscheidelijke dynamische dubbele altijd hals hoog in schadelijk probleem, maar nooit aan het punt van lawlessness of vernietiging van om het even welke soort. De gebeurtenis ik hier op het punt sta te bespreken is één van het durven van alle stunts die wij hebben getrokken.
Brian riep me één nacht in Mei 1978 en las een sectie van een roman van James Harriet, de titel waarvan ik niet kan herinneren aan, over een kerel die zich als een spoor kleedde en de landkant met een lantaarn liep die locals doet schrikken. Hij dacht die een grote stunt voor twee van ons om zou zijn te trekken. Wat kon ik maar?Count me in Bro, geluiden zoals een plan! zeggen? Plaatsen was perfect voor deze exemplaar-kat stunt wij planden. Het plaatsen was een oud huis van het twee verhaallandbouwbedrijf dat in medio-1800s, een primitieve grensbegraafplaats overvol met spooky het kijken grafstenen, en een oud de kerkhuis van de grensstijl op de veel westelijke rand van Livonia, Michigan wordt gebouwd. Wat de atmosfeer zo passend maakte was het is nergens isolatie van beschaving, uit in het midden van. Niets dan landbouwbedrijfland voor zover het oog kon zien.
Brian en zijn familie leefden in het oude landbouwbedrijfhuis, en zijn vader was Pastor van de oude Kerk, die voor regelmatig gebruik was vernieuwd. Deze kleine kerk was één van drie plaatsen voor de Doopsgezinde Kerk van de Drievuldigheid, en het was ook de plaats die ik eveneens heb bijgewoond. De weg van het twee steegvuil die door het landbouwbedrijfhuis liepen, de begraafplaats, en de kerk hadden nooit veel verkeer in die dagen, en aangezien wij onze schadelijke akte voor laat bij nacht planden, wisten wij wij in zaken waren.
Het plan dat wij in mening hebben gehad moest uit de ruimte van Brian om ongeveer 1:30 AM heimelijk nemen, en binnen de kerk krijgen waar wij op de robe van een oude monnik konden werpen ik een paarjaren voordien bij een garageverkoop had gevonden. Enkel waarom iemand zou hebben is de robe van een monnik in hun garageverkoop voorbij me, maar ik dacht het nieuw zou zijn om het te bezitten. Ruimte van Brian was op het eind van het Verre Oosten van het tweede verhaal van het landbouwbedrijfhuis, en de ruimte van zijn ouder was op het tegenovergestelde eind. Wij moesten ervoor zorgen dat zij snel in slaap waren alvorens wij begonnen om zijn venster met behulp van een grote hennepkabel uit te beklimmen. Wij voelden als regelmatig Leger Rangers op hun manier aan een opwindend hoogste geheim avontuur, hopelijk zonder bloedvergieten. Wij kropen door de oude begraafplaats en maakten onze manier in de oude kerk waar Brian op de robe van de monnik trok. Wij brachten met ons een eerder grote lantaarn van de spoorwegolie die wij als onze steun zouden gebruiken. Ik stak de lantaarn aan en Brian stelde over de weg over honderd werven van de voorzijde van de kerk op. De begraafplaats was enkel achter de oude kerk, met lange hagen die een paar wegen in het hout voerden, maakte het voor een grote vluchtroute in de gebeurtenis wij hightail het vanaf probleem moesten.
Het was ongeveer 2:15 AM toen ik de koplampen van de eerste auto zag die op de weg komt. De opwinding was meer dan ik me kon bevinden, en toen de dichter geworden auto, Brian over de weg hunched over uit het dragen van de lantaarn voor hem begon. Hij kruiste voor de auto niet meer dan vijftig voet toen de bestuurder op zijn remmen dichtsloeg. Brian maakte zijn manier rond de rug van de kerk en ik opende de deur om hem binnen te laten. Wij beslisten gezet te blijven aangezien wij de zekeringen in de brekerdoos losschroeften. Wij stelden voor dat als iedereen in kerk kreeg, minstens zij niet de lichten zouden kunnen aanzetten. De auto trok langzaam in de oprijlaan en bleef daar voor wat als een eeuwigheid scheen. Whoever het niet probeerde was om uit de auto te krijgen. Zij gingen definitief weg en wij waren allebei in steken, die als een paar jeugdhyenas lachen. Nu was het mijn draai aan spook de volgende bestuurder.
Wij wachtten een tijdje om ervoor te zorgen de vorige auto niet terugkeerde, en toen ik mijn manier over de weg in de sloot maakte. De volgende auto deed zich voor en zodra het genoeg dicht werd begon ik over de weg zoals een eenzame geest op zoek naar een huis. Dit keer hield de auto in het midden van de weg op en iemand schreeuwde?Hey u! Hey! Hey die u?? zijn ik omhoog mijn manier in de Kerk, maar dit keer maakte whoever het was weggegaan en probeerde om in de kerk te krijgen. Wij werden een weinig doen schrikken op dit punt aangezien wij de kelderdeur openden en onderaan de kerk in kruipen ruimte verborgen. Wij hoorden sommigen zeggen, hier worden?Let's uit, is dit te griezelige mens!? Zij stegen met grint op dat overal vliegt. Nogmaals voorkwamen wij probleem, maar enkel hoe lang wij wordt gevangen konden vermijden? Wij riepen het een nacht, maar deden de gelofte wij naar aapzaken het volgende weekend zouden teruggaan
Het volgende weekend kwam, maar dit keer wierven wij onze goede vriend Gary aan, en hij had wat grote tactiek om aan onze ellende toe te voegen. Hij dacht het pret zou kunnen zijn om twee van ons te hebben kruis de weg, met de uitrusting van de monnik, andere met een ghastly het kijken witte robe die hij had gemaakt. Dit ding keek als een uitrustingsrecht uit movie van de Prijs Vincent, was het perfect. Nogmaals beklommen wij uit het venster van Brian en maakten onze manier in de kerk. Brian en Gary assembleerden in het onkruid over de weg en wij wachtten. Ik gluurde rond de rug van de Kerk toen ik de koplampen van een auto zag, maar dit keer wij in groot probleem waren. Het was de auto van de Patrouille van een de provinciesheriff van Wayne. Brian en Gary liepen voor het beste leven en ik was juist achter hen. De auto van de Sheriff trok in de oprijlaan aangezien wij duif door het openen achter de begraafplaats. Gary steeg in een gebied aan de andere kant van de begraafplaats op, en legde laag in een flard van de Klimop van het Vergift, terwijl Brian en ik onze manier in de kelderverdieping van het landbouwbedrijf maakte huisvesten waar wij achter de oven verborgen. Zeker genoeg kwamen de Ambtenaren aan de rug van het huis en glansten flitslichten in de kelderverdiepingsvensters. Wij waren goed uit gezicht, maar deden schrikken niettemin aan dood. Wij zijn sommige de Sheriff zagen ons niet in de kelderverdieping gaan aangezien wij een dergelijk hoofdbegin hadden, maar ik ben zeker zij twee twee samenbrachten en voorstelden dat iemand geassocieerd met het huis een rol speelde. Wij bleven neer in de kelderverdieping voor een ongeveer uur tot wij snuck terug uit om Gary te vinden. De volgende dag werd hij omvat met de uitbarsting van de Klimop van het Vergift en wij kwamen om laag voor een paar weken te leggen overeen. Aan onze kennis, nam de Sheriff nooit contact met de papa van Brian op, en wij werden verbaasd dat zij nooit de hennepkabel zagen hangend uit het tweede verhaal van het landbouwbedrijfhuis. Als zij hadden, ben ik bepaald zij zou gekregen hebben de ouders van Brian uit bed voor een interessante bespreking.
Onze avonturen in de begraafplaats waren opnieuw, van opnieuw activiteit voor ongeveer anderhalf jaar tot Brian voor universiteit wegging, en wij verloren collectief rente. Die waren pretavonturen die ik nooit zolang levend zal vergeten. Ik veronderstel het waar is wat zij over preacher's jonge geitjes zeggen die enkele grootste probleemmakers, oh, en ik zijn vermeldden dat mijn papa een minister eens op een tijd eveneens was.
De oude boerderij is lang neer gescheurd, en het gebied van Zes Mijl en Road Haggerty wordt volledig opgebouwd met bureaugebouwen, gasposten, en restaurants. Het oude kerkhuis is omgezet in een professioneel theater genoemd het Huis van de Drievuldigheid, maar de oude begraafplaats is nog daar. Ik kan helpen niet maar grijns als een hefboom-o-lantaarn telkens als ik door de plaats aangezien ik reminisce over die gekke dagen van 1978 drijf.
Ongeveer de Auteur
Alle voorgebe*houde rechten. Auteursrecht 2004 - David L. Russell
David Russell voltooide zijn MA in Filosofie van de Universiteit van Detroit, en zijn PhD in Geschiedenis, Godsdienst en Filosofie bij de Universiteit van de Staat van Michigan. Hij dient momenteel als CEO van het Publiceren Westvon, gewijd aan het verstrekken van unieke onderwijsproducten. Hij is de redacteur van JournalingLife.com, een plaats gewijd aan het onderwijs iedereen het belang om journaling en is een verwezenlijkte bluegrass musicus, die banjo met Mike Adams Band in Michigan speelt. Hij verblijft momenteel in Livonia, Michigan waar hij op de verrichtingen van het Publiceren Westvon het noorden toezicht houdt.
Het Publiceren van Westvon
P.O.Box 501 - Maumee OH 435317
Telefoon: (419) 250-5096
E-mail: David@Westvon.com
URL: http://www.westvon.com
URL: http://www.journalinglife.com
Dit artikel werd gepost op 22 Februari..2005
?2005 - Alle Voorgebe*houde Rechten
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Credit Secrets Bible» Cash Making Power Sites
» Home Cash Course
» Automated Cash Formula
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
