De Handtassen van de ontwerper -- kunnen de Mensen hen kopen?
Nr, dit is geen kwestie van indien wij mensen handtassen voor ons kopen.
Het is meer een vraag van kan wij hen voor ons vrouw of meisje kopen? (De verdachte van I dat in sommige gevallen het goed een kwestie van kan zijn kan wij hen voor onze vrouw EN onze meisje/maitresse kopen!)
Nu -- ik zal de eerste zijn om dan toe te laten wanneer het over handtas ' koopbare ' vrouwen komt, ben ik zeer gelukkig.
Ik kan mijn lange lijdende vrouw een duidelijk geladen vraag zoals "zo stellen welke handtas u de meesten als?" zou bezitten en hebben haar de vraag en het antwoord vergeten dat zij binnen een kwestie van uren heeft gegeven.
Kijkend door een tijdschrift of een catalogus, nutteloos flicking de pagina's en werpend in milde vragen zoals "denkt u dat aardige blikken?" of "Wow -- niet die met uw suèderok?" gaat worden gezien door haar als niets meer dan een voorbijgaande vraag, die in een ogenblik van nutteloze nieuwsgierigheid wordt gesteld.
Het feit dat het gevraagde punt dan voor haar verjaardag of moedersdag of bij Kerstmis verschijnt is nog een reusachtige verrassing aan haar, die haar ertoe beweegt om te vragen hoe ik she'd zoals die bepaalde stijl/kleur enz. kende.
Ik heb ook, na 23 jaar samen geleid en heel wat het trainen zittingen dat ik zeker ben was ik niet me zelfs bewust van, voor mij het type van ding she'd als kunnen precies zien. Ik kan bescheiden zelfs opscheppen dat mijn vrouw me wat ik over een bepaald stuk van kleding denk en eigenlijk mijn antwoord alvorens zal vragen te kopen of niet verzekerd kopend overweeg, aangezien zij is dat ik eerlijk en met liefde en vriendelijkheid zal antwoorden. (Hoewel de binnen nu en dan geworpen grappenkwestie "doet altijd mijn bum groot kijkt in dit" is aan die het standaardgrappenantwoord "is kijk ik stom?")
Zo kan ik -- binnen reden -- iets in de lijnen van de ontwerperhandtas bekijken en aan mij ", she'd als dat" ja denken en eigenlijk juist zijn.
Maar blijkbaar - sommige opslagmedewerkers gaan niet met me akkoord met die schaal.
Ik ging onlangs naar de LV opslag in Selfridges, de Straat van de Band van Londen mijn vrouw aanwezige Kerstmis kopen. Ik was binnen met een mening haar een Papillon 26 gaan kopen maar zoals ooit, open aan de macht van het zien en het beslissen in tegenstelling tot het beslissen alvorens te zien geweest.
Het is niet veruit de grootste opslag die, meer van een grootte van de concessietribune, gesitueerd enkel binnen de belangrijkste deuren bij ten westen van het hoofdgebouw is. Meer dan 15 mensen en de kat kennen het binnen daar veilig van wordt geslingerd, brengt you'd het nooit over uw hoofd ertoe om te beginnen met!
Zijnd zoals hoe ik binnen tijdens een weggerukte lunchtijd tussen vergaderingen ging, ik werd gekleed in wat als stijl van de Arbeider van de Stad worden beschreven, d.w.z. plotseling haar, slim donker kostuum, overhemd en band.
Nu begrijp ik volledig dat, in de het pikken orde van wie in een snelste winkel gediend wordt van de ontwerperhandtas, ik vrij dicht bij de bodem van de ladder rangschik, als niet het zijn wie eigenlijk de ladder voor te beklimmen anderen houdt!
Ik was vrij bereid geweest voor de blikken van nieuwsgierigheid van de vrouwelijke klanten en zelfs oneven stiletto op instep in de strijd om aan de teller te krijgen. Ik werd niet voorbereid, echter, op een opslag met slechts 7 mensen daarin -- me, twee andere klanten, drie leden van personeel en een veiligheidswacht.
Nemend deze verrassende hoeveelheid ruimte om goede omen te zijn die ik heb beslist om kleine stroll om de opslag te hebben, linker aan recht, om te beginnen met de punten Damier en het eindigen met het meest voorzien gebied, Multicolore en de waaiers Suhali.
Stroll en de blik gingen precies volgens plan, een paar ideeën die te letten opspringen op aangezien ik leisurely wandel voorbij de planken van rijke, leathery ruikende prijzen nam.
Ik zou half een personeelslid zacht verwacht hebben dat onderzoekt als zij konden helpen maar niet aan gefaseerd waren om op mijn worden verlaten. In werkelijkheid het vrij een traktatie was op te springen niet! (ik heb vreselijk probleem wanneer ik in om het even welke opslag ga en ik door een lid dat van het overschot enthousiast personeel uit van achter hun verbergende plaats springt ben gesprongen, kan de oorlogsschreeuw van "ik u helpen?" geëindigd alvorens zij zelfs voor me landen. Alle wil ik ooit zeggen aan hen ja ontevreden "is, kijkt u rond en ik zal!" hier wachten)
Maar u kon me met een veer over geklopt hebben toen zij me helemaal niet wilden dienen!
Hebben beëindigdd mijn kruipend en met een paar stevig gekozen mogelijkheden, kwam ik aan een halt in het midden van de belangrijkste teller, samen huddled het kijken over aan de drie personeelsleden, stil sprekend. De veiligheidswacht had tegen die tijd zijn beoordeling beëindigd, duidelijk beslissend was ik meer van een gevaar voor dan de voorraad en verlaten mij.
Het was me en twee andere klanten, een moeder en een dochter uit op een dag aan Londen door de blikken van dingen die stil in de verre hoek waren, schijnbaar debatterend over de verdiensten van een sjaal tegenover een zak.
Zo bevond ik me politely bij de teller voor een paar notulen, die stil wachten. Ik was vrij zeker dat allebei van de meisjes zagen me maar verkozen om me te negeren -- maar hey, zou ik verkeerd kunnen zijn.
Maar ik was niet verkeerd dat de mannelijke hulpzaag me toen hij zich omdraaide, net me dan gedraaid terug naar zijn bespreking bekeek.
Zo werd een beleefde hoest gevraagd en werd behoorlijk gegeven.
En enkel zoals behoorlijk genegeerd.
Zo een luidere gevolgde hoest.
Welke door te negeren werd gevolgd.
En dat stond toen op het punt ik luid hoestte en -- te vergeven gelieve me beste lezer -- dat vreselijke kuchengeluid bij de rug van de keel maakte die de kinderen maken wanneer zij zijn iets te doen zij werkelijk niet in beleefd bedrijf zouden moeten!
Dat kreeg hun aandacht. Drie opgeschrokken gezichten allen bekeken me met wat goed een blik van eerbied kon geweest zijn maar ik verdenk zou veel eerder één van dun versluierde afschuw zijn!
Met tegenzin scheurde de mannelijke medewerker zich vanaf de veiligheid van de kudde en ambled over.
"Mag ik u helpen?" Merkte u het gebrek op aan de "heer" aan het eind van die groet?? die ik heb gedaan!
"Goed, zocht ik een handtas voor mijn vrouw aangezien een Kerstmisheden" I "een weinig verschillend en ongebruikelijk iets" zegt
"Alles binnen hier is verschillend. Had u om het even wat bijzonder in mening?" zegt hij.
Had ooit dat de drang enkel om te zeggen ruw terug naar iemand te zijn en "!" groeit? Moeilijk zich te verzetten tegen, ain't het!!
"Goed, dacht ik aan een Monopapillon maar I'd houdt van een Damier Ribera eveneens alstublieft te zien. Oh, en als u Epi St. Moritz I'd hebt houden van een snelle blik bij dat eveneens gelieve te hebben."
Dat kreeg hem. U kon hem bijna zien terug op zijn voeten schommelen!
Ik kende het geheim.
Een mens, een mens kende het geheim van de opslag.
Ik kende de namen van de zakken!
Een dunne glans van zweet glinsterde op zijn eerder droog voorhoofd aangezien hij in een het vertragen tactiek wierp.
"Ik denk u Snel in plaats daarvan zou kunnen verkiezen?"
"Geen dank u, is het een samey van beetje ook samey. Ribera zal enkel boete dankt u."doen
Hij draaide naar de planken, schouderstijd en de stijve lichaamsramrod.
"Maak dat Ribera MM., niet GM gelieve" ik, enkel laag genoeg voor hem om te fluisteren te horen.
Zijn schouders stortten in aangezien laatste vestiges van uitdagendheid weg wegebden.
Meek als lam hij de volgende twintig minuten door terugwinnend punt na punt voor te herzien en, paw te verwerpen me bracht. Hij werd gesteld vraag na vraag over oorsprong, materialenzorg, stijlverschillen, waaiergeschiedenissen en genoemde ontwerpersbijdragen. Hij ontbrak slecht op wat en bekende aan niet zelfs het kennen van de grondbeginselen van het ontcijferen van de datumcodes.
Tot slot toen hij enkel over binnen gedaan allen was, wierp ik mijn aas op de lijst.
"Eigenlijk, houdt van I'd in nieuwe Marelle alstublieft te bekijken."
"Wij hebben niet dat de zakheer" zegt hij "het niet!" nog wordt bevrijd Een kleine glimlach van tevredenheid trilde bij de hoeken van zijn mond.
"Zo de zak op de hoogste plank, enkel... there, die zou zijn wat??" dan I zegt.
Spel, reeks en gelijke.
Kunnen de mensen handtassen kopen?
Wat kunnen - als het opslagpersoneel hen zal laten.
Ongeveer de auteur:
Auteursrecht:: Rufus Steele 2005
Rufus Steele is de auteur en de schepper van de Louis Vuitton website, http://www.1st-4-louis-vuitton.com- een plaats gewijd aan alle dingen Louis Vuitton
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Tattoo Me Now!» Turbulence Training.. is Amazing
» Acne Free In 3 Days
» Master Cleanse Secrets 10 Day Di
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
