Vissend de henrysvork….loodjes geheim gat…
Ondertussen terug in Yurt…
Humbled geweest zijn door de beroemde forel van de „Streng“, was het tijd voor wat verandering van landschap.
Mijn meisje, en jonge geitjes schijnen in het algemeen, om vangst en geen versie te begrijpen. Verleend, had ik werkelijk vrij te geven om het even wat gevangen, (behalve dat geen zeven. vergis me. „VIJFTIEN INCHER“) het waren nog moeilijk om op yurt terug te komen en mijn gebrek aan visserijsucces te verklaren. Zij zou me met haar grote „papa kan geen verkeerde“ ogen doen, en me verwachten om haar van de „onwaarheid“ begroeten te vertellen die wegging. Vooral aangezien zij aan visserijsucces wordt gebruikt, aangezien het grootste deel van haar vissen in de Vijver van de Opa worden gevangen, waar het fundamenteel „levende goed“ klaar is om de vangst van de dag op terug te trekken ogenblikken merk op. Zo, wanneer de papa naar huis zonder vissen of geen vissenverhaal komt, kunt u zien de „papa enkel een pin“ kijkt op haar gezicht liet vallen. Maar-jonge geitjes die jonge geitjes zijn, is zij bereid om op het volgende ding te gaan, en dat betekende een fietsrit door het staatspark aan de oude Boerderij Harriman.
Wij bereden de mijl of zo aan de oude historische gebouwen die wegens het staatspark zitten. De boerderij was „één“ van de de zomerhuizen van E.H. Harriman, van bekendheid van de Spoorweg van de Unie de Vreedzame, en wordt nu in werking gesteld als wildreservaat.
De fietsrit gaat langs de Vork van Henry en terwijl mijn dochter weg whle het pedaling chattering, hield ik kijkend om te zien of namen om het even welke vissen toe.
De oude gewoonten zijn moeilijk te breken.
Wij kregen van onze fietsen en begonnen om de gebouwen te onderzoeken. Jammer genoeg, dit die een weekdag is, hadden zij veel van de open gebouwen niet zodat konden wij niet binnen gaan. Één van groundskeepers zag ons turend door de vensters van de gebouwen en wandelde over op zijn berijdende grasmaaimachine. Hij zette de motor af en gaf ons de samenvatting van de gebouwen en vertelde ons wat achtergrond op de boerderij. Hij vermeldde dat als wij nog daar op Vrijdag waren, zij de gebouwen zouden openen en sommige reizen zouden doen.
Nu, moet het zijn een groundskeeper in een staatspark in Laatste Kans Idaho geen één van de het meest hoog gedrukte banen zijn kan binnen worden aangewend--omdat „Loodje“--was een praatzieke kameraad. U zou kunnen benieuwd zijn hoe ik wist zijn naam Loodje was? --Goed, las ik het natuurlijk op zijn naamkenteken!
A.J. Klott--privé-detective!!!
In elk geval, het „Loodje“, werd gevuld met vragen. Waar waren wij van? Hoe lang bleven wij? Wat waren mijn meningen over existentialisme?
O.K. -- de laatstgenoemde die hij niet vroeg--maar als hij zou ik niet verrast zijn, omdat een kerel heel wat het denken op de rug van een berijdende maaimachine kan doen.
Maar ik dwaal weer eens af.
Zo, draaide het gesprek uiteindelijk aan de visserij van de Vork van Henry. Ik vroeg natuurlijk hoe de visserij hier op de boerderij was, en het „Loodje“ ging te werk om me te vertellen dat hij het grootste deel van zijn visserij boven het reservoir in „om het even wat de sectie van de gaan-zes vissengrens“ deed.
Hij deed toen iets die u van een kerel op de rug van een berijdende maaimachine in Laatste Kans Idaho zou verwachten. Hij bood omhoog zijn „GEHEIM GAT van de VISSERIJ aan“.
Misschien was het de blik van ondervoeding mijn dochter had, of misschien dacht hij enkel ik een „vriendschappelijke soort“ was-- maar niettemin-- Het „loodje“ was klaar om de sleutel aan de Vork van Henry te openen.
Hij vertelde me hij gewoonlijk deed dit niet, maar hij dacht enkel dat ik als een kerel keek die zijn „Geheime Vlek“ zou waarderen. EN als u denkt ga ik het vertrouwen van „Loodjes“ overtreden door u te vertellen waar deze vlek is, goed bent u verkeerd!! Wat ik u is „zal vertellen Loodje“ ging naar grote te overhandigen lengten trekt me een persoonlijke kaart--soort de gelijkaardige de schatkaart van de Vork van Henry-- recht op mijn brochure op de boerderijgronden. Hij gaf me ook detailleerde instructies--als: „draai links in Phillips 66, drijf neer aan weg @#%$^*, maak een recht en ga PRECIES 3.3 mijlen, maken een ander recht, aandrijving beneden voor zover u, op dalen aan de rivier, gang stroomafwaarts aan de GROTE ROTS wandelen, uw worm werpen of achter die rots kunt verlokken of vliegen en ik zal waarborgen u een vis!!“ zult vangen
Een waarborg!
Ik werd zelfs dat van om het even welke vliegwinkels niet!!
Het „loodje“ was vrij zeker van zich, en ik keek zijn kaart over zorgvuldig en overwogen etend de brochure, enkel om dat „Loodje“ slechts ervoor te zorgen en ik zou de twee individuen in lagere 48 zijn die de verblijfplaats van de „Geheime Vlek“ hielden. Ik vroeg of het „Loodje“ vergde een bloedeed of of had hij om het even welk van de mensen van Ashcroft in het gebied opgemerkt-- omdat ik zelfs niet de overheid van deze vlek wilde op de hoogte zijn. Niets van dit scheen om zich „Loodje“ ongerust te maken en ik houd niet werkelijk van de smaak van 20# band--zo plakte ik de brochure in mijn achterzak, en vertelde „Loodje“ ik de geheime vlek dat avond zou proberen en hem een omstandig rapport tegen weken beëindig breng. Ik ook vertelde hem me niet om over „divulgeing“ de verblijfplaats van de „Geheime Vlek“ ongerust te maken, omdat dit mijn eerste keer om de Vork van Henry te vissen, en ik was niet „als een kanarie“ terug in Zuidelijk Oregon op het punt stond terug te gaan en te klikken.
Gelukkig, was mijn dochter bezig het achtervolgen van vlinders terwijl dit alles ging, of ik zou haar naar één van die „hersenspoeling“ plaatsen moeten hebben sturen zodat zou zij geen herinnering van de „Geheime Vlek“ hebben.
Het „loodje“ vertelde ons over de lentes waar de Vork van Henry voortkomt en ook dat het een aardige plaats was om grote vissen en een oud cabinerecht te bezoeken en te zien waar het water uit de grond kookt.
Dat was openbare kennis.
Binnenkort waren wij weg aan de lentes en ik plande mijn avonden vissend… bij „het Geheime Gat van het Loodje“.
De middag was prettig en de lentes waren plezierig, maar ik werkelijk werd opgewekt gaan vissend. Natuurlijk, ziend de 25 duimregenbogen liggend onder de jenever duidelijke wateren bij de lentes, hielp niet om mijn opwinding te onderdrukken.
Door 7:30 kon ik niet langer wachten. Ik trok mijn persoonlijk uitwerk en leidde voor de „Geheime Vlek“. Ik volgde de kaart aan „T“ en zorgde ervoor niemand van me de steel verwijderde. U kunt niet aan zorgvuldig met „Geheime Vlekken“ zijn. Toen ik precies 3.3 mijlen van de draai ging--er het waren-- de landweg die naar de rivier draaide. Ik had mijn vrouw en dochter met me, en hield de drang af om hen te blinddoeken, voorstellend dat na zesentwintig jaar van huwelijk en hebbend het „fruit van mijn lendestukken“ in de achterbank, als ik niet op hen kon vertrouwen--wie kon ik vertrouwen op?
Het anticiperen was groot.
Ik zag het eind van de landweg die komt en het kleine parkeerterrein „Loodje had“ beschreven. Ik trok aan een einde en ..............
............ zaag drie andere auto's in de „Geheime Vlek“!!
„Dit kan niet zijn.“ Ik zei. „Dit is „het Geheime Gat van Loodjes“,--misschien het „Loodje“ is hier?“
Ik werd snel mijn waadvogels en leidde onderaan de sleep aan de rivier. Alles was precies aangezien het „Loodje“ het had beschreven zodat wist ik ik in de juiste vlek was.
Toen ik aan de rivier kreeg, keek het groot--absoluut „het vis kijken plaats“. Ik liep op neer aan de sleep en zag de GROTE ROTS-- en achter het…. drie andere vissers!! Van welke, niets „Loodje“ waren.
In „het Geheime Gat van het Loodje“. INDIEN OF IK „NIET ZO GEHEIM GAT ZEGGEN!!“
Ik keek achter stroomopwaarts en zag vier meer vissers in andere vlekken.
Tellend me, maakte dat acht mensen in deze „Geheime Vlek“, en alvorens ik een lijn kon zelfs nat maken nog eens twee verscheen.
Dat bedraagt tien, voor die van u die spoor op de totalisatorraad uw van de „Geheime Vlek“ houden!!
Ik viste boven en beneden en twee uren en raakte nooit een vis--zelfs achter de GROTE ROTS--en ik zag nooit om het even wie anders aanraking een vis één van beiden! Dat omvat de kerels gebruikend aas en lokmiddelen. Ik wachtte zelfs tot ik de laatste kerel op de rivier was--maar nutteloos.
Wat gebeurt wanneer u een waarborg van een groundskeeper genoemd „Loodje“ krijgt en komt niet het door??
Goed, doet u wat ik doe. Pak omhoog en hoofd voor Montana!!
Maar niet alvorens die kaart aan „het Geheime Gat van het Loodje te gebruiken“ om de avonden te beginnen steek! in brand!
Achteraf gezien, leerde ik een partij over de Vork van Henry. Het is een mooie plaats vissen, een zo taaie plaats om een vis op een vlieg te vangen zoals geadverteerd, dat het brengende hamburgervlees een noodzaak is, en dat ik volledig en het te vissen denk opnieuw terug te gaan. Misschien deze daling. Ik leerde ook dat de kerels op de rug van het berijden van grasmaaiers niet typisch worden die worden betaald om u aan de grote vissen te begeleiden, en alhoewel ik het „Loodje“ zeker ben vangt sommige vissen daar, denk ik wanneer ik…. terugga Ik zal enkel „Loodje“ die „Geheime Vlek“ aan zich laten hebben.
Hij en de andere negen vissers….
A.J. De Auteur van Klott, de schrijver van visserijhumeur, en de venter „van de vliegkopspijker“. A.J. schrijven over de mensen, de karakters en de moderne daggebeurtenissen die de visserijwereld omringen. Zijn eerste boek is gepast uit in December 2005. Als u een lach of een pretgift nodig hebt, bezoek zijn website bij: http://www.twoguyswithflys.com
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Water Car Pro» Muscle Gaining Secrets
» Winning Lotto Strategies
» Auctions PASS
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
