De Kunst van Verandering
Wij veranderen niet. Ik veronderstel een dergelijke verklaring heel wat opinionated oppositie kon vinden als het een gebrek aan de groei impliceerde, of dat op een goed geïnformeerd niveau, logische of geestelijke is, maar in dit geval hebben verwezen dat wij naar ons en wie wij zijn met betrekking tot wie wij waren toen wij beslisten deze wereld met onze aanwezigheid te vereren.
Één van de belangrijkste geloven in spiritualism is dat wij zijn meer dan wij schijnen te zijn en dat de dromen en het gedrag van onze kinderjaren door iets veel dieper dan een logicaopeenvolging van gebeurtenissen gestalte werden gegeven en de macht van suggestievolwassenen op ons had.
Die conclusies schijnen om op een logisch niveau door één eenvoudig punt worden gesteund: wat wij als kinderen wilden zijn schijn om in de laatste ogenblikken van ons leven weer op te duiken, werkend als één of andere soort parameters waarbinnen wij ons leven zoals lonend of niet zullen bepalen.
Ons leven zal hoofdzakelijk door hoeveel worden beoordeeld wij vinden wij hebben verwezenlijkt van wat minder werkelijk en diep van belang geweest aan ons, niets, niets meer dan wat wij echt van ons verwachtten, zonder enige kans om te bedriegen of te liggen, laat staan bewerend.
Zo, veranderen wij niet. Wij vergeten eenvoudig, gewillig en wij beslissen aan mensen en omstandigheden, met de onderbewuste kennis in plaats daarvan aan te passen dat meestal zij ver onder onze ware waarde of waarde zullen zijn, niet omdat dat waar is, maar eenvoudig omdat zij in de zelfde machteloze illusie zijn gevallen.
Er zijn vele redenen voor dit: de vrees om ons leven op te voeren en te verbeteren terwijl het verlaten van achter iemand houden van wij wie in een andere richting is één, of het behandelen van moeilijkheden en pijn terwijl het ernaar streven om ons beste leidt te bereiken het een andere is, is tegen evenwichtig door het tegenover welke ons ziet regelend voor iets minder problematisch en veel comfortabeler en veilig binnen de grenzen die wij zo goed weten, na al beter de duivel die u dan gewe het hebt ten u niet.
Daarom beëindigen wij omhoog vergetend onze dromen en ons "welk IFS" en het verlaten van aan zelf-gemaakte rechtvaardigingen, zelf-medelijden en, uiteindelijk, ontkenning, misschien hopend in een providential redding of in de macht van een snel-moeilijke situatie in elke dagmaterialisme.
Het schijnt dan vreemd, dat wij dat essentiële proces nodig hebben dat wij ons als "verandering" hebben geïdentificeerd, en dat wij op een onderbewust maar toch logisch niveau gebruiken, om achter ons te nemen, zodat aan het eind van de natuurlijke evolutie van het proces wij kunnen herinneren dat wij eenvoudig op een reisrug naar huis aan onze ware zelf waren. Een reis zonder ziel zal nooit binnen een reis zijn, vandaar de behoefte om onderaan wegen minder te drijven die, door keuzen en besluiten worden gereist die het beste in ons moeten uitbrengen.
Die wegen naar wat als een materialistic hel kan kijken kunnen als onze redders openbaren uiteindelijk, en slechts wanneer wij de moed om onderaan hun wegen krijgen te kijken ver genoeg, ontdekken wij dat het licht aan het eind van de tunnel veel helderder is dan voordien ervaren iets anders.
Op tijd van adversity, vertellen de egoïstische maatregelen ons om voor ons te schreeuwen terwijl de geest binnen in het geheim zich voor een gloednieuwe kans, een ander belangrijk vraaghuis verheugt.
Er zijn geen spirituality waar wij niet willen kijken, zodat hebben de problemen en de verandering die zij met hen hebben gebracht het specifieke doel om tot stand te komen om de enige reden om ons een andere kans, een gift te geven wij absoluut niet zouden moeten negeren.
Wij zoeken vrede in onze meningen en zielen en toch hopen wij om het in middelmatige levensstijlen te vinden, brengt het terugschrikken voor de elke verantwoordelijkheid en elke keus, weinig wij dat het compromitteren van onze kernprincipes onze vrede moet ontkennen om vooruit te komen, voor het ontkennen van onze zielen weten hun volledige uitdrukking een deel van ons moet ontkennen, of wij van het of niet houden, of wij het of niet begrijpen.
Belemmeren, om vermijden uit te drukken moet verbergen wat aan ons waar is en niets ons naar interne vrede en welvaart kan ooit op weg zijn als de eerste stap naar herontdekking nooit wordt gemaakt. De stappen kunnen genoeg af en toe hard zijn, maar aangezien wij leren te lopen, dan kunnen wij leren te vliegen, zodat kunnen wij de strijd ook behandelen om ons eigen leven te verbeteren, als wij het slecht willen.
De keus is een optie die met een eenvoudig besluit begint: om te zijn of te zijn niet, te doen of te doen niet. Wat er ook wij kiezen de levenskwaliteit zullen wij uiteindelijk zullen beëindigen omhoog het leven, en, als wij werkelijk moeten blijven hier voor een tijdje, wat zijn het punt van het leven een boring bestaan bepalen die wij hoe dan ook zullen betreuren? Waarom niet het greepleven met beide handen en maakt van elke enige keus een kunstvorm, modellerend ons heden de manier wij het willen zodat het onze toekomst dichtst aan de manier gestalte zal geven wij het echt zien?
Wij zouden altijd moeten herinneren dat de vrees om of van het proberen te zijn op een vertegenwoordiging in onze mening van een bepaalde situatie slechts gebaseerd is. Het vertegenwoordigt geen werkelijkheid, aangezien de werkelijkheid altijd met betrekking tot zijn standpunt is. De verandering op zichzelf is onvermijdelijk, hebben wij geen keus, maar de manier die wij is open aan onze eigen vrije interpretatie en zal als wij zijn veranderd inschrijven aandrijven en de kwaliteit aan onze besluitvormingsstrategie, zal niemand ons kunnen beoordelen, noch ons tegenhouden.
Wij veranderen omdat wij kiezen of omdat wij zijn gekozen. Één van beide manier diep onderaan winnen wij, als wij zo kiezen. Wij moeten enkel beslissen van verandering een dagelijkse noodzaak te maken die ons vooruit terwijl, ironisch, het zoeken van iets die achteruit zal nemen, volledige cirkel bereikt slechts wanneer wij bewust bij vrede met het kind binnen ons zullen zijn.
De god koos de race wij moeten lopen, maar uiteindelijk, krijgen wij om de richting te kiezen.
Luca Del Bianco is songwriter en producent die momenteel aan een album een werken dat hem nemen zal die rond de beste clubs in het Verenigd Koninkrijk, Spanje, Duitsland en Italië in de herfst van 2005 reizen. In zijn extra tijd concentreert hij zijn inspanningen op neuro-Taalkundige filosofie, NLP (- Programmerend) en geestelijke lezingen. Van hier neccessity om een reeks artikelen over zijn geestelijke reis en het logische proces van het te schrijven.
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Run Your Car On Water» Recession Relief
» Advanced Automated Forex Trading
» Profit Lance
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
