De long van het ijzer: een waar het levensverhaal
Zij leefde in een ijzerlong voor het grootste deel van haar leven. Zij inspireerde anderen. Wie was zij?
?Comfort verlaten me niet ooit, "zij zegt aan me aangezien zij op haar doodsbed worstelt. Ik houd haar handen, die scheuren van mijn ogen proberen weg te bestrijden. Haar strijd nu wordt zwakker en zwakker. En dan trekkend een diepe lange adem, haar ogen vast op mijn gezicht, sterft zij. De het ziekenhuisbedienden reden haar weg aan morgue. En ik dacht dat de wereld had beëindigd.
Ik werkte voor Hoop als bediende die een ver*zorgen-schoolstudent is. Ik werd aback genomen toen I eerste deze vrouw zag levend binnen een tank genoemd een ademhalingsapparaat.
Aanvankelijk, kon ik niet brengen om haar te vragen hoe zij in dit kwam. Aangezien de tijd door ging, echter, worden wij vertrouwd samen vrij en gesproken. Dan één dag toen haar echtgenoot kwam zien hoe zij deed, stelde ik de vraag in het bijzonder leidend het aan niemand. Ik dacht dat haar echtgenoot het antwoord zou geven, maar in plaats daarvan, was het Hoop die haar verhaal begon.
?One zwarte de winterochtend in 1948?thirty ontdekte zes jaar nadat ik in Los Angles?I geboren was dat ik met dodelijke polio."getroffen was Zij slikte hard en gaat verder. "Dingen snel geworden slecht. Van griep aan verlamming en dan aan het ziekenhuis waar ik tot verscheidene poliopatiënten op de het wachten lijst."toevoegde Zij wilde krassen maar aangezien zij niet het kon doen zelf, riep zij mijn aandacht aan het, die ik deed. En toen hervatte zij haar verhaal.
?I was bang. Ik dacht dat ik ging sterven. Want ik moest op mijn rug liggen die op de vloer van het overvolle ziekenhuis op een long van het Ijzer wacht. Maar het was lang in komst. De ademhaling was hard. Dan één dag, uit over ging ik. Ik wist wat niet daarna gebeurde. De baan zal u de rest van het verhaal vertellen.
de Hoop?When verzwakte, dacht ik niet dat zij aan het leven zou terugkomen opnieuw de "echtgenoot verdergaat. De "artsen moeten één of ander soort tovenaars geweest zijn omdat na één week, mijn vrouw begon opnieuw te ademen. En vóór lang, werd zij geplaatst in het volgende beschikbare ademhalingsapparaat, veel aan onze hulp.
?These de longen van het ijzer waren bij eerste gedachte om te zijn tijdelijke invention?helping patiënten aan recover?and ademen op hun eigen recenter. Maar wij ontdekten dat het tegengestelde het geval was. Omdat deze ademhalingsmachines de permanente huizen van vele poliolijders moesten worden.
?Knowing dit, bracht ik haar huis met de machine. En zij heeft binnen het geleefd want de afgelopen drie decennia "hij beëindigde en de ruimte verliet, die zijn scheuren probeert te verbergen. Ik probeerde om achtermijn ook te bestrijden. Ik probeerde om werkelijk te begrijpen wat het om op zijn rug in één vlek meer dan dertig jaar betekent te liggen.
Haar geloof in God hield haar gaand door de jaren. Zij was een zeer godsvruchtige Christen en zij geloofde dat haar die slechts voor een tijd was lijdt. En zij was er stellig van overtuigd dat als zij sterft, zij zal worden doen herleven om opnieuw te leven, wijzend op wat Jesus Lazarus's zuster, Martha in John 11 vertelde: 25.
Ik moet bekennen dat ik geen Christen was toen ik begon voor haar te werken. Zij was die aan me predikte en me in Christendom omzette. En dat was wat zij aan talrijk andere nieuwsgierige voorbijgangers en vreemdelingen deed die haar kwamen zien. In plaats van wordt aangemoedigd, was zij die haar sympathisanten aanmoedigde; en haar geloof in de Bijbel maakte velen Christenen te worden. Zij bad altijd aan God in naam van zich en anderen; en ondanks haar voorwaarde, was zij volledig van medeleven voor mensen. In feite, inspireerde haar moed iedereen wie haar kenden.
Enige de hoop betreurt is in niet aanwezig het zijn bij de huwelijksceremonies van haar twee kinderen. Want zij in het ademhalingsapparaat was toen de twee tieners volwassenen werden, huwde en had kinderen. Zij zag slechts de huwelijksbeelden.
In feite, zou men kunnen zeggen van haar dat zij een kat met het negen leven is. Omdat bovenop dit, zij een noodsituatieappendectomy zonder verdovingsmiddel had toen haar bijlageuitbarsting, kanker verdroeg, had belangrijke chirurgie en chronische huidwanorde.
Maar er is een tijd voor elke zaak onder de hemel. Een zelfs tijd te leven en een tijd te sterven. Zo, één dag ging zij voor haar zevende chirurgie. En na dat werd zij verwijderd uit de long van het Ijzer voor het eerst in 37 jaar, verbonden aan een modern ademhalingsapparaat gebruikend haar tracheostomy, en werd geplaatst op een het ziekenhuisbed. Zij kreeg genoeg lucht niet. De vrees greep haar. Zij wist zij ging sterven.
Drie dagen later aangezien zij voor het leven worstelde, sprak zij haar laatste woorden aan me: ? Het comfort, verlaat me niet ooit." Ik neigde. Ik hield haar. Ik wilde niet schreeuwen. Dan stierf zij. De scheuren stroomden vrij. Na één week, werd zij begraven in de stadsbegraafplaats. De kronen van bloemen behandelden haar graf dat met de woorden werd gemerkt: ? Ligt hier wie op Lord."wacht De dalingen van de duisternis op cemetry. En wij gaan naar huis om onze geliefde Hoop te rouwen.
Twintig jaar heeft nu overgegaan. Ik ben sindsdien van een dame aan een gehuwde vrouw met een familie gegroeid. Misschien is zij vergeten. Maar ik bezoek nog de ernstige werf op elke verjaardag van haar dood om kronen van bloemen op haar graf te leggen.
Vandaag is een andere verjaardag van haar dood. En ik neem een boeket van bloemen op het graf van mijn vriend te leggen. Aangezien ik cemetry inga, hef ik mijn ogen naar de poort op en ik zie de woorden van Solomon bij Ecclesiates hoofdstuk 1 vers 2: DE GROOTSTE IJDELHEID! ALLES IS IJDELHEID.
Ik loop vooruit aan het duidelijke graf met epitaph: LIGT HIER WGO OP LORD WACHT. Ik leg mijn kroon van bloemen op het graf van de Hoop en zit om te denken van dit van wie leed en stierf hield, wachtend op Lord.
Ik was awoken van mijn meditatie door van bliksem flits en van de donder te brullen. Ik keek omhoog. Het ging regenen. Ik verzamel en kus me vaarwel om te hopen aangezien ik huis verhaast. Aangezien ik ga, herinner ik haar laatste woorden en ik was beschaamd dat ik mijn vriend verliet. Voor mijn manier, loop ik pas de graven van de gouverneur, de slaaf, de Indiër en de oorlogs veteran?all ijdelheid. Ik stap buiten cemetry, kijk terug en zie opnieuw die woorden: DE GROOTSTE IJDELHEID! EVERTHING IS IJDELHEID. Maar ik herinner Hoop die aan bespreking van een rooskleurige toekomst in paradijs wordt gebruikt waar de ziekte en het lijden zullen zijn gegaan. Ik werd aangemoedigd. Zo kan het leven niet vergeefs na allen zijn.
Zij nam zieke zwarte de winterochtend. Mijn besluit moet nu gelovig aan God zijn zodat ik mijn vriend tijdens de verrijzenis in de komende nieuwe wereld zal ontmoeten. Dan één heldere de zomeravond zouden wij graag handen samen houden aangezien wij door de tuinen van paradijs lopen. En ik zal aan haar zeggen: ?I'm hier, Hoop. U ziet, verliet ik u nooit."
ARTHUR ZULU, een recensent van het editorandboek is de auteur die van het controversiële boek SCHADUWEN ACHTERVOLGT! : Een Droom. (Het a- boek dat het algemene plan van de terroristen definitief openbaart plaatste de wereld op brand!)
Voor een exemplaar van het boek en het VRIJE uittreksel, goto:
http://www.1stbooks.com/bookview/21013
Voor contacten, mailto: mostcontroversialwriter@yahoo.com
ARTHUR ZULU, een recensent van het editorandboek is de auteur die van het controversiële boek SCHADUWEN ACHTERVOLGT! : Een Droom. (Het a- boek dat het algemene plan van de terroristen definitief openbaart plaatste de wereld op brand!)
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Hot Mp3 Download» iSoftwareTV
» Unlimted Games Downloads
» All PSP Games Downloads
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
