Bent u de Bestuurder of de Passagier?
In zijn uw reis door het leven u de "bestuurder" of de "passagier"?
Laat volkomen duidelijk me zijn wat ik over deze verklaring bedoel. Met andere woorden, neemt u last van uw eigen leven? Maakt u tot het oordeel en de reeks de doelstellingen voor wat u uw leven wilt zijn als? - Of - u gelaten anderen u in hun voetstappen volgen beïnvloeden en?
Dit is een zeer belangrijke vraag u zou moeten beantwoorden. Na allen is het "uw leven" u zou moeten zijn die het ontwerpt en gelukkig met het is. Zo vele mensen schijnen te denken zij schuldig zouden moeten voelen als zij aren't altijd volgend iemand anders plan. Gelieve werkelijk te houden het aan steek anderen nog niet tevreden zelf? I zeker denk niet zo. Nu akkoord ga ik u aan één of andere graad aan alstublieft anderen kunt willen compenseren maar niet tot de graad van miserabel het zijn over het soort het leven leidt u.
Het nam me een paar jaar om definitief over die conclusie te komen toen ik in mijn vroege jaren '40 was. U ziet mijn Papa de eigenaar van zeer succesvolle familieflorist zaken was. Hij wilde het aan me uiteindelijk doorgeven. In mijn vroegere jaren dat een opwindende gedachte was maar aangezien ik ouder groeide begon ik mijn twijfels te hebben.
Ik begon het werk deeltijd in de zaken op een zeer vroege leeftijd. Dat was gewoonlijk tijdens belangrijke vakantie en sommige speciale functies. Toen ik naar hoge school ging was ik op de regelmatige loonlijst en het werken zo zoals veel dertig uren per week. Na twee jaar van universiteit werd ik opgesteld in U.S.Army zodat was ik uit het beeld twee jaar. Ik bracht heel wat tijd door denkend tijdens die tijd wat ik zou doen toen ik definitief naar huis terugkeerde.
Voor het naar huis terugkeren gehuwd, en het hebben van een kind op de manier ik reserves had of ik mijn carrière in de zaken wilde voortzetten. Ik herinnerde aan sommige van die tijden toen wij uur zestig zes dagenweken zonder vakantietijd werkten. Ik was niet zeker als ik bereid was om aan dat soort programma meer te begaan. Naast dat had ik een familie nu ging ook worden beïnvloed.
Goed kwam de climax één dag een paar weken nadat ik van de dienst naar huis terugkeerde. Ik confronteerde mijn papa over de gehele kwestie. Hij werd niet precies tevredengesteld dat ik minstens een halve dag van een week en een vakantie van twee weken elk jaar eiste. Uiteindelijk relented hij en recenter kon ik zelfs verwijderen een gehele dag uit plus ook word een paar andere voorrechten. Ik besteedde over nog eens twintig jaar aan dit programma maar vaak denkend, "wil ik werkelijk dit meer doen?"
Ik nam definitief dit besluit toen ik tweeënveertig jaar oud was. Ik besliste zijn zaken niet meer voor me waren. Mijn papa nooit begreep werkelijk waarom ik het wilde opgeven alhoewel ik probeerde om waarom te verklaren. Ik was niet gelukkig over de uren, de compensatie, de spanning en een gastheer van andere dingen die gewoonlijk van kleinhandelszaken worden geëist.
De droom hield ik gehad voor het worden een opgedragen verkoopvertegenwoordiger opduikend in mijn hoofd in de loop van de jaren. Ik besliste definitief ik de "bestuurder" en niet meer een "passagier" op mijn weg ging zijn door het leven. Zo was het niet lang alvorens ik mijn eerste baan als verkooprep kreeg. Nochtans duurde het slechts ongeveer achttien maanden. Ik werd eveneens ontevreden met niet alleen het bedrijf maar de verkoopmanager. Ik had reeds een positie met een ander bedrijf opgesteld zodat zeer lang was ik niet zonder een baan voor. Ik bracht de volgende twintig jaar met hen tot mijn pensionering door.
Tijdens die jaren in verkoop ik het gelukkigst ik was ooit in mijn leven was geweest. Ik verdiende meer inkomen tijdens die tijd en kon meer dingen voor mijn familie ook verstrekken. Alhoewel ik uit stad elke andere week ongeveer zes jaar als verkoopsupervisor reiste werd mijn vrouw tevredengesteld met die regeling en zo was I.
Ik ben aan de conclusie dat geen kwestie welke tijd u bent gekomen ervoor zorg dat u beslist altijd welk soort het leven voor u juist is. In de laatste zes jaar mijn vrouw en ik heb de helft van het jaar in Florida en de andere helft in ons primair huis in Indiana besteed. Het was een groot besluit. Tijdens die tijden zijn wij vanaf onze kinderen en kleinkinderen maar wij maakten die keus omdat wij van de winters in Indiana werden vermoeid.
Nogmaals werden wij de "bestuurder" in plaats van de "passagier" en maakten een keus van het type van het leven dat wij hebben willen om leiden. Slechts zou u moeten beslissen welk soort reis u door het leven zult nemen en hoe u daar zult aankomen. Neem last. Herinner me het "Uw Leven." is Geniet van het aan het meest volledig.
Auteursrecht Ã"â© 2004 Al Rechten Gereserveerde AbsolutelySenior.com
Sonny Julius is een 74 yaer-oude teruggetrokken verkoopsupervisor. Voorafgaand aan zijn verkoopcarrière bracht hij 30 jaar in de familieflorist zaken door. Ontevreden het worden met die zaken die hij het was tijd om het te verlaten en een verkoopcarrière na te streven heeft beslist. Zijn rente in Internet bracht hem ertoe uiteindelijk om een ebook te schrijven die aan hogere burgers wordt aangepast. Ebook is een gids voor het leven de hogere levensstijl.
Daarnaast biedt hij Vrije 20-notulen geen verplichtingstelefoon het trainen zitting aan iedereen aan geinteresseerd in het verbeteren van zijn of haar huidige levensstijl. E-mail voor meer informatie: mailto:sonnyj@absolutelysenior.com
Sonny Julius, Voorzitter van S.A. & Vennoten, is toegewijd aan het onderwijzen van hogere burgers "hoe te om de Tijd van Hun Leven voor de Rest van Hun Leven" voor meer informatie te hebben gaan: http://www.thesunnysenior.com
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Home Made Power Plant» Singorama
» Criminal Check
» Home Made Energy
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
