Vleugels van een duif
Misschien is één van de prachtigste beweringen die over Heilige Scriptures kunnen worden gemaakt dat het duidelijk de mens in al zijn humanness toont. Als u werkelijk wilt begrijpen, als u werkelijk wenst te weten wie u bent, dan zou het u passen om het heilige Bevelschrift te bestuderen en God te laten aan uw ziel spreken.
Wanneer wij de Psalmen van David (55:6) lezen, ontdekken wij onmiddellijk zijn staat van het emotionele zijn. Hij kwetst diep. Niet fysisch, maar emotioneel en geestelijk. Zijn ziel is zwaar; zijn geest is bij een helemaal laag tijd, zijn doordrongen hart en zijn lippen die met pijn worden doen barsten aangezien hij schreeuwt, "Oh, dat ik de vleugels van een duif had! Ik zou wegvliegen en zou."onbeweeglijk zijn
Dit is een zeer menselijke schreeuw, is het niet? Iedereen in één keer of een andere heeft de manier gevonden David voelde: die tijden in het leven wanneer alles verkeerd schijnt te gaan; wanneer alles wij schijnen raken te desintegreren, wanneer alle nieuws slecht nieuws is. Misschien hebt u die manier gevoeld wanneer uw arts u de kankerdiagnose geeft. Misschien was het toen u aan een financiële omkering leed; net toen u op uw voeten op het punt stond te krijgen, wordt de deken teruggetrokken van onder u. Misschien was het toen u aan een familietragedie leed of toen de plannen die u hebt gemaakt beginnen af te brokkelen. Misschien, is het tijdens die ogenblikken van betrayal, extreme teleurstelling of diepgaande eenzaamheid die u zelf als David vindt, dat in uiterste ondraaglijke pijn schreeuwt, "als slechts ik vleugels van een duif had, zou ik wegvliegen en zou." onbeweeglijk zijn
De dichter begreep goed dit sterk verlangen toen hij schreef:
Hoe vaak, oh, hoe vaak
In de dagen die waren voorbijgegaan,
Ik bevond me op de brug bij middernacht
En gestaard op de golf en de hemel.
Hoe vaak, oh, hoe vaak
Ik had gewenst dat het het wegebben getijde,
Me manier op zijn boezem zou dragen
O'er de oceaan, wild en breed.
Voor mijn hart was heet en rusteloos
En mijn leven was volledig van zorg,
En de last die op me wordt gelegd
Geschenen groter dan kon ik dragen.
Soms wensen wij allemaal vleugels weg te vliegen. Het is een zeer menselijke schreeuw en het komt in ogenblikken van intense frustratie, pijn en zwakheid. David wilde de vleugels van een vogel hem voorbij de zonsondergang, voorbij de problemen van het leven, voorbij gebroken harten, voorbij een gekweld geheugen en ontrouwe vrienden vervoeren. Soms voelen wij deze manier. Wij wensen dit wij aan een plaats voorbij onze omstandigheid, voorbij de verantwoordelijkheid konden wegvliegen om te proberen om het leven, voorbij de voorlichting van nadeel en onrechtvaardigheid, voorbij onze fouten en zonden te maken, heartaches en heartbreaks.
Maar als David, weten wij dat een verandering van trefpunt geen vrede zal geven. De vrede hangt niet van vlucht af omdat wij vanaf problemen niet kunnen krijgen. De problemen, zoals onze schaduwen, volgen ons overal wij gaan. David leerde welk wij allen moeten leren en dat is dat wij niet een nieuw fysiek milieu, maar nieuwe geestelijke nodig hebben. Wij hebben niet de vleugels van een duif, maar de wapens van een houdende van Vader nodig.
Toer Saundra L. Washington, D.D., is een verordende clergywoman, sociale arbeider, en Stichter van Ministeries AMEN. http://www.clergyservices4u.org. Zij is ook de auteur van twee boeken van de koffielijst: Zaal onder de Sneeuw: Gedichten die en Negatieve Storingen prediken: Homilies dat onderwijst. Haar nieuw boek, uit Diepe Wateren: Mijn Werkboek van het Beheer van de Zorg, zal spoedig beschikbaar zijn.
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Home Made Power Plant» Singorama
» Criminal Check
» Home Made Energy
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
