Doe het enkel!
"Het is een grote uitdaging. Het is een reis in onbekend. Er waren zo vele hindernissen die me konden verhinderen mijn verplichting te vervullen. Word I bekwaam om de extra tijd vereist van mijn bezig programma toe te wijzen? Het is zo zich ongerust maakt "
Al deze gedachten renden door mijn mening aangezien ik omhoog voor de vormingsterugtocht voor facilitators ondertekende. De uitdaging - om facilitator voor het komende programma van de bijbelstudie te worden.
De vormingsterugtocht moest antwoorden voor mij te weten komen. Was I klaar voor dit ministerie of anderen?
Ik wist dat het niet gemakkelijk ging zijn. Ik had reeds zo veel van mijn tijd als deelnemer voor dit 34-week studieprogramma dat me vereiste om een paar hoofdstukken van de bijbel te lezen elke dag, en om de vergaderingen van 3 uur bij te wonen elke week geofferd. En om voor de vergaderingen te komen geen kwestie of het of niet, in ziekte of in gezondheid regent. Een verplichting die me vereist om zich van het letten van op mijn favoriete TV te onthouden toont, en missend vakanties en reizen met mijn familie.
Nochtans, slaagde ik erin om de gehele reis te voltooien van 34 weken als deelnemer! Dat was vrij een voltooiing.
Ik had een weinig het dienen in de kerk - als warden, het delen in communautaire beursvergaderingen en het doen van de eenvoudige diensten gedaan die ongetwijfeld aan de gemeenschap nuttig waren. Maar dit programma Discipleship was zo verschillend.
Het concentreerde zich op bijbelse thema's elke week en was zeer goed gestructureerd. Na het deelnemen en het delen van mijn gedachten, vreugden, droefheid, en uitdagingen 34 weken samen met vreemdelingen, vond ik vriendschap die echt, vertrouwelijk en zeer echt was. Ik kon het leven van mensen zien omzettend.
Terwijl ik bij overzees werkte, gebruikte ik om me bij hoe te verwonderen de ministers van Opdracht aan Zeelieden, het Vliegen Engelen, Stella Maris en andere groepen de zeelieden dienden die uit rond de wereld binnenkwamen. Ik genoot werkelijk van wat zij moesten aanbieden, hoewel ik op dat ogenblik hen veel gedachte niet gaf. Ik was zelfs toen geen Christen.
Nu, kijkt het als ik moest een besluit nemen. Welk ministerie zou ik moeten dienen? Welke middelen heb ik? Welke vaardigheden heb ik? Hoe ben I die en op welk inkomen gaat overleven? Welk soort verplichting ben I bereid te doen? Welk soort geïmpliceerd het werk is? Welke offers moet ik maken?
Dit waren vrees die ik voelde. De vrees voor onbekend. De vrees voor dingen voorbij mijn controle. De vrees om uit mijn comfortstreek te wagen.
Goed, om een lang verhaal kort te maken, bracht ik sommige antwoorden van het diverse inzicht ertoe dat in mijn mening kwam aangezien de terugtocht vordert. Aan het eind van de terugtocht, had ik reeds een beslissing genomen - ik ging het een poging geven. Ik ging in Lord vertrouwen op om me door te trekken.
In mijn eerste poging tot het vergemakkelijken, was het niet gemakkelijk. Het was als dubbel de hoeveelheid voorbereiding ik als deelnemer moest doen. Ik moest de vergaderingsruimte, het schrijven materialen, vergaderingsprogramma, TV, videobanden, speler, liederen ervoor zorgen, waren refreshments en veel andere details op zijn plaats vóór de vergaderingen. Dan moet ik de lessen goed kennen. Als niet, zal ik moeilijkheid beantwoordend enkele vragen van de deelnemers hebben. Dan de extra reizende tijd en de uitgaven. Onbekende gezichten, onbekende presentatiematerialen, die zich aan de toegewezen tijd houden, het hoofd biedend aan nieuwe eisen van deelnemers evenals van de leden van het kernteam...
Om het slechter te maken, waren er ook sommige mensen die tot het een punt maakten om mensen te verlagen door hen met opmerkingen als af te raden, "het is ook eisend voor ons. Hoe u ooit kunt hopen te slagen?"
Ja, was het uiterst moeilijk in het eerste jaar. Het was als het proces om zilver te raffineren. Het was een taaie test.
Maar na een tijdje erin, slaagde ik door te trekken.
Vandaag, had ik reeds vier jaar van het vergemakkelijken gedaan en ik verheug me op mijn vijfde jaar. Ik deel het gevoel van Heilige Paul toen hij, "... zei vergeet wat achter me is en doe mijn beste bereiken wat."vooruit is (Philippians 3:13)
Er waren moeilijk en proberend tijden, maar in elk van hen, het resultaat goed dat is verschenen om te zijn. Ik had een, verdiepte mijn kennis geleerd en ik had een betekenis van vrede door van controle van situaties te laten gaan en God te laten overnemen bereikt.
Ongelooflijk, niet eens was te zieke I om te dragen. Niet eens was I niet bekwaam om aan mijn verplichting aan mijn klassendeelnemers te voldoen. De god had me gezegend.
De god was in controle al tijd!
Vele jaren van betrokkenheid in Techniek en Discipleship heeft het auteursmateriaal voor het schrijven van e-boeken en artikelen met betrekking tot techniek ,beheer, en het juiste leven gegeven. Hij heeft ook een e-boek op " 50 Geheimen van Waarheid en het Leven" uitgevaardigd dat met beeldverhalen op een humoristische manier volledig geïllustreerd is.
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Home Made Power Plant» Singorama
» Criminal Check
» Home Made Energy
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
