Ben nog
Psalm 46:10
"Ben toch, en weet dat ik God ben;
Ik zal onder de naties worden verheven,
Ik zal in de aarde worden verheven." (NIV)
Vóór mijn vrouw, gaf Melinda, geboorte aan een babymeisje acht maanden geleden, dacht ik ik God berekend allen had. Hebben geleefdd met een strenge fysieke onbekwaamheid al mijn leven, ontdekte ik vele unieke geestelijke truths langs de manier en geef hen aan anderen door door mijn het schrijven en het spreken ministerie. Mijn geestelijk arsenaal omvatte een surplus alle grondbeginselen: geloof, vreugde, liefde, geduld, begrip, medeleven en vergiffenis. Weinig realiseerde ik dat ik zelfs niet de oppervlakte van de ontzagwekkende aard van God had gekrast.
Mijn dochter, Gabriella, kwam in deze vroege wereld twaalf weken, binnen wegend bij enkel minder dan twee ponden. Ik kwam voor haar de 75-dag woonplaats in het ziekenhuis de manier van de God was om mijn vrouw en me meer geduld en geloof te onderwijzen. De echte revelaties, echter, komen door het dagelijkse leven met een baby enkel te ervaren. Haar glimlach, haar giggle, haar starende blik, en zelfs haar schreeuw maken me de manier veronderstellen waarop de Vader elk van ons moet zien. Vergeleken bij hem, kijken wij zeker als hulpeloze kleine kinderen die glimlachen en hem prijzen wanneer hij onze leven en dan schreeuw uit zegent wanneer wij van mening zijn dat hij situaties negeert. In alle dingen, in mirakelen en in proeven, roept hij aan ons uit in een zoete, zachte stem:
"Ben toch, mijn kind."
Ik geniet echt van de tijden die ik met Gabbie heb doorgebracht wanneer het geluk door haar uitdrukkingen en acties toont. Die glimlach, waar zij uit haar tong door haar lippen plakt, en die joyous lach verwarmen mijn hart omdat ik weet zij van me houdt.
Ironisch, niettemin, vind ik vaak meer tevredenheid wanneer ik in het kalmeren van haar slaag wanneer zij en pietluttig schreeuwt. Ik heb de fysieke capaciteiten nodig om haar diaper te veranderen, haar te voeden, of zelfs haar te houden niet zonder hulp, nog kalmeren mijn aanraking en mijn stem haar vaak tot andere hulp beschikbaar is. Vaak, zodra zij kalmeert en nog genoeg wordt om mijn stem te horen, neemt zij comfort in mijn het zingen aan haar en mijn het vertellen haar dat alles fijn is omdat de "mama" terug spoedig zorg van haar fysieke behoeften zal moeten nemen. Mijn stem soothes haar aan het punt dat zij over haar behoefte aan voedsel of schone diaper vergeet, en zij valt in slaap. Dit laat me weten dat niet alleen zij van me houdt maar zij vertrouwt eveneens op me. Zij weet dat ik haar vader ben en dat ik ervoor zal zorgen elk van haar behoeften zullen worden behandeld wanneer ik aan haar zeg:
"Ben toch, mijn kind."
Ik geloof dit in onze verhouding met onze hemelse Vader waar houdt. Wanneer stil wij onze meningen en geesten, wij definitief Zijn stem horen sprekend aan ons en troostend ons. Hij wil ons in de vrede rusten van het weten dat elk van onze behoeften zullen worden voldaan aan. Hij wenst ons vertrouwen, ons geloof in Zijn bevoegdheid om zorg van alle dingen in Zijn perfecte timing te nemen. Hij vereist onze erkenning dat hij weet wat wij nodig hebben veel beter dan wij.
Jammer genoeg, worden wij gewoonlijk zo ingehaald het tumult van het leven dat wij niet Zijn stem kunnen horen, en onze egoïstische aardeisen dat hij zorg van onze noodzaak neemt en onze wensen zonder het luisteren aan hem ons vertellen wat wij werkelijk nodig hebben. Hij spreekt geduldig, wachtend kalm op ons te worden, enkel aangezien ik niet van het wachten op Gabriella om te realiseren dat ik aan haar spreek vermoei en haar beëindig die gilt.
Die tolerantie stamt uit de kennis dat zij slechts een zuigeling is en niet het begrip van het leven heeft dat ik bezit. Zij concentreert zich slechts op de directe dichtbije behoefte, blokkerend mijn pogingen aan pauze haar. Zij heeft om andere middelen nog te leren om om hulp te vragen; zij kent slechts haar basisinstinct van het schreeuwen. Nochtans, begint zij aan mijn stem te luisteren een weinig spoediger elke dag omdat ik een patroon van betrouwbaarheid aan haar heb aangetoond.
Het zelfde houdt voor onze verhouding met God waar. Hij weet dat wij Zijn wijsheid niet hebben, dat onze meningen en geesten zeer onrijp in vergelijking met van hem zijn. Ik veronderstel dat rustelozer wij groeien, wordt zachter en soothing Zijn stem. Hij begrijpt dat wij onbegrensd geduld van hem nodig hebben omdat wij geen toegang tot het algemene beeld aan onze bijzondere situatie hebben.
Als u een Christen voor om het even welke tijdsduur bent geweest, kent u de rest van het verhaal. Zodra wij onze meningen tot zwijgen brengen, geesten, en zelfs organismen, vinden wij indescribable vrede en rust in Lord. Wij geven volledige controle over van het probleem aan hem over, vrijwel vergetend over het. Wij doen dan de gelofte, zodra de God de moeilijkheid heeft opgelost, om ons de volgende situatie aan hem onmiddellijk over te geven omdat wij realiseren dat Zijn antwoorden beter toen ons zijn. Droevig, trekken wij vaak in dat belofte, en wij onze tijd verspillen en energie die de volgende proef proberen te ondernemen die onze manier komt.
De kinderen neigen om op hun ouders meer te vertrouwen aangezien de tijd wegens de capaciteit van de ouders voorbijgaat problemen effectief om op te lossen telkens weer is gebleken. De god wenst het zelfde vertrouwen van ons. Hij wil ons geestelijk groeien opdat wij één dagbereik het punt kunnen waar wij automatisch al onze behoeften en proeven aan hem overhandigen. Wij hebben Zijn belofte zowel door voorbeeld als door Zijn Word ontvangen.
Matthew 6:3234
"Maar zoek eerst zijn koninkrijk en zijn oprechtheid, en al deze dingen zullen eveneens aan u worden gegeven. Daarom me maak niet over morgen ongerust, voor morgen zich over zich ongerust maken. Elke dag heeft genoeg probleem van zijn." (NIV)
Wanneer wij ons gezicht op God concentreren, schijnt al het andere te verdwijnen. Wij moeten leren om ons menselijk instinct te negeren van zich automatisch het ergeren en het worden uitgewerkt over een probleem omdat wij niets verwezenlijken wanneer wij ons ongerust maken. Deze bezorgdheid ontwikkelt zich omdat wij niet het weten hoe te om het dichtbije probleem te behandelen. Als een vlieg die in het Web van een spin wordt gevangen, beëindigen wij omhoog makend de situatie slechter door om een uitweg te worstelen te vinden.
Zodra wij ontspannen en ons nogmaals op de Vader concentreren, herinneren wij dat hij zorg van al onze behoeften zal nemen. Wij moeten onze meningen en onze harten herprogrammeren om alles aan hem over instinctief te draaien eerder dan om de last te dragen zelf. Wij moeten toestaan om hem zacht te horen gefluister in ons oor:
"Ben toch, en weet dat ik God." ben
Ongeveer Kevin Berg
De echtgenoot, de vader, de spreker en de auteur, Kevin Berg, leggen motievenprogramma's aan kerken, scholen, en bedrijven voor rond de Verenigde Staten. De onbekwaamheid van Kevin beperkt hem tot een elektrische rolstoel, en hij heeft moeilijkheid spreken duidelijk wegens de Hersenverlamming, die hem zijn volledig leven heeft beïnvloed. Kevin wordt constant uitgedaagd door de activiteiten de meesten van mensen zonder het denken doen. Maar toch is hij in dingen geslaagd velen slechts over het doen dromen, na bovengenoemde artsen zou hij moeten in een instelling worden gezet en worden vergeten. Na het een diploma behalen van universiteit met twee graden in vijf jaar, ging Kevin worden gehuwd en een familie beginnen terwijl het ontwikkelen van onderwijs, inspirational, en motievenpresentaties.
Website: http://www.KevinBergBooks.com
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Home Made Power Plant» Singorama
» Criminal Check
» Home Made Energy
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
