Onderaan op het landbouwbedrijf
Aangezien ik op mijn lange aandrijving aan het landbouwbedrijf van mijn grandpa luister, begin ik te raken dat weinig hoek die me altijd op tijd terugneemt. Ik leef nu in stad of de stad, maar mijn wortels lopen diep, terug op tijd ik naar dat weinig gemeenschap I ga leefde eens binnen, waar ik groeide, waar ik werd opgeheven. Ik herinner dan aan een brief die ik niet zo lang geleden van een neef ontving. Ik had sommige vragen in verband met dingen gesteld die zij zich van het verleden heeft herinnerd, toen wij jonge meisjes waren en alles wat scheen te bestaan dat landbouwbedrijf, in mijn mening anyways was. Ik dacht lang en hard over wat zij had geschreven.
Zij begon door me aan alle prettijden en geheugen te herinneren dat wij hadden gedeeld. Dan herinnerde zij me aan een verleden met gekwetst maar nog vergeten de dingen en lieten gaan van. Zij vertelde me, ' wij groeiden in het hard leven, af en toe met dingen rond ons dat wij geen controle van en geen manier om in de tijd hadden te overleven, nog slechts wisten wij hoe '. Zij toen vertelde me, ' ik weet waarom u zo dicht bij al die dieren was. Ik weet waarom zij zo dicht bij u waren. Zij waren uw familie, u en degenen goedkeurde wie u ' goedkeurde.
Soms denk ik één van de grootste gift een persoon aan een ander menselijk wezen kan geven de gift van zelf is. Één van de inwoners of de burgers van een gemeenschap die moeten worden toegejuicht is dat van de adoptiefamilies. Wie desperately willen wat de meesten hebben en niet zelfs voor geven, en zij uit bereiken en die goedkeuren dat anderen aan niet konden, die ik eerbiedig, maar dan zijn er zij die niet de kinderen willen die zij hebben gehad en dit waar is. Zo deze wachten het houden van en geduldige mensen op voor de giften van God die voor hen werden bedoeld, maar door iemand anders werden gegeven, en zij doen dit met een open en waar hart, en kunnen echt voorbij zich kijken en van een andere goedkeuren. Ik denk zij zodat veel voor hun inspanningen verdienen maar dan opnieuw met geduld hebben zij reeds naar wat zij streefden.
Zo terug naar mijn dieren. Leven op een landbouwbedrijf is niet gemakkelijk niet als u een dierlijke minnaar bent. Het is rond het harde werk al manier en ik mis eerlijk dat leven, dat tijd. Ik overdenk ochtenden die in tuinen worden doorgebracht die ondersteunde ons door elk seizoen, waren wij geen degenen die naar stad elke dag of week gingen, was het zodra in een leven ervaringen voor ons en wij zelden die luxe hadden. Wij leefden van het land en wij waardeerden dat en wij eerbiedigden welk God en hard werk ons gaf. Het was het harde werk. Wij leefden van het land. Wij leefden van ons eigen handen en zweet. Het was de beste tijden van mijn leven en ik zou één dag voor geen van de rijkdom in het leven uitgewisseld hebben dat wij nu hebben geleid.
Ik veronderstel gevormd ik een eenvoudig meisje, met oude tradities ben, en een weinig oud. Ik leef in een wereld van gemak maar wens voor oud. Ik bekijk het leven van anderen rond me die uit de zelfde plaats kwam, en wanneer wij spreken brengt het elk van ons terug naar een andere tijd en plaatst waar wij bij vrede met elkaar en met de wereld voelden. Het was nooit een saai ogenblik. De mensen kwamen bezoeken en zouden voor weken blijven en wij waren blij voor het bedrijf, binnen afgebroken is iedereen en de verhalen wat wij longed om niet de radio of TV te horen. Het was de communicatie tussen verre families en generaties. Ik mis dat. Ik was het oudst uit de grote jonge geitjes, behalve mijn stap twee - zusters, maar ik was oudst van die lijn. Ik was vrij een beetje ouder dan neven en mijn broer, en ja werd de meerderheid van mijn tijd doorgebracht met de dieren van het landbouwbedrijf. Wij hadden katten, honden, kippen, kalkoenen, eenden, varkens, een paard in één keer, maar sommige van mijn meest fondest geheugen waren die besteed met de kudde van mijn grandpa van vee.
Dit is zo grappig omdat één van mijn vrienden ook op een landbouwbedrijf met vee groeide, en één dag lachten wij voor uren over het vele geheugen dat wij met betrekking tot het landbouwbedrijfleven hebben gehad. Mijn grandpa zou me altijd met hem uit in de weilanden en omhoog in de gebieden en het hout nemen, controlerend op omheiningen, controlerend op het vee, vooral toen zij moesten kalven. Ik vertelde mijn zoon zelfs enkel de andere nacht hoe ik verboden om op die gebieden alleen wegens de stieren maar hoofdzakelijk de kuddestier was te gaan, en iedereen wie het landbouwbedrijfleven kent zal weten hoe gevaarlijk kunnen zijn zij. Maar ik luisterde nooit ik was altijd op die gebieden en ik herinner me zittend bij schooldagdromen over welke weg nemen die ik heb moeten om zodra ik huis ertoe bracht om hen te vinden. Zodra mijn voeten die vuilweg raakten, moest ik op mijn manier, die loopt, huis ertoe brengen om mijn boeken af te zetten, een sandwich grijpen, en de deur met mijn grandma uit leiden beter schreeuwend, ' u niet op dat gebied uitgaan opnieuw '. En ik op één weg aan volgende zijn gegaan, bezat mijn grandpa heel wat bezit, tot ik de kudde vond.
Nu wat zo groot was over een bos van vee die enkel zich rond bevond en niets? Voor één was het niet me die enkel uit met koeien hangt, was het me die op hen let, die hen en de familiestructuur bestuderen die zij hebben geleid tot. Ik werd een uitstekende drijver niet van enkel vee maar van het wild en eenvoudig dierenperiode. Ik zou katten volgen om hun katjes te vinden, omdat zij bij het verbergen van hen zo goed zijn. Ik zou het vee aan hun kalveren volgen. Welke zij als herten zouden verbergen hun fawns in struiken of struiken zal verbergen. Mijn grandpa zou tegelijkertijd vee ongeveer 20-30, soms minder, soms meer, afhankelijk van de tijd van jaar hebben. Dit was mijn doorgebrachte tijd, Daling, de Winter, de Lente, de Zomer.
Ik leefde om met die koeien te zijn. Zij bekeken me en schenen om het feit dat enkel goed te keuren ik een oneven kalf of enkel een gekke persoon om over te zijn - gekeken was. De stier hinderde me nooit en af en toe vond ik hij zelfs uit voor me keek. Aangezien vele studies op de familiestructuur van dieren zijn gedaan, veronderstel ik misschien die mijn eigen studie was. Zij waren zeer in wijsje aan elkaar. Zij waren zeer beschermend van niet alleen hun kalveren, maar van dat van de volledige kudde. Zij hadden sitters voor hun babys gewoonlijk jongere koeien die om en dote op de jonge schenen te spelen, was de stier veruit de beschermer, zouden de oudere koeien soms in wezen nemen of zouden proberen om de jongelui van de andere koeien over te nemen, was er een het pikken orde en het was altijd intact.
Ik ben niet zeker waar ik paste, maar ik weet ik, en ik nooit bang was en ik altijd pret had. Het was unspoken taal tussen ons, vertrouwden zij op me en ik had hen nodig. Het hielp me te ontsnappen, hielp het me om mijn problemen en het zijn te vergeten een kind u dat nodig hebt. Ik zou naar huis rond dark komen, zou mijn ezel geranseld, krijgen en zou op de volgende dag verdergaan. Het was altijd het zelfde. Één van de slechtste dagen voor me was toen mijn grandpa besliste hij niet meer voor hen kon geven en zij werden geslacht en werden verkocht, en de dagen die kwamen over te gaan aan horrific voor me, aan deze dag, waren om te spreken over, en ik, maar me enkel het landbouwbedrijfleven liet zeggen taai ben en het een het leven het leren ervaring voor me was en me een partij over vele dingen onderwees.
Één van mijn favoriet plaatst om te gaan was bovenop heuvel waar de bomen uit uitspreidden, en het was als een tent of de luifel, één boom die door te verlichten wordt geslagen legt binnen vlakte - tussen twee anderen die zich nog bevonden, was het hol en verwijderd, zou ik een deken nemen en zou in die boom onder de luifel met de koeien die en niet verre manier, mijn honden zittend door de boom lettend op mijn elke beweging, en me leggen snoozing leggen dalend in slaap gevoel 100% veilig en juist in de wereld.
Ik raakte dat hoek die ik in de geur van de lucht en de geur van vers besnoeiingshooi heb genomen, luister ik aan de wind en de vogels en ik voel de zon die op mijn gezicht door het open venster glanst. Ik zet de radio uit en neem binnen het allen. Ik begin onderaan die vuilweg die ik zodat vele jaren geleden heb gelopen, ziet I om een kromming en het oude landbouwbedrijf voorbij het aan de gebieden huisvesten en kijken. Ik mis die dagen en wat zij steeds weer aan me vertegenwoordigden. Ik kom voorbij op jaren terug, de dingen u van koeien leert, de uw dingen leert van aard, en de dingen u mist wanneer het is gegaan. Dank voor het luisteren! De god zegent u!
Vaughn Pascal
Aan Dakota: Ik houd van u.
Aan God en Jesus: Dank u!
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Home Made Power Plant» Singorama
» Criminal Check
» Home Made Energy
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
