Vlucht van de Kerker: Het Verhaal van de Overleving van Jennifers
Bent u ooit ontmoet met een trauma in het leven en niet hoe uw leven weten zou zijn nadat het allen werd gezegd en werd gedaan? Dit is een verhaal van mijn trauma en hoe ik overleefde en hoe ik een extreme tragedie neem en het in spectaculair iets verander.
Dit is een verhaal van psychologische verschrikking dat door de handen van mijn moeder wordt gebracht. Ik sta tweede oudst op het punt van 16 kinderen en de verhalen ik ben relais te beschrijven wat het als onder de verschrikking moest leven en regeren van onze moeder. Het misbruik begon ongeveer 35 jaar geleden in 1970 en wie het wist zou er 16 directe slachtoffers zijn en veel andere mensen die door haar manipulaties worden beïnvloed toen iedereen werd gezegd en werd gedaan. Het achterste gezicht is echt 20/20 en ik denk als de dingen verschillend met de van het het misdrijfkind van 1987 het misbruiklasten in Provincie Waukesha werden behandeld, daar niet zouden zijn dit verhaal in 2005 vandaag te vertellen.
Er zijn twee verschillende tijdspannes in dit verhaal: de 17 jaar voorafgaand aan 1987 en 18 jaar na 1987, Jammer genoeg voor alle lezen ons kinderen in kwestie, het verhaal bijna het zelfde met slechts kinderen het geïmpliceerde veranderen. U zult parallellen in beide secties vinden die ik nog niet kan vandaag geloven en ik maakte deel van de situatie van bij het begin en een katalysator uit voor deze komst aansteken. Wat u zult zien is een zeer grote onderbreking in het systeem maar vooral, de hoofdmanipulatie die de grootste meningen zou wedijveren. Door haar kinderen te manipuleren, stapten de sociale arbeiders, de advocaten, de eisers, mom met niets in 1987 af toen zij 18 tellingen van misdrijf en misdrijf de lasten van het kindmisbruik, $180.000 in boetes en 30 jaar in gevangenis onder ogen zag. Haar capaciteit om vanaf dat zonder een litteken te lopen liet slechts haar psychotische het manipuleren mening toe en dat stond mom om opnieuw zonder vrees voor de volgende 18 jaar te misbruiken toe. Het is heartbreaking om met het feit dat te kennen en te leven deze acties in het verleden en zij beëindigden omhoog opleggend het zelfde ding op mijn broers en zusters zijn gericht zodra het Ministerie van de Sociale Diensten stapte uit de situatie in de recente jaren '80 U hoort vaak dat de geschiedenis zich herhaalt, maar ik zou nooit om de nauwkeurige zelfde handelingen van manipulatie, verschrikkings en het intimideren misbruik over een dergelijke lange tijdspanne verondersteld hebben te zijn.
14 September..1987 - dit is een dag die ik nooit zal vergeten, was het de dag dat ik mijn moedersogen onderzocht en mijn eigen mortaliteit zag. Het was de dag die ik het proberen wilde opgeven en enkel overlijden tot de volgende wereld. Deze dag, is engrained in zo veel van de jonge geitjesmeningen dat elke die getuigde het u een verhaal van psychologische oorlogvoering, uiterste pijn, geestelijke angst, en algemene nederlaag kan vertellen. Deze dag was slechter dan om het even wat ik in 14 jaar in de militairen onder ogen heb gezien. Deze dag was slechter dan om het even wat ik kon veronderstellen, was het de dag dat mijn moeder probeerde om me te doden en was de dag dat ik de duivel in haar ogen zag. Zo veel laatste 17 jaar heeft aan dit ogenblik opgebouwd en deze dag was slechts het stro dat de kamelen achter brak.
Deze dag die als een andere dag in ons huis is begonnen, maar het beëindigde het zijn een dag die ons leven voor altijd veranderde. Na school die dag ik aan mijn baby-sittingbaan liep die weg een paar mijlen was. Één van de sneaky dingen die ik aangezien een tiener moest mijn kleren en haar heb gedaan schakelen toen ik kreeg aan school. Mom maakte me altijd slijtagerokken en twee vlechten omhoog in mijn haar tot deze dag (ik denk zij haar hoge schooljaren door ons) reliving en I snuck een paar broek aan school en een borstel. Toen ik daar 's morgens na is gedaald van ik zou gaan naar de badkamers en de schakelaar uit mijn rok en zou kammen uit mijn haar werd. Ted wist wat ik deed maar hij zei nooit veel, kende hij de overeenkomst. Goed nam ik mijn rok samen met me toen ik aan het huis liep ik moest baby-zitten bij maar ik droeg nog mijn broek. Buiten het medeweten van me, volgde mijn moeder me in de auto. Zij kwam tot me en vond dat ik een paar broek droeg en mijn haar neer had en niet in vlechten dat één van haar aantal was men beslist ik niet mocht doen. Zij shoved me in de auto en weigerde om me te laten aan de baan verdergaan en zij maakte me mijn broek in de auto opstijgen en zij gooide hen weg het venster. Aan deze dag herinner ik niet hoe M. Maloney te weten kwam ik niet daar ging meer werken, denk ik ik in teveel schok was om dat te herinneren. Zij begon om me in het hoofd, een yaer-oud meisje 17, in de auto en het zeggen van dingen te slaan die ik enkel op een stuk van document zonder cringing niet kan neerschrijven. Alle kon ik doen was schreeuw aan mij maar wist het over spoedig zou zijn, tot zij bij de haarsnijders ophield. Zij zei dat aangezien ik zo veel om mijn haar gaf en dat ik niet de vlechten zou dragen dat zij het zou hebben afsnijden. Zij had mijn vader me binnen nemen en "besnoeiing plotseling zeggen het" en toen verlieten zij me daar om het gesneden te krijgen. Ik schreeuwde als voorzitter de gehele tijd en vertelde de dame die mom dit dwong. Zij schreeuwde ook en zei zij zou proberen om het teveel niet te snijden. Mijn papa kwam terug om me op te rapen en hij bekeek onmiddellijk mijn haar en zei "uw moeder gek gaat zijn". Ik spande omdat ik wist wat kwam. Liep ik kreeg huis en neen spoediger ik in de deur dat de insectenogen mijn moeder zo beroemd is voor uit kwamen en zij ging rechtstreeks voor mijn haar. Zij was zo gek zij liep over aan me en begon op mijn hoofd en mijn rug te verpletteren. Ik gilde in pijn en disbelief en dit ging voor een tijdje. Dan werd zij gekker, maakte zij papa de andere twee meisjes van de ruimte neer ertoe brengen om te letten op wat aan me op het punt stond te gebeuren. Mom sleepte me aan de badkamers door mijn haar dat mijn gezicht tot de spiegel houdt en profanities gilt bij me. Zij nam me door de hals met haar voorarm en bond me omhoog op de muur met mijn voeten het bengelen vast. Zij had freakishly sterke grepen u niet waarkon krijgen uit en zij het meisjeshorloge maakte aangezien zij me terroriseerde. Ik gilde, de meisjes voor tegen te houden haar gilden maar zij niet. Zij duwde op mijn hals en zette haar gezicht tot mijn en schreeuwde eenvoudig bij me "u wil me u doden, u wil me u nu doden" en de enige woorden die mijn mond waren "naar voren zouden komen ja, ja, ja doden me enkel nu en worden het over met". Zij liet vallen me en schreeuwde bij de meisjes om te letten op wat aan hen zou gebeuren als zij haar ooit disobeyed en zij nam het mes en begon van mijn haar aan scalp te hakken. Enkel gehakt en gehakt in haar pasvorm van woede en afstraffing me aan mijn knieën. Ik voerde van het leven in dat eigenlijke ogenblik af. Toen zij werd gedaan verzond zij ons allen naar onze zwarte gevangeniscellen van onze ruimten en de meisjes schreeuwden voor me dat nacht. Ik stortte neer op bodembunk in, krulde in de fetal positie en bad aan God dat ik niet zou ontwaken.
15 September..1987? dag I verliet huis en zag nooit terug eruit? Na in slaap het vallen in mijn gesloten zwarte ruimte in een eindeloze kuil van verdriet en wanhoop, kwam de tijd om naar het schoonmaken te gaan. Ik moest als niets verdergaan was gebeurd. Mijn papa riep in mijn ruimte omhoog te worden en in de auto ertoe te brengen gaan werken. Ik had mijn haar zelf niet nog gezien omdat ik geen toegang tot spiegels na de aanval had. Ik voelde mijn niet zeker hoofd als wat gebeurde een droom was of als het werkelijk gebeurde. Ik schreeuwde, hield ik enkel schreeuwend. Zij nam het één ding van me dat ik, mijn lang mooi haar adored. Ik keek als een jongen en aan deze dag ik niet kan dragen om kort haar wegens het geheugen te hebben verbonden aan het. Ik zat in de auto met mijn hoofd op het venster voelend lifeless en ik had geen ons van hoop. Ik werd gedaan, was ik beëindigd, wilde ik uit mijn leven. Ik ging met het schoonmaken verder, enkel werkend door mijn stille scheuren onbekwaam om mijn vader te bekijken die dit om aan me toestond te gebeuren. Hoe kon hij dit aan zijn dochter gebeuren laten? Na het schoonmaken maakte mijn moeder me een huwelijkstype kleding aan hoge school met mijn tattered haar dragen. Zo daar was ik, 17 jaar oud, tattered haar in een buitensporige kleding, die het meest zonder twijfel wordt gebruikt om van mijn hoofd af te leiden. Zij slapped me een paar meer tijden toen zij de scheuren op mijn gezicht zag en mijn haar zo meer sneed, aan zelfs het uit zij zei. Ik bevond enkel me daar, emotionless, voelend doden aan de wereld. Ik werd teruggelopen voor school, scheuren in mijn ogen aangezien ik bij het lopen door de zalen werd gestaard. Ik liep aan mijn homeroom en liep toen juist voorbij het. Ik wist niet waar ik ging maar ik ging niet naar klasse als dit. Ik verborg in de zesde verdieping badkamers starend bij mijn haar, kroop begon ik onder de gootsteen in de fetal positie en enkel om Mensen kwam binnen en vroeg me wat te schreeuwen verkeerd was, alle kon was ga ik aan hen zeggen, "krijgen Meg? Ik wil slechts Meg ". Iemand luisterde, kreeg iemand haar. Aan deze dag weet ik wat niet ik haar vertelde. Ik blokkeerde zo veel van wat gebeurde. Iemand gaf me een bandana om op mijn hoofd te zetten en zij nam me aan chapel in de kelderverdieping. Zij bleef met me al dag? zij is mijn held, redde zij me. Zij bracht in Vader Reiney en ik vertelde hen alles. Ik was hongerig en trok mijn lunch terug en at mijn spaghettisandwich die voor me werd ingepakt, Meg en ik deelde een lach op dat. Nadat ik de Vader over alles vertelde bracht hij in Nun en zij vertelden me wat mijn opties waren. Ik moest schuilplaats voor die nacht vinden, ergens waar ik veilig zou zijn, alvorens ik zelfs werd te zeggen een woord Meg zei zij me huis met haar dat nacht zou nemen. Ik werd zo doen schrikken bij wat vóór allebei van ons op het punt stond te openen. Wij beëindigden omhoog krijgend op de bus om aan haar huis in Wauwatosa te krijgen en zij en ik kwam in ons eerste avontuur terecht. Zij lachte bij me op de bus omdat aangezien wij Pius verlieten en door de stad reisten die ik heb opgemerkt, "oh mijn gosh, zijn de straattekens blauw". Ik wist nooit dat de tekens van de straatnaam om het even welke kleur buiten groen waren. Wij verlieten nooit ons weinig gebied in Nieuw Berlijn. Die nacht Meg en haar mom heetten me met open wapens welkom maar de vrede duurde niet te lang. Mijn moeder kwam te weten dat ik bij het huis was van Meg en zij kampeerde uit in haar voorwerf en begon bij de bovenkant van haar longen te schreeuwen. De politie werd geroepen en ik zat boven het schreeuwen en in volledige verschrikking dat zij achter me naar huis zou nemen. Meg en haar mom deden alles zij misschien me konden troosten en zij zeiden dat zij iemand onderaan de straat kenden en dat zij me gingen daar worden. Slechte Jane, de zuster van Meg, werd verlaten om mom het psychotische ranting te verdragen en raaskallend op het voorgazon. Zij werden enkel een kleine smaak van het leven ik elke dag leefde. Ik was snuck uit de achterdeur en wij reduceerden de straat als wij waren werkelijk in het verbergen van de vijand. Wij beëindigden bij dat omhoog ander huis waar ik een zeer belangrijk telefoongesprek maakte. Ik had niet aan de familie van mijn papa in waarschijnlijk een decennium gesproken toen ik Oom Butch en Tante Judi in scheuren riep. Ik vertelde hen die ik was en dat ik vanaf huis kon ik daar voor de nacht blijven in werking stelde. Ik kan herinneren niet anders wat ik sprak over maar ik beëindigde omhoog bij hun huis waar mom nooit mijn verblijfplaats zou verdenken. Van wat ik werd verteld bleef mijn moeder op de voorwerf van Meg voor het grootste deel van de nacht. Ik kan me herinneren niet opnieuw introducerend aan mijn verwanten maar terug kijkend, ben ik zo dankbaar dat zij die deur voor me openden. Zij zijn suedoouders aan me voor de laatste 18 jaar en ik enkel am in awe bij hun selfless handelingen van vriendelijkheid die nacht geweest. Aangezien de volgende daar begonnen dag geen school voor me zou zijn. Ik werd en had omhoog ontbijt zoals een normale persoon. Ik zat bij de lijst en diende me een maaltijd, iets geen die ik in 17 jaar had gedaan. De tante Judi en Oom Butch luisterde aangezien ik mijn het levensverhaal bij de ontbijtlijst uitgoot en zij me enkele dingen vertelden die ik nooit over mijn uitgebreide familie wist. Later kwam die dag, Vader Reiney om me te krijgen. Zij werkten door de nacht voor een optie die me zou redden. Dit was de enige optie die ik heb gehad en ironisch genoeg, mom waren escapades van de nacht voordien bij het huis van Meg genoeg om een beperkende orde te krijgen. Fr Reiney vertelde me dat zij me aan een huis voor vluchtelingen genoemd Verkenners in Millwaukee zouden nemen en zij zouden me twee weken beschermen. Ik begon te schreeuwen. Ik begon enkel te schreeuwen en kon niet ophouden. Ik denk ik zei ja ik en van wij ging zou gaan. Fr Reiney dreef daar me waar ik hen over het verhaal van alles vertelde dat gebeurd in mijn huis en toen zij me een andere slag gaven. Zij zeiden dat zij me konden slechts laten bij Verkenners blijven als mijn ouders toestemming gaven. Mijn wereld, hoe kon opnieuw daalde ik ontsnappen? Zij zou nooit toestemming geven, ik zijn te weten gekomen, zou ik in het meeste probleem zijn ik ooit binnen ben geweest en ik weet wat niet zou gebeuren. Ik vertelde dit aan hen, vertelde ik hen elk woord dat zij zou zeggen om me op te maken te zijn de leugenaar en kwade. Word voor woord beschreef ik hoe het gesprek uit zou spelen, schokte ik me zelfs op het niveau van detail dat ik heb verstrekt. Zij riepen haar op sprekerstelefoon, en woord bijna voor woord het uit precies speelde hoe ik verklaarde. Op de een of andere manier, someway overtuigden die beheerders haar om me te laten blijven. Ik was nog in mijn kleding, eiste zij achter het. Zij eiste de kleren op mijn rug, leende ik wat van theirs die werden geschonken en zij overhandigden de kleding tijdens de volgende dag. Ik herinner niet waar ik die nacht sliep, herinner ik veel van om het even wat niet behalve dat was de eerste keer in 13 jaar ik niet had moeten opstaan om naar het schoonmaken te gaan.
23 Maart..2004? De dag werden de jonge geitjes weggehaald? opnieuw!!? Een andere dag in de geschiedenis van onze familie die moeilijk is te vergeten. Ik ontving uitroep van het blauw van mijn zuster die de vier jonge geitjes zegt die ik nooit had ontmoet of gekend vóór van mom werden weggehaald. Jeffery had hen binnen voor misbruik gedraaid. Mijn kaak die neer aan de grond in disbelief maar meer van hulp wordt gelaten vallen. Ik ging onmiddellijk naar het huis van Annie en liep en vond binnen de jonge geitjes slaap in de woonkamer. Ik liep binnen en zei "hallo, ben ik uw zuster Jennifer, jongen ik blij ben om u te ontmoeten kerels!" Annie gaf me een samenvatting van wat was gebeurd. Heel erg zoals mij op de zeer zelfde leeftijd, had Jeffery genoeg. Hij wist dat ik emancipated en maakte een wettelijke volwassene bij 17 en ging naar zijn begeleidingsadviseur was zien hoe hij het zeer zelfde ding kon doen. Van daar, was de politie geïmpliceerd en zij namen de vier kinderen van school en Annie nam noodsituatiebewaring van hen. Ik besteedde dat volledige eerste dag, enkel zittend met mijn broers en zuster die ik nooit wist en enkel sprak. Ik kwam wie te weten zij en hen waren toestonden om me te ontmoeten en te weten dat ik daar voor hen zou zijn. In de loop van de volgende dagen, werd ik het permanente huis voor Inkeping en Jeffery. Charlie was diabetes en ik kon niet geven want hem zo hij naar een pleeghuis ging en Amber met Annie bleef. Aangezien u zou kunnen veronderstellen, werden deze weken uiterste nightmares die aan het leven helemaal opnieuw worden gebracht. De inkeping en Jeffery werden geworpen in een huis met een zuster die zij nooit zijn samengekomen en ik plotseling was verantwoordelijk voor vier jonge geitjes als één enkele ouder. Mijn regels waren strikt en als beeindigde emoties, Inkeping die op me is gesloten. Hij verliet mijn bewaring na een paar korte weken en ging met Ted voor een paar maanden leven alvorens tot permanent te leiden bevordert huis slechts een mijl vanaf mijn huis. Amber werd teveel voor Annie en haar vijf kinderen zodat kwam zij met me leven en door een versperring van emotionele achtbaan en stint in Elizabeth's ging het huis, Amber naar het houden van bevordert huis, ook enkel een paar mijlen van mijn huis. Jeffery had nu een paar ruwe vlekken maar leeft in zijn eigen flat na het een diploma behalen van Hoge School en houdt van het. Vanaf vandaag, brengen de jonge geitjes heel wat tijd bij mijn huis door om de pleegouders een onderbreking te geven en zij bloeien voorbij geloof. Wij hopen mom wordt gehouden verantwoordelijk komende jaren kom zodat kunnen deze laatste drie de beste kans worden gegeven mogelijke te slagen.
27 Juli 2005 - Mom krijgt harde tijd - zij is vanavond in gevangenis! ? De rechter Dreyfuss was ongelooflijk, stond hij niet alleen elk kind toe om hun verklaringen van het slachtoffereffect af te leggen, maar zei dat het in verband met het karakter van Linda Stephens en haar neiging opnieuw tot misbruik kritiek was en uit haar kinderen voordeel te halen. Elk kind werd en omhoog gaf daar hun verklaring; elk kind beschreef hoe zij vandaag worden beïnvloed wegens wat mom ons heeft doorgegeven. Elk kind spon hun verhaal van manipulatie, misbruik en controle dat mom over hen afscheidde en hoe zij vandaag worden beïnvloed. Mom zat hun steen die zonder het geven onder ogen wordt gezien vooruit enkel starend met haar dichtgeklemde kaak.
Dan zei de rechter zijn stuk en toen veroordeelde hij mom. Hij waarschuwde haar haar 35 jaar van manipulatie en verklaarde dat zij in haar regelingen en manipulaties briljant was. Hij verklaarde dat de gevangenis of een straf kan zijn of de maatschappij beschermen. De rechter Dreyfuss verklaarde dat hij niet vond zij de maatschappij bedreigde maar de bedreiging die zij aan haar eigen kinderen heeft gesteld was te groot niet om te erkennen. De rechter Dreyfuss veroordeelde haar aan 3 jaar in gevangenis zonder mogelijkheid om vroeg en dan weg te gaan 8 jaar van uitgebreide supervisie en proef. Tijdens die 8 jaar zou zij een voltijdbaan (die zij nooit) heeft gehad moeten krijgen en de mensen terugbetalen die zij heeft gestolen van. Zij zal een krediet/debetkaart, krediet/debetkaartaantallen, een een computer, Internet toegang of geen lopende rekeningen mogen hebben toe te schrijven aan de omvang van haar fraude en financiële misdaden. De Rechter verklaarde dat zij geen contact met de minder belangrijke kinderen via om het even welke middelen moest ooit hebben tot zij de leeftijd van 18 bereiken (het jongst nu bent 13). Zij werd opgedragen om zich absoluut geen contact met de volwassen kinderen op om het even welke manier te hebben of te vormen tenzij zij dat contact wilden en om het en onder hun voorwaarden verzochten. Dit is zo belangrijk voor wij allemaal wie niets met haar willen doen. Vandaag was onze sluiting.
Jennifer heeft het echt buitengewoon leven geleefd. Als kind, verdroeg zij de verschrikkingen van kindmisbruik, die fysieke marteling, geestelijke wreedheid, en dichtbijgelegen verhongering omvatten. Op de vlucht van Jennifer in 1987, werd haar familie geïdentificeerd als één van de strengste gevallen van het kindmisbruik in de geschiedenis van Wisconsin. Op leeftijd 17, riskeerden de leraren van Jennifer hun carrières om de autoriteiten op de hoogte te brengen en redden haar leven van bepaalde dood. Op de vlucht van Jennifer, werd zij gemaakt tot een afdeling van het hof en geplaatst in bevorder zorg tot zij werd wat haar lifelong zoektocht naar hoger onderwijs zou zijn en zij wierf in het Leger van de V.S. in 1991 aan. Aangezien jonge volwassen Jennifer vastbesloten was om te verbeteren -- geen kwestie welke berg of landmijn in haar weg legde en momenteel een Majoor in het Leger van Verenigde Staten is en een extreme verdediger voor de sociale diensten blijft, zorg, wetshandhaving, en eisers bevorderen. In haar tijd buiten dienst, biedt Jennifer programma's voor collectieve groepen, de menselijke diensten, het Fonds van de Preventie van het Misbruik van het Kind in Millwaukee, jeugd-bij-risico aan, en gaat aan mentor voor de voltooiingspotentieel van vrouwen verder.
Jennifer Stephens kan via e-mail bij WisconsinVision@aol.com of www.jenniferstephens.org worden bereikt
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Home Made Power Plant» Singorama
» Criminal Check
» Home Made Energy
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
