De aap met de houten appels
Er was eens een gelukkige aap wandelend de jungle, het eten heerlijk fruit als honger, en rusten wanneer moe. Op een dag kwam hij bij een huis, waar hij zag een schaal van de mooiste appels. Hij nam een in elke hand en rende terug in de forest.He snuffelde de appels en rook niets. Hij probeerde te eten, maar gewond zijn tanden. Ze zijn gemaakt van hout, maar ze waren mooi, en wanneer de andere apen zag hen bekleedde hij op hen zelfs tighter.He bewonderen zijn nieuwe bezittingen trots als hij liep de jungle. Zij glistened rood in de zon, en leek perfect voor hem. Hij raakte zo gehecht aan hen, dat hij niet eens zijn honger te first.A fruitboom herinnerde hem, maar hij voelde de appels in zijn handen. Hij kon het niet om ze te bereiken voor de vrucht. In feite is hij niet kon ontspannen, ofwel, indien hij was te verdedigen zijn appels. Een trotse, maar minder gelukkig aap blijven lopen langs het bos trails.The appelen werd zwaarder, en de arme aapje dacht verlaten ze achter. Hij was moe, hongerig, en hij kan niet klimmen bomen of het verzamelen van vruchten met zijn handen vol. Wat als hij gewoon laten gaan? Loslaten van deze waardevolle dingen lijkt gek, maar wat kon hij doen? Hij was zo moe. Zien van de volgende vruchten boom, ruiken en het fruit was genoeg. Hij liet het houten appels en bereikt voor zijn maaltijd. Hij was blij again.Letting Ga van houten ApplesLike dat aapje, voeren we soms dingen die lijken te waardevol te laten gaan. Een man draagt een afbeelding van zichzelf als "productieve" - voert het als een glanzend houten appel. Maar in werkelijkheid zijn drukte laat hem moe en hongerig voor een beter leven. Toch is loslaten lijkt gek. Zelfs zijn zorgen zijn heilig appels - zij bewijzen dat hij het "doen wat hij kan." Hij houdt op hen compulsively.This is een moeilijk ding om te zien. We identificeren zo sterk met onze dingen zelfs, voelen de pijn toen onze auto's worden aangetast. Hoeveel meer krachtig doen we met onze overtuigingen en zelf-ideeën? Toch is zij niet altijd feed onze zielen, doen ze? En we worden moe van het verdedigen van them.How anders zou het verhaal eindigen? De aap kan worden gevonden dood van de honger, onder een prachtige boom, met fruit binnen handbereik, maar toch grijpen zijn houten appels. Ik koos een einde te maken aan het met hem loslaten, want alleen met open handen kunnen we recieve.Steve Gilman heeft mediteerde en studeerde meditatie voor meer dan twintig jaar. U kunt een bezoek brengen aan zijn website, en Abonneer u op de Meditatie Nieuwsbrief op: http://www.TheMeditationSite.com/newsletter.html
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Home Made Power Plant» Singorama
» Criminal Check
» Home Made Energy
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
