Niet meer frustratie: de doornen van kans - deel ii
De zoektocht naar de uiteindelijke overwinning.
In deel één deelde ik met u hoe het weten van wat niet niet u, heel erg zoals de „netelige“ tuinman weet, u van uw tijd kan roven, en u van het genieten van en het leven houden het leven u wilt.
U leerde ook hoe een schijnbaar toevallige gebeurtenis uw leven kan onmiddellijk veranderen, aangezien u magisch van een ogenblik „van ahHa“ ervaart.
Vindt u zich ooit zeggend „waarom last!“ of vragend „wat het punt?“ is Ik beteken u de tijd en de inspanning slechts om omhoog met een resultaat doet te beëindigen u niet houdt van of slechter nog, een resultaat dat u anderen niet zullen houden van hebt geweten.
Hoeveel projecten onvolledig u hebt verlaten, eenvoudig omdat u niet van de resultaten hield?
Lees verder en leer waarom de frustratie van onvolledige projecten niet moet gebeuren.
In dit verhaal zult u leren dat de perfectie vaak weinig heeft met perfect het zijn te doen.
Vandaag ga ik u over het derde gebied van rozen vertellen en hoe de tuinman van dat gebied aan 1000's van roze struiken op het derde gebied neigde.
Heel erg zoals de „netelige“ tuinman, knipte de derde tuinman constant knoppen van de roze struiken.
Het werken van zon tot zon onderaan het nam elk ons van energie de derde tuinman 1000's van roze knoppen moest knippen. Het onkruid was constant een afleiding.
Er was nooit genoeg tijd om aan zowel de roze knoppen als het onkruid te neigen. Nog, de geprobeerde tuinman.
Zo, waarom is het dat de derde tuinman de roze knoppen knipte? In tegenstelling tot de „netelige“ tuinman de derde tuinman zich goed bewust van het doel van de knop was en zeer wilde nam om te bloeien toe.
In feite concentreerde de derde tuinman elk wekkend ogenblik bij het ervoor zorgen de roze bloei elke kans om aan perfectie had te bloeien.
U ziet de derde tuinman niet werd geconcentreerd op de netelige struik noch was de tuinman die door de mogelijkheid van een gebied wordt geïnspireerde dat met 1000's van kleurrijke bloei wordt gevuld.
De derde tuinman, de „perfecte“ tuinman, werd niet geconcentreerd op het hebben van een gebied van rozen. De „perfecte bloei“ was de nadruk van de „perfecte tuinman.“
De inspanning met van alle „perfecte“ tuinman was het nog waar, vaker wel dan niet, dat het gebied met niets dan netelige struiken, zonder één enkele bloei werd gevuld.
Als de „perfecte“ tuinman“ geen struik onderzocht en knippend het knoppen is, neigde de tuinman aan het onkruid.
Bij vele gelegenheden u de „perfecte“ tuinman kon vinden opgravend een roze struik om ruimte voor nieuw te maken en beter nam struik toe. U ziet, slechts kon de beste roze struik de perfecte bloei veroorzaken.
Na al „perfecte bloei,“ was droom de van de „perfecte“ tuinman.
Om zelfs als mededinger worden beschouwd moet de bloei een bepaalde vorm, kwaliteit van kleur, het juiste aantal pedalen, en dat één van een vriendelijke en verleidelijke geur hebben.
De „perfecte bloei“ begon met de „perfecte knop.“ De „perfecte“ tuinman vroeg altijd, „kon deze knop perfect toenam produceren?
Weinig knoppen overleefde wordt geknipt.
Aangezien het leven het zou hebben, in een vergeten deel van het gebied; op een gebied waar de grond met rotsen werd doorzeefd en vaker wel dan niet droog was, bevond zich een netelige struik.
Deze struik was verschillend en het werd niet gemakkelijk gezien. De kleine struik was omringd en bijna gesmoord door het vele onkruid.
Nog, zonder de aandacht en de zorg van de „perfecte“ tuinman zou de roze struik in het vergeten deel van het gebied, groeien.
Belemmerd door de grenzen van het wordt het milieu de kleine struik gemakkelijk werd gemist aangezien het bleef groeien. Dat is tot dat één speciale ogenblik, dat speciale ochtend wanneer de struik één enkele bloei zou veroorzaken.
Het was een ochtend als elke andere voor de „perfecte“ tuinman.
Terwijl over het buigen om een knop te knippen veranderde de ochtendwind richting en met de veranderende wind kon de „perfecte“ tuinman plotseling een zo perfect en zoete geur opmerken.
De geur fascineerde.
Onmiddellijk zonder een klem bevond de „perfecte“ tuinman zich in verrassing. Aangezien de tuinman het gebied van netelige struiken aftastte, de snel gerealiseerde tuinman, er geen één enkele te zien bloei was.
Franticly de tuinman begon het gebied naar de bron van de verleidelijke geur te zoeken.
De „perfecte“ tuinman ging van hoek aan hoek, en zelfs zigged en zagged over het gebied van netelige struiken en nog niet moest een bloei worden gezien.
Bij verstandeind, en de tuinman bereikte de frustratie een onderbreking een hoogtepunt was nodig. De tuinmanbeweging snel vanaf het gebied.
Aangezien het geluk het zou hebben, nogmaals, zou de ochtendwind richting veranderen.
De verleidelijke geur zou de richting van de tuinmanverandering hebben en ongeduldig beginnen de omringende gebieden van het gebied te onderzoeken. Het anticiperen van het vinden van de bron van zulk een geur was bijna aan te dragen veel.
Aan de tuinman verlaten, dichtbij een stapel van verworpen nam struiken toe, en verborgen onder het onkruid was een kleur die uit plaats, een kleur scheen die niet scheen te behoren.
Snel zich beweegt om te zien, zou de ochtendwind bevestigen de tuinman aan de bron van de fascinatiegeur onderweg was. Het breken in een volledige pas de tuinman was naar de massa van onkruid op weg.
Zodra de tuinman op de massa van onkruid was, was roze, de „perfecte bloei,“ nu duidelijk om te zien. Snel duwend het onkruid weg, knielde de tuinman om in de verhevenheid van de perfecte bloei te nemen.
Aangezien de „perfecte“ tuinman de perfecte bloei hield kwam een vraag te letten op; „hoe?“ Hoe kon zulk een perfect toenam de bloei wordt gevonden op zulk een struik?
In feite was de roze struik meer als een kort bochtig takje met vele doornen en een paar bladeren.
De status van langzaam de tuinman keek in ongeloof. Het was moeilijk om te weten hoe een struik, die weg werd geworpen, kon overleven zoals het.
De ochtend was gekomen en gegaan als tuinman bekeek nu het gebied van doornen. De vragen waren velen. Al werk, en de hele tijd, hoe kon dit zijn?
De tuinman zou de volgende ochtenden onder het onkruid genietend van de perfectie van zulk een bloei doorbrengen.
Aangezien de perfecte bloei begon de tuinman langzaam te verdwijnen vroeg „wat?“ volgende is Met een glimlach begon de eens „perfecte“ tuinman het onkruid te neigen.
Niet meer zou de tuinmanhaast de knoppen knippen, niet meer zou de tuinmanhaast een struik, onderzoeken en zou de tuinman niet meer een struik verwerpen.
Dit seizoen zou het hart van de tuinman met vreugde vullen aangezien het gebied van doornen een gebied van bloei werd.
Niet meer zou de tuinman wachten op zulk een perfecte bloei.
De eens „perfecte“ tuinman kon de perfectie in elk van de vele bloei nu zien.
De perfectie de tuinman zodra zo hard probeerde nu te creëren was gemakkelijk te zien.
James Smith
E-mail - article0020002@alifeofpossibility.com
Web - http://www.alifeofpossibility.com?article0020002
Telefoon - 405.521.8609
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Home Made Power Plant» Singorama
» Criminal Check
» Home Made Energy
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
