Egoïstische Wezens
Probleem, probleem, probleem. Niets dan probleem. De voordien nacht, sprak ik enkel aan een vriend-cum-feng-shuimeester over de richting van mijn leven. De afschuwelijke dingen die momenteel in mijn leven op dit ogenblik gaan. De dingen die verkeerd konden gaan, verkeerd gaan gaan of verkeerd zijn gegaan. Ik besteedde een totaal van 3 uren klagend, ranting en raaskallend over hoe het oneerlijke leven is en hoe gekomen anderen wie dicht bij me zijn of mijn echtgenoot zich luxurious levensstijlen kunnen veroorloven. Hoe gekomen zij 2 familieauto's hebben en wij moeten 1 auto delen. Hoe gekomen zij zich kunnen veroorloven om vier computers voor de vier familieleden van hun huis te hebben. Het jongste zijn nauwelijks 3 heeft haar eigen computer bij allen? als zij ton werk heeft op eigen haar het te doen en heeft absoluut haar eigen computer nodig, weet u wat ik bedoel? Ik ranting enkel en raaskallend over hoe mijn jonge geitjes met me voor de computer moeten vechten? me het meeslepen dingen uit voor mijn cliënten en mijn jonge geitjes die net naast me zitten, wachtend op me om met de verenigbare maar geduldige onderzoeken als te eindigen, ' Mom, ben nog gedaan u?' of ' hebben u nog tot gemaakt genoeg geld?'.
Ik kan rechtstreeks met mijn jonge geitjes denken niet net zittend naast me, die mijn sleutelwoord in stukken wacht te verpletteren het ogenblik ik met mijn 12de artikel voor de dag word gedaan. Het is een klein beetje als het hebben van de zittingsrecht van President Bush naast u die u informeren over persoonlijk offer ten voordele van de volledige natie! U kunt enkel niet ' geen ' zeggen omdat als u, u als een totale verliezer zult voelen.
Maar ik realiseer hoe onbelangrijk mijn zogenaamde problemen wanneer vergeleken bij het soort problemen zijn dat een anderen hebben.
Het lijden van kinderen
De kinderen in arme landen lijden zonder voedsel, zonder adequate kleding, zonder een dak over hun hoofden. Wat hebben geen moeders, hebben wat geen vaders. Wat hebben niemand om een familie bij allen te roepen die, die en door de vuilnis-uitgestrooide straten, het kijken, het zoeken, het vinden, losing?.for treuzelen wandelen niets in het bijzonder. Hun meningen zijn in shambles omdat zij niet meer overal om hebben te behoren tot. Alles wordt een volledig onduidelijk beeld en toch is hun nadruk op de meest basisvorm van behoefte? overleving.
Werkloze mensen
Ik ben gelukkig genoeg om het werk te hebben. Ik heb geen baan maar ik heb zaken. Ik vocht werkelijk hard om te zijn waar ik vandaag maar onnodig ben te zeggen, ben ik goed opgeleid en ik weet vindingrijk het hoe te te zijn OMDAT ik heb ouders die me goed ophieven en me om onafhankelijk gedwongen te zijn van zeer vroeg in mijn leven. Sommige mensen zonder banen hebben absoluut niets. Ik heb een computer, kan me Internet toegang veroorloven, om mijn zaken telefoneren te leiden. Sommige mensen hebben geen banen, geen computer, geen Internet toegang en geen telefoon. Omhoog vragend deze mensen aan buck en te doen iets zoeken zijn als het vragen van hen om te gaan schuurbeurt voor nuttig vuilnis in de openbare stortplaatsplaats.
Geslagen en gekneust
De meesten van ons hebben mensen wie van ons en adore ons houden. De meesten van ons hebben iemand wie wij familie of minstens goede vrienden kunnen roepen. Wat niet.
Geslagen en gekneust. Belittled en heeft geen betekenis van zelf wegens de brutale en constante geestelijke en fysieke afstraffingen die zij uit de mensen hebben genomen die zij van hen gehouden hebben gedacht. Zij zijn verraden door mensen die zij dachten zij hielden van en konden vertrouwen op.
Die zijn enkel een paar soorten mensen die het slechter dan de meesten van ons hebben.
Het verzamelen van blikken
Ik kocht een pakket van sigaret van de benzinepost vanavond, toen ik iemand zag unabashedly kijkend door de huisvuilblikken toen ik mijn auto landde. Mijn auto werd geparkeerd, maar ik wachtte want de man die door het afval kijkt kan weggaan omdat ik hem niet wil die in mijn auto springt. Hij hief plotseling zijn starende blik op en keek mijn manier. Zijn ogen waren rood, niet van alcohol of drugs, maar van vrees, van scheuren. Van marteling van pijn, van verwarring en verlegenheid.
Wij hielden elkaars starende blik voor ongeveer 20? 30 seconden, terwijl ik wachtte en hij wachtte, metend en veronderstellend elkaars gedachten. Ik veronderstel hij me omhoog op vrij veel de zelfde manier rangschikte ik hem omhoog rangschikte. Dan liet vallen hij zijn starende blik omdat in de grote regeling van dingen, hij besloot dat ik duidelijk superieur was.
Hij bleef de huisvuilblikken schuren. In zijn rechterkant, hield hij een grote plastic zak. Ik zag hem lege cokesblikken nemen en plaatsen in de zak aangezien hij van afval kan aan afval kan ging. Mijn hart smolt en mijn verdreven vrees en bezorgdheid.
Een welke afschuwelijk egoïstische persoon ik ben. Hier is een mens die te verkopen afval en de voordien nacht zocht, bracht ik 3 uren door klagend over het soort luxe die ik dat hij niet heb gehad.
Een welke egoïstische, egoïstische persoon ik ben.
Marsha Maung is een freelance grafische ontwerper en een exemplaarschrijver die van haar huis in Selangor, Maleisië werkt. Zij houdt van niets meer dan blazende bellen in het park met haar 2 jonge geitjes, Joshua en Jared en denkt na krijgend haar haar losgerukt terwijl het spelen van horsey een absoluut voorrecht. Zij is de auteur van "het Opheffen van kleine tovenaars", en populair de "Lans in het freelancing". Meer informatie kan bij http://www.marshamaung.com worden gevonden
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Home Made Power Plant» Singorama
» Criminal Check
» Home Made Energy
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
