Gebraden groen tomatenrecept
Mijn naburige buren vonden een menselijk been in hun binnenplaats. Laat me herformuleren. Zij denkt zij een menselijk been vond. Zij zetten een omheining in hun binnenplaats op. Zij hebben posten gegraven en geschept en genivelleerd. Ik maakte sommige raad leeg om een mijnheer-Rogers-vriendelijk-van-Buur te zijn. En zij sprak nog over het menselijke been zij me de voordien dag had getoond.
Ik liep onderaan de oprijlaan, en zij riep me over om het been te bekijken. „Niet denkt u het bent een menselijk been?“ zij vroeg.
Ik zette mijn voet op het en rolde het die rond, elke kant inspecteert. Het is over de grootte van het been van een klein kind. Ik verwijderde mijn voet uit het en zei in grap, „u zou de autoriteiten moeten roepen. Vertel hen u vond een menselijk been.“
Wij allebei bevonden ons over het, die het bekijkt, die onze eigen geloven over het been verzint.
„U denkt werkelijk ik zou moeten?“ zij vroeg. De gehele scène had mijn buur die in een hoge stem spreekt.
Nu ben ik geen deskundige op menselijke beenderen. Ik heb plaatste nooit ogen op hen. Ik zag een beeld van hen de andere nacht op Desperate Housewives. Somebody sneed dat vrouw omhoog en aangebracht haar dat boomstam die tot de bovenkant in één of ander meer op de reeks van de show dreef. Zo was dit eerste voor me. Ik kon vertellen het was een been. Één of ander soort een been.
Als het me was, zou ik het ding in het afval werpen. Ik was niet bereid om Koud Geval en te hebben dat te roepen het blonde-geleide kuiken uit komt om ons allen onder toezicht te zetten. Stel ons twintig vragen. „Hoe u lang geleefde volgende deur hebben, M. Stofel?“ Dan zou zij mijn boring leven onderzoeken.
Iets in die aard achtervolgen moet teveel drama in uw leven uitnodigen. Zij zullen in backhoe brengen. Blokkeer mijn oprijlaan. Houd me van het krijgen van om het even welk werk dat met al lawaai wordt gedaan dat op buiten mijn venster gaat. Het maakt enkel uw binnenplaats als een kerkhof schijnen. Dan krijgt u aan zich het ongerust maken over het huis. U zult beginnen voetstappen op de raad of een hartafstraffing onder de vloerplanken te horen als in die novelle van Edgar Allan Poe, het „Veelbetekenende Hart.“ Herinner het verhaal? De verteller doodt de oude man omdat zijn lichtblauw oog, zoals het oog van een gier, krankzinnig hem drijft. Overal waar draait hij daar is dat oog, tot tenslotte kan hij niet het meer nemen. Hij verplaatst zijn manier in de oude man ruimte centimeter voor centimeter elke nacht tot hij definitief op de oude man opspringt die schreeuwen. De verteller werpt de matras over hem. Het verstikken van hem. Het wachten op zijn laatste hartslag. Het gebeurt. Dan verscheurt hij hem, als dat lichaam in Desperate Housewives. Hij heft de drie planken van de vloer van de kamer op. De oude man is gegaan. Opgetogenheid.
Dan een slag op de deur. Drie politieagenttribune bij zijn deur. Een vreselijke schreeuw die uit zijn huis komt is gemeld. Maar de verteller vreest niets. Hij heeft de perfecte misdaad uitgevoerd. Hij werpt open het huis. Slingert zijn wapens in elke ruimte. Zij zijn tevreden dat het inderdaad de verteller die in zijn slaap schreeuwt was. De politie trekt stoelen en praatje uit.
Aanvankelijk stimuleert het voor de verteller. Hij gaat met moord weg. Dan wordt het oud. Zij zullen niet weggaan. En het is niet omdat zij verdacht zijn. Zij zijn niet. Enkel vermoeid. Voel enkel als het spreken. Maar dit is wanneer het hart onder de drie planken, omhoog onder de drie voeten van de politieagent begint te slaan. Maar zij kunnen niet het horen, slechts hoort de verteller het geluid van de hartafstraffing van onder de drie planken. Hij begint in gek te spreken, idiotic manier-zijn stem die crescendo bereikt. Maar het hart slaat boven het geluid van zijn stem. Luider en luider. Tot de man zich het kan geen langer bevinden. En hij trekt de raad uit en openbaart het oude man lijk.
De vertellerschreeuwen, „Schurken! . veins niet meer! Ik laat de akte toe! - scheur omhoog de planken! hier, hier! - Het is de afstraffing van zijn afschuwelijk hart!“
Misschien neem ik mijn archeologische buur te ver graaf. Maar het kreeg me aan het denken over Edgar Allan Poe en dat zany verhaal, en over hoe het in mijn verhaal aftapt. Ik ben die manier. Alles tapt in een verhaal voor me af. Wij zijn verhalen. U en I. Stories.
Zo, zoals ik zei, het me kreeg aan het denken over mijn eigen hart. Hoe het onder de vloer, binnen deze huid en beenderen werd verborgen dat de Apostel Paul de „oude man.“ roept Die oude zondige aard binnen.
Ik dacht over hoe mijn hart het eerste ding om aan God op die dag in een 1.000 lidkerk was te antwoorden. En het wilde ding de -evangelist die dat dag-hij mijn hart hoorde spreekt. Het moet in zijn oren de manier hebben geslagen het hart in de oren van Poe verteller sloeg.
Luider en luider klopte het, alsof een laag-ruiter bij het rood licht bij de hoek met de baarzen zat die tegen het ogenblik kloppen. Het sloeg in zijn oren tot hij zich niet het kon bevinden meer, en de evangelist shrieked hier, „iemand; uw hart staat uit uw borst te slaan op het punt. U moet opstaan en hier op het altaar neerkomen en uw afstraffingshart aan Christus geven.“ Ik kan zijn woorden zoals mantra, zelfs daarna drieëntwintig jaar herinneren. Word voor woord. Waar verhaal.
En het freaked uit me. Ik was nieuw aan elk van dit kerkmateriaal. Ik ging naar kerk als klein kind, maar ik kan niet u om het even wat over het vertellen. Ik kan niet veel herinneren alvorens ik tien was. Maar ik kan herinneren wat die mens aan me op de leeftijd van achttien zei.
Ik kon op hem ergens diep binnen mijn ziel, onderaan de drie planken van de kamer betrekking hebben. Mijn hart sloeg. Het verpletterde. Luider en luider. Zo omhoog sprong ik, daalde naar het altaar, en shrieked, „ik ben met het afstraffingshart. Me, dit hart. Het slaat. Ik deed het.“
Natuurlijk, zijn wij schuldig allen. Wij doodden het kostbaarste ding. Het één ding. Het één hart dat zijn laatste nam sloeg hier, slechts om binnen iedereen terug te komen en te slaan wie luistert. Luider en luider. En met elk sla een nieuw begin want wat stakker het waarvan hart zijn laatste heeft genomen, slechts hier sloeg om zijn eerste eeuwig daar te uiten hello.
● ● ●
Mijn vrouw vertelde me Bonnie enkele weken geleden begraven het been. Zet het in de grond terug achter haar huis. Ik kwam voor die het eind van het was. Dan riep Lee deze week en gezegd, „ga naar uw heimelijk, heeft Bonnie iets voor u.“
Dat deed ik zoals verteld. Ik ging naar heimelijk en Bonnie liep over de oprijlaan die wij hebben gedeeld. Zij had een mand met binnen iets. Ik kon net van dat avondmaal zien was mijn. Ik grijnste zelfs. Ik gebeurde enkel op het ogenblik te verhongeren.
En zij hield deze mand met een goede zuidelijke glimlach ole stand en gezegd, „wij hadden sommige extra barbecueribben. Het is het geheime recept van Luwtes.“
„U moet me kidding! Dit zal een feest zijn. Dank u.“
Zij glimlachte en draaide om de oprijlaan te kruisen. En de mens, was zij goed! Succulent. Ik zou hen elke nacht van de week en de matrijs van verharde slagaders eten. Ik zou niet geven. Ik werd zo opgewekt over het ontvangen van hen dat ik zelfs over het worden een ventilator van BO Bice dacht.
Dan kreeg ik aan het denken over dat been dat zij in haar binnenplaats, het been heeft gevonden ik u over enkele weken geleden vertelde. Goed, kreeg ik aan het denken misschien zij omhoog één of ander geheim recept in orde hadden gekookt. Geheim vlees dat op dat been was dat zij heeft gevonden. U weet het in die film, Gebraden Groene Tomaten gebeurde. Zij doodden die mens, hakten hem omhoog, gemaakt tot barbecue uit hem, en gevoed hem aan die detective van Georgië, die Grote George vertelde dat het de beste barbecue was die hij ooit had gegeten, en gevraagd hem wat zijn geheim was. En Grote George glimlachte en zei, „dank u, suh, zou ik het geheim in de saus moeten zeggen.“
En ik dacht, hoop ik zij me geen dode persoon voeden.
De buren vonden zelfs een ernstige teller in de binnenplaats om samen met het been te gaan. Geen leugen. Kwam eerst het been, en toen verscheen deze ernstige teller. Dit is waar zij zeiden het been moet gekomen zijn uit. Bovengenoemd kan het een militair in de Burgeroorlog geweest zijn. Zij hadden mijn aandacht. Het was één of ander soort witte steen met een ruwe textuur. Het had drie initialen op het-W.C.P. Ik weet het omdat zij het had die tegen de rug van haar huis leunt en me over om het riep te bekijken. Zeker genoeg, was het een ernstige teller. En zeker genoeg, zou het een Verbonden militair kunnen zijn. De algemene Kap, de Verbonden algemene en full-time dronkaard, namen zijn mensen over de Rivier van Tennessee dichtbij Decatur op zijn manier om al die jongens in de Slag van Franklin gedood te krijgen. Zo zou het een mens van de Burgeroorlog kunnen zijn. Of het zou kunnen zijn zij opzet me. Makend me denken was het een mens van de Burgeroorlog.
Zij konden die ernstige teller bij een garage sale gekocht hebben. Zij is groot hoe dan ook in garage sales. Zij kocht het blok van een slager vandaag bij een garage sale. Ik zag haar trekkend aan op het, die het uit de rug van haar vrachtwagen probeert te krijgen. Ik gebeurde enkel om heimelijk op te stappen. Ik zweer ik niet spioneer. Ik ben geen bemoeizieke buur, maar als ik zei, probeerde zij om het uit de vrachtwagen op te heffen, en toen ik haar vroeg of had zij hulp nodig die zij heeft gezegd, „Naw, ik kreeg het.“ Dan zei zij, „het is het blok van een slager. Ik kocht het bij een garage sale voor $3.00.“
Ik dacht, die het blok van een vreselijke grote slager ben. Zij had beide handen die het grijpen en zij spande een beetje om het in heimelijk te dragen. Ik dacht ook, wat is zij het gaan omhoog snijden? Een gehele koe? Dan herinnerde ik het been en de ernstige teller. Het was allen die samen komt. Zij is de zuster van Jeffery Dahmer of iets. Ik stelde haar in haar keuken met een losgemaakt wapen op het blok van die slager voor. De diepvriezer doet links van haar en een mes in één hand in zakken, terwijl de andere hand op de hand van dat wapen. Dan herinnerde ik de ribben. Ik kwam voor ik net somebody de andere nacht had gegeten terwijl ik op mijn race NASCAR lette. Misschien is dat waarom, toen ik hen hoe goed vertelde zij waren, zij, „?“ werkelijk zei
Ik zei, „Oh, ja. Beste ribben ben ik ooit mijn tanden in.“ gedaald
Zij zei het opnieuw met deze grappige blik op haar gezicht, zei zij, „werkelijk? . Goed, het geheime recept van zijn Luwtes.“
(Ja, net.)
Nu beschuldig ik om het even wie niet van om het even wat. Maar ik vertel u wat, als ik haar vang toting binnen een lichaamszak door heimelijk, ik ga overgaan daar en haar vertellen om me te laten weten wanneer de ribben klaar zijn. Ik ben als die detective van Georgië in dat braadde Groene Tomaten film-die de beste barbecueribben was die ik ooit heb gegeten, en ik hen opnieuw zal eten. Ik geef niet van wie ribben zij zijn. Zij wat goed dat zolang Lee zijn geheim kan houden eet.
PUBLICATIES
1. De god, is wij daar nog?: Lerend om op de Richting van de God voor Uw Leven, een non-fictieboek te vertrouwen dat door de Mededelingen van Cook wordt gepubliceerd. Bevrijden-september 2004. Verkoop door 2004-2,262 November.
2. God, hoeveel langer?: Lerend om op Redirection van de God voor Uw Leven, een non-fictieboek te vertrouwen dat door de Mededelingen van Cook wordt gepubliceerd. Verwachte versie datum-september 2005.
3. De Nota's van de overleving voor Gediplomeerden: Inspiratie voor de Uiteindelijke Reis - godsdienstig voor gediplomeerden die door de Boeken van de Ambassadeur worden gepubliceerd. Versie datum-maart 2004. Verkoop 7.500.
4. De Nota's van de overleving voor Tienerjaren: Inspiratie voor de Emotionele Reis - godsdienstig voor studenten die door de Boeken van de Ambassadeur worden gepubliceerd. Versie datum-oktober 2004. Verkoop door 2004-3,500 December.
ANDERE TOEKENNING EN PUBLICATIES IN KLEINE TIJDSCHRIFTEN:
De „nota van de post-it van God bij de Rand van de Werf van Faulkner,“? 2000 Winnaar van de Concurrentie van de Samenvatting van de Schrijver de Schrijvende
De „nota van de post-it van God bij de Rand van de Werf van Faulkner,“ St. Anthony Boodschapper, die zijn het schrijven aan een publiek van 340.000 blootstelde.
Het „gen van Dysfunctie,“ overzicht-Universiteit van de Kunsten van het Aura de Literaire
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Home Made Power Plant» Singorama
» Criminal Check
» Home Made Energy
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
