Toen we kinderen werd in Chicago
Radio was de grote communicator, terug toen ik een kind was. Hele gezinnen huddled rond de spreker van die hulk. Onze gedachten, werken als een katoengaarder op een hete zomerdag. We hadden verbeelding. Levendig, overvloedig gedachten, verplaatsen van het gehele verhaal waarin werd broadcast.The tekens, waren als mensen die we een of andere manier wist. Mensen die leefden recht de straat van ons, in de drie verhaal appartementencomplex. Dat appartement gebouw, was een opslagplaats van eclectische persoonlijkheden, popping van elke verdieping, en elke door.Old auto's, nu relikwieën uit het verleden. Nieuw, toen we jong waren. Cool auto's ook metaal zo dik, je kan je hand gewoon pijn stoten in het. Duurde een lange tijd, en beweegt over de grote stad Chicago veel gemakkelijker dan met de wagen, bus of "EL", kort voor verhoogde train.Oh ja, wilt u de schrik van je leven, een rit op de "EL" rond een van die scherpe hoeken, dertig meter van de grond. Stalen wielen slijpen tegen stalen tracks, waardoor klinkt zo schel, de duivel zelf, zou kruipen. Ik weet dat mijn mam handen waren gekruld voor een week, toen ik zou haar greep hand zo strak rond die curves.People het dragen van kleding die ze allemaal eruit gangsters. Suits manier om grote, manchetten op shirts kunnen verbergen dat een spel kaarten, en een paar dice.Litter waait overal, omlaag winderige straten vegen dicarded sigaret verpakkingen en papier, en vuil, net als een orkaan ontketend. Het is de Windy City, na all.Another geheugen in aanmerking lijkt te komen nu, tennisballen worden teruggestuurd uit de laagste salaristrap van gebouw Porches. Thump, stompen, en drukte van de kinderen springen op een andere, probeert de bal te vangen, omdat het geretourneerde hoog in de lucht. Geen kind zou zelfs zorg te kijken dat er nu veel minder deelnemen. We hebben het voor uur. Verveling gespeeld tricks op het mind.Did ik noem, de beste maatregelen om het weigeringspercentage een bal op, zijn de stappen van Peterson's opslaan. Voor ons was het de kandijsuiker depot. Apotheek potten, gevuld met snoep van elke beschrijving. Handen vol snoep voor penningen. Kids kwijlen toen ik hen vertellen hoe veel snoep, konden ze hebben gekocht vervolgens terug met twee dollars.We geleerd jong, dat na lange uren van de thumping lawaai. Mensen zijn geneigd om te kopen u wat snoep, net om het geluid stopt voor awhile. We waren niet te dumb.Fighting in Chicago was een voorwaarde voor jeugd. Als we zouden lopen de straten, langs de steegjes, vrees werd constant, als alle echt Bad Boys lurked vaststelling dat steegje manier. Geen plaats voor de zwakke hart. Wij allen dachten we stoere jongens toen. Misschien waren we echt? Geen drugs terug, dan toch niemand van ons om over hen gehoord. Onze ouders gemaakt vage verwijzingen naar drugs, achteraf, maar echt, ze deden niet eens weten wat ze waren. Hoewel Pops wisten wat bier was. Hij wist alles over. Alle World War 2 jongens dronk bier. Want ze echt waren stoere jongens. We wisten niet dat je kon worden hard, en niet drinken en roken cigarettes.Life in de steegjes van Chicago, was niet alleen voor stoere jongens. Het was een weg voor de handel ook. De kolen-man kwam met de vrachtwagen, en shovelled kolen een shute in uw kelder, om uw oven gaan. Thats recht steenkool. Zwarte rook billowing uit ieders buildings.Men verkoop lompen, zingt een liedje dat was bekend bij ons. "Rags, Rags, iedereen moet lompen, voddenman komende, kom en gettem" Goh, verkochten zij alles in die alleys.Milkmen met paarden getrokken karren. Oh nu we geliefden die paarden. Ze waren enorm met betrekking over hun ogen. Als kinderen hebben wij niet weten wat die waren. We echt geen zorg zolang we konden huisdier de horses.The melkman was vriendelijk en spaanders uit brokken ijs, uit de grote blokken in de wagen, waarin de melk koud. We absoluut hield dat. Ice, die zou denken dat een klein ding zoals dat zou zijn zo belangrijk voor kleine kinderen. Ik zal altijd dankbaar voor dat de mens voor zijn kindness.Scissor en mes sharpeners. Ze hadden allemaal een nummer. Zingen luid, ik bewonderde hen zo. Zij waren de beste vorm van entepreneurs. Business-mannen, die hun eigen tempo, in een wereld van Frantic motion.There is zoveel meer aan die tijd. Zoveel herinneringen die waren de beste soort ervaringen van het leven, toen we waren kinderen in Chicago.Part twee, morgenavond. Kijk voor het onder mijn pen naam / Native Amerikaanse naam, Luksi Humma, in de zoekbalk op de linker-menu.
Artikel Bron: Messaggiamo.Com
Related:
» Home Made Power Plant» Singorama
» Criminal Check
» Home Made Energy
Webmaster krijgen html code
Voeg dit artikel aan uw website!
Webmaster verzenden van artikelen
Geen registratie vereist! Vul het formulier in en uw artikel is in de Messaggiamo.Com Directory!
